اینکه یک بازی چقدر باید برای بازی‌کنندگان چالش‌برانگیز باشد، به‌طوری‌که حتی اگر دو سه بار هم در آن باختند قیدش را نزنند، همیشه موضوع مهمی بوده است. اما این امر در مورد Fortnite هم صادق بود تا اینکه هفته پیش کمپانی نینتندو بازی Fortnite را برای کنسول سوئیچ عرضه کرد. شاید حرف تکراری‌ای باشد که بگوییم سوئیچ بهتر از سایر کنسول‌های ثابت خانگی است، اما در مورد بازی Fortnite حتما همین‌طور بوده و این همان چیزی است که ما را شیفته خودش می‌کند.
یکی از خصوصیات اعتیادآور و خاص بازی‌های ژانر بتل‌رویال این است که هر بازی یک داستان دراماتیک کامل و جداگانه‌ای برای خودش دارد. برخلاف بازی‌های چندنفره‌ای مانند Call of Duty یا حتی League of Legends، شیوه بازی Fortnite کاملا برای یک ساختار داستانی منسجم طراحی شده است. حتی آن‌جاهایی که شما ضعیف بازی می‌کنید، یا به‌طرز ناباورانه‌ای می‌میرید، شما همچنان با داستان منسجمی روبه‌رو هستید: من در محل مبارزه پیاده شدم، برای نبرد آماده شدم و در آخر هم باختم.
سایر بازی‌ها می‌توانند در به هیجان‌آوردن شما و پیمودن مراحل پیروزی و شکست اغراق کنند، اما تعداد کمی از این بازی‌ها هستند که در بطن داستان، این‌گونه نتیجه تلاش‌ها‌ی‌تان را به شما برمی‌گرداند. بازی‌های بتل‌رویال دارای بی‌نهایت داستان‌های مرتبط به‌هم هستند که هر بازی برای خودش داستان جداگانه‌ای از عجز و شکست و یا قهرمانی و پیروزی است.
وقتی که در حال ماجراجویی در بازی به‌خصوصی هستید و تا حد راضی‌کننده‌ای در آن پیش می‌روید، بعد ازمدتی، مثلا از ده دقیقه یا بیشتر، دیگر آن را ادامه نمی‌دهید، چرا که کنجکاوی شما درباره آن بازی تمام شده است؛ شما همه فراز و فرودهای داستان شخصیت‌تان را تجربه کرده‌اید؛ اما واقعا Fortnite چه چیز بیشتری می‌تواند برای ما داشته باشد؟ قطعا که پیروزی، اما اکثر بازی‌کنندگان آن‌گونه که باید و شاید در این‌گونه بازی‌ها موفق نیستند. پیروزی گرچه همیشه هیجان‌انگیز است اما در مقایسه با رضایت قلبی‌ای که از یک بازی پیدا می‌کنیم، امری حاشیه‌ای است.
بنابراین جای تعجبی ندارد که بازی کردن Fortnite بر روی یک کنسول قابل‌حمل حس بسیار خوبی داشته باشد. داستان‌های جداگانه آن تقریبا می‌تواند یک تجربه کامل برای‌تان به ارمغان بیاورد. درست است که این بازی‌ها می‌توانند از نظر گرافیکی عالی باشند و هدفون‌های خوب جزء جدایی‌ناپذیر آن‌هاست، ولی فراتر از همه این‌ها، در واقع جزئیات ریز بازی است که وقتی با یک پلت‌فرم قابل‌حمل آن را بازی می‌کنید، به بهترین نحو ممکن به شما منتقل می‌شوند و لحظات دراماتیک بازی را به بهترین شکل ممکن درک می‌کنید. Fortnite تجربه ایده‌آلی برای یک ۱۵ دقیقه ناقابل است: وارد می‌شوید، برای زنده ماندن می‌جنگید، و بعد دوباره به زندگی واقعی‌تان بر می‌گردید.
همیشه بحث‌های زیادی درباره بازی‌هایی که سبک زندگی بازی‌کنندگان را تغییر داده‌اند، وجود داشته است. این تغییرات ناخواسته اتفاق می‌افتند، چرا که آن بازی‌ها جای سایر فعالیت‌ها و یا بازی‌های دیگر را می‌گیرند و تبدیل به سرگرمی همیشگی‌تان می‌شوند؛ اما Fortnite چیزی بیش از این‌هاست، برای‌اینکه شما واقعا مجذوب آن می‌شوید و چیزی که شما را وادار به بازی کردن Fortnite بر روی کنسول سوئیچ می‌کند، این است که این کار چنان احساسی به شما می‌دهد که گویی در همان لحظه‌ای که داخل مترو و یا زیر درختی نشسته‌اید، در حال پاییدن دشمنان‌تان هستید و در حالی‌که اسلحه را با دستان لرزان و عرق کرده‌تان گرفته‌اید، هر لحظه آماده شلیک به‌سمت‌شان هستید.
