در هر دقیقه ما 15 بار پلک می‌زنیم. گاهی این پلک زدن به دلیل تغییر محیط از تاریک به روشن است. انسان به‌طور غیرارادی همیشه پلک می‌زند. حال سوال بزرگ آنجاست که چرا متوجه نمی‌شویم که برای مدت کمی تصویر جلوی خود را نمی‌بینیم و این پلک زدن تصویر ما را خراب نمی‌کند؟ دانشمندان در پی کشف این حقیقت هستند.
برای اکثر انسان‌ها حس غالب بینایی است. درواقع چیزی در حدود 30 درصد از نورون‌های (حامل پیام‌های عصبی) قشر داخلی مغز (سیریبرال کورتس [cerebral cortex] قسمت اصلی دریافت‌کننده حواس در مغز انسان) برای دریافت و انتقال بینایی استفاده می‌شوند، این در حالی است که برای حس لامسه تنها 8 درصد نورون‌ها مأمورند.
برای مدت کوتاهی در زمان‌هایی که بیدار هستید، شما تمام این پیام‌ها را در هنگامی‌که پلک می‌زنید از دست می‌دهید. جالب است که وقتی چشمانتان را پس از هر پلک باز می‌کنید، گویا هیچ تصویری را از دست نداده‌اید. پس چرا اطراف شما بدون تغییر به نظر می‌رسند حتی وقتی‌که بینایی شما برای لحظاتی مختل شده است؟
محققان و پژوهشگران دانشگاه ایلینویز (Illinois) آمریکا، سه آزمایش را برای پی بردن به جواب این سوال که چرا رویدادها در هنگام پلک زدن کاملا پیوسته به نظر می‌رسند، موردبررسی قرار داده‌اند. در هر آزمایش 16 دانشجو با بینایی معمولی قرار گرفتند. در هرکدام از این سه آزمایش، حرف “A” بر روی صفحه‌ای نمایش داده می‌شود و یک دوربین برای ضبط پلک زدن (که به‌صورت غیرارادی است) وجود دارد. تعداد آزمایش و تعداد شرکت‌کنندگان به‌اندازه کافی قرار دارد تا احتمال خطای حواس‌پرتی و غیرارادی بودن یا نبودن پلک زدن‌ها را کم کند.
شرکت‌کنندگان در این آزمایش باید مشخص کنند که چه مدت حرف “A” روی صفحه نمایشگر در هنگامی‌که پلک می‌زنند و نمی‌زنند، نمایش داده شد. بر اساس یک آزمایش درگذشته، دانشمندان این فرضیه را قرار دادند که یا حافظه ما تصویر را قبل از پلک زدن در مغز حفظ می‌کند و یا در هنگام باز شدن چشم به تصویر قبل از پلک زدن متصل می‌شود و آن زمان کوتاهی را که از دست‌داده‌ایم، مغز ما پر می‌کند.
اما بر اساس تخمین‌های زده‌شده شرکت‌کنندگان در این آزمایش اخیر که چه مقدار این حرف نمایش داده شده است، محققان چنین نتیجه‌گیری کردند که هیچ‌کدام از دو فرضیه بالا درست نیستند. در عوض این گروه این فرضیه را پیشنهاد کردند که مغز ما احتمالا پلک زدن را نادیده می‌گیرد، به سبب سیگنالی که دریافت می‌کند که تنها این اتفاق یک پلک زدن است و نه اختلالی از تصویر در محیط و خارج از بدن. این فرضیه البته درگذشته نیز بیان شده بود. در آزمایشی که چنین پرسیده بود که چرا ما متوجه پلک زدن نمی‌شویم اما متوجه تاریک شدن محیط در همان مقدار زمان می‌شویم؟
پس شاید دانشمندان هنوز به قطعیت از علت آن آگاه نیستند، اما این آزمایش‌ها ظاهرا انسان را به رسیدن به جواب مناسب برای این پرسش که از گذشته در ذهن ما وجود دارد، نزدیک کرده است.
