نیروی زمینی آمریکا می‌خواهد توپ‌هایی با برد خیره‌کننده بیش از ۱۶۰۰ کیلومتر (۱۰۰۰ مایل) بسازد. این توپ‌ها به همراه سلاح‌های هایپرسونیک به نیروی زمینی این کشور اجازه خواهند داد تا اهداف استراتژیک و بسیار دور را که در حال‌حاضر دور از دسترس سیستم‌های فعلی ارتش آمریکا هستند مورد حمله قرار دهد.
سرهنگ John Rafferty، مدیر برنامه توپ‌های برد بلند نیروی زمینی آمریکا، در گفتگو با وب‌سایت Defense News گفته که این نیرو به‌دنبال ساخت توپی است که انتظار می‌رود حدود ۱۸۵۰ کیلومتر برد داشته باشد. تکنولوژی به کار رفته در این توپ چنان پیشرفته است که ارتش آمریکا مطمئن نیست که بتواند از عهده هزینه ساخت آن برآید.
تست‌های اولیه این توپ قرار است به‌زودی در پایگاه Naval Support Facility Dahlgren در ویرجینیا انجام گردد. این پایگاه در واقع محل توسعه پروژه توپ‌های ریلی (Railgun) الکترومغناطیسی نیروی دریایی آمریکاست. توپ مذکور، در ادامه برای انجام آزمایش‌های بیشتر به پایگاه White Sands Missile Range در نیومکزیکو فرستاده خواهد شد.
اینکه نیروی زمینی آمریکا دقیقا چگونه می‌خواهد توپی با برد ۱۸۵۰ کیلومتر بسازد مشخص نیست. سنگین‌ترین توپ این نیرو که یک گلوله ۱۵۵ میلی‌متری به‌کاررفته در توپخانه هویتزر خودکششی M109A6 Paladin است، بردی به اندازه ۴۰ کیلومتر دارد. بد نیست بدانید که Schwerer Gustav، بزرگ‌ترین توپی که تابه‌حال ساخته شده است، بردی برابر ۴۵ کیلومتر دارد. در اواخر دهه ۱۹۸۰ میلادی، یک مهندس کانادایی به نام Gerald Bull، سرپرستی ساخت توپ سنگین System 350 را برای صدام حسین در عراق بر عهده گرفت.
توپخانه System 350، قطر لوله‌ای به اندازه ۳۵۰ میلی‌متر داشت و می‌توانست توپی به وزن ۱۳۶ کیلوگرم را به‌همراه مواد منفجره‌ای به وزن ۱۵ کیلوگرم، تا مسافت ۴۲۵ کیلومتر پرتاب کند. البته Gerald Bull در سال 1990 ترور شد و پروژه System 350 هرگز به سرانجام نرسید.
در توپخانه‌های متداول، توپ ابتدا در داخل لوله یا محفظه مخصوص بارگیری شده و سپس با انفجار یک چاشنی در پشت آن پرتاب می‌شود. با آتش گرفتن و انفجار چاشنی، مقداری فشار در پشت توپ ایجاد می‌شود و با افزایش فشار، توپ از داخل لوله به بیرون رانده شده و به سمت هدف پرتاب می‌گردد.
گزارشی در سال 2018 به یک توپ ۱۶۰۰ کیلومتری (۱۰۰۰ مایلی) اشاره کرده بود که احتمالا بسیار بزرگ است و از توپ‌های راکتی (RAP) برای این منظور استفاده می‌کند. همان موقع، Rafferty گفته بود که توپ موردنظر، بر پایه اصول به‌اثبات‌رسیده ساخته شده و آنها فقط مقیاس چیزهایی را که قبلا استفاده می‌کرده‌اند افزایش داده‌اند. توپ یا پرتابه راکتی، از یک موتور راکتی در داخل خود استفاده می‌کند. نتیجه کار، پرتابه‌ای است با یک چاشنی انفجاری کوچکتر اما با برد بیشتر. یک توپ بزرگتر می‌تواند سوخت جامد راکت بیشتری را با خود حمل کند که این امر به افزایش برد آن کمک خواهد کرد.
اما سوال اینجاست که آیا این توپ برد بلند، اقتباسی از توپ ریلی نیروی دریایی آمریکاست؟ باید بگوییم که احتمالش کم است. از آنجاییکه توپ‌های ریلی بسیار قدرتمند هستند بعید است که بتوانند مسافتی در حدود ۱۸۵۰ کیلومتر را طی کنند. این توپ‌ها همچنین نیاز به انرژی بیشتری برای پرتاب دارند و تامین این انرژی از طریق سوزاندن کیسه‌های مملو از مواد شیمیایی بسیار راحت‌تر از یک منبع برقی در حد مگاوات است. سرنخ دیگر در این‌باره، اظهارات خود مقامات نیروی زمینی آمریکاست که گفته‌اند هر کدام از پرتابه‌های آنها هزینه‌ای معادل ۴۰۰۰۰۰ تا ۵۰۰۰۰۰ دلار در بر خواهد داشت. این در حالی است که پرتابه‌های ریلی، ساده و ارزان هستند، اما موتورهای راکتی بسیار گران‌قیمت‌اند.
در حالیکه تمرکز نیروهای نظامی از جنگ‌های پارتیزانی به سمت رقابت با سلاح‌های سنگین و بزرگ تغییر پیدا کرده است، نیروی زمینی آمریکا نیز در حال برنامه‌ریزی برای استفاده از توپ‌های برد بلند در مقابل رقبای احتمالی بزرگ خود است. توپ‌های برد بلند، به ارتش آمریکا توانایی بی‌سابقه‌ای در نشانه قرار دادن اهدافی در مسافت‌های بسیار دور، بدون نیاز به سرویس‌های دیگر به‌ویژه نیروی هوایی آمریکا، خواهد داد.
نیروی زمینی آمریکا برای ساخت نمونه اولیه این توپ تا سال 2023 هدف‌گذاری کرده و بعد از آن است که تصمیم خواهد گرفت آیا آن را برای استفاده در نیروهای نظامی خود توسعه دهد یا نه.
پیشرفت ارتقا خیلی خوب هست ولی برای همه نه عده ای بتوانند تحقیق وپژوهش کنند وهرچی ی رابرای خودداشته باشندوبقیه رامنع وجنگ روانی درست کنندتا نگذارد به تکنولوژی روز مجهزشود این کارهم زشت هم بدهست