این‌روزها قدرتمند بودن دوربین، تبدیل به فاکتور تعیین‌کننده‌ای در اسمارتفون‌ها شده است. به عنوان مثال، می‌توان به گوشی‌های اخیرا معرفی‌شده پیکسل 4 گوگل و سری آیفون 11 اپل اشاره کرد که توانسته‌اند بهترین تجربه کار با دوربین را در اختیار مشتریان قرار دهند. این موضوع البته فقط مختص هندست‌های پرچمدار نبوده و گوشی‌های ارزان‌تر هم تا جای ممکن سعی کرده‌اند عکس‌های باکیفیت‌تری را با دوربین‌های خود ارایه کنند.
با این‌حال، رویکرد این دو بازار نسبت به دوربین‌ها، کاملا متفاوت از همدیگر بوده است. ما در بخش اسمارتفون‌های ارزان‌تر شاهد ارایه سنسورهای ۴۸، ۶۴ و به‌زودی ۱۰۸ مگاپیکسلی هستیم. این گوشی‌ها همان نظریه قدیمی را به کار بسته‌اند که می‌گوید اعداد بزرگتر همیشه بهتر هستند. اما اگر آن را از گوگل، اپل و سامسونگ بپرسید، آنها به شما خواهند گفت که یک دوربین فقط ۱۲ مگاپیکسلی هم می‌تواند همه آن چیزهایی را که نیاز دارید در اختیارتان قرار دهد. به نظر می‌رسد که نتایج بدست‌آمده نیز این ادعا را تایید می‌کند.
وسوسه مگاپیکسل‌ها گول‌تان نزند
در حالیکه بالا بودن مگاپیکسل یک دوربین، بر روی کاغذ، عالی به نظر می‌رسد، اما تبدیل این پیکسل‌ها به عکس‌هایی با ظاهر خوب، موضوع کاملا متفاوتی است.
در حال‌حاضر، تعدادی از دوربین‌های با رزولوشن بالا که در بازار وجود دارند، عکس‌های بسیار تاری تولید می‌کنند که فاقد هرگونه جزییاتی هستند. علت آن هم این است که در ایجاد تصاویر خوب و با جزییات، چیزهای دیگری فراتر از پیکسل‌ها دخیل هستند که از جمله آنها می‌توان به لنزهای باکیفیت و الگوریتم‌های پیشرفته پردازش عکس اشاره کرد. هرچند که برخی از گوشی‌های موجود در بازار مانند هواوی میت 30 پرو می‌توانند چنین تصاویر پرجزییاتی را ارایه کنند، اما اکثر هندست‌های ارزان‌تر چنین قابلیت‌هایی ندارند.
با این‌حال، اگر هنوز متقاعد نشده‌اید، می‌توانید نمونه عکس‌های زیر را باهم مقایسه کنید که با دوربین ۴۸ مگاپیکسلی آنر 9X و دوربین ۱۲ مگاپیکسلی پیکسل 3 گرفته شده‌اند. ما در اینجا کاری به قیمت گوشی‌ها نداریم و فقط قصد مقایسه نتیجه کار مگاپیکسل‌ها را داریم. کاملا مشخص است که کدامیک از دوربین‌ها جزییات بیشتری را ثبت کرده‌اند.
علت اصلی این تفاوت آن است که همه سنسورهای با مگاپیکسل بالا، از یک فناوری به نام ترکیب پیکسلی (pixel binning) استفاده می‌کنند. این سنسورها به جای یک فیلتر رنگی سنتی Bayer از یک الگوی فیلتر Quad-Bayer بهره می‌گیرند. رزولوشن تصویر این دوربین‌ها، در واقعیت تقریبا نزدیک به یک چهارم عدد پیکسلی آنهاست. بنابراین، یک دوربین ۴۸ مگاپیکسلی با فناوری ترکیب پیکسلی، از نقطه نظر جزییات تصویر، بسیار نزدیک به یک دوربین ۱۲ مگاپیکسلی عمل می‌کند و همینطور، عملکرد دوربین‌های ۶۴ و ۱۰۸ مگاپیکسلی، بسیار نزدیک به دوربین‌های ۱۶ و ۲۷ مگاپیکسلی خواهد بود. این چیزی است که در گوشی‌های ارزان‌تر اتفاق می‌افتد. بنابراین توصیه ما این است که به اعداد بالاتر اعتماد نکنید و به کیفیت خود عکس‌های گرفته شده توجه کنید. چیزی که ما تابه‌حال دیده‌ایم این بوده که اکثر سنسورهای با پیکسل بالا عملکرد ناامیدکننده‌ای داشته‌اند.
آینده از آنِ عکاسی محاسباتی است
لذا، با توجه به اینکه رقابت مگاپیکسل‌ها آنطور که بایدوشاید نتوانسته نتایج مطلوبی به بار آورد، بازار گوشی‌های پرچمدار در سال‌های اخیر کمتر به سراغ تغییرات سخت‌افزاری رفته است. در عوض، این دستگاه‌ها سعی کرده‌اند تا قابلیت‌های عکس‌برداری خود را با استفاده از فناوری عکاسی محاسباتی بهبود ببخشند.
بهبودهای صورت گرفته در پردازش عکس، باعث ایجاد جزییات بیشتر و بالانس بهتر رنگ‌ها در محیط‌های پرنور و کم‌نور شده‌اند. عکاسی محاسباتی همچنین بسیاری از قابلیت‌های موردعلاقه ما از جمله حالت شب، افکت بوکه و تشخیص صحنه براساس هوش مصنوعی را نیز امکان‌پذیر کرده است. برای مشاهده تاثیر واقعی این تکنولوژی، می‌توان به قابلیت‌های عکاسی از ستارگان پیکسل 4، زوم هیبریدی 5x هواوی و کیفیت عالی عکس‌های اپل در نورهای کم اشاره کرد.
البته ما این‌روزها شاهد ورود تعدادی از این تکنیک‌ها به هندست‌های ارزان‌تر نیز هستیم. قابلیت‌های بوکه و حالت شب را تقریبا بر روی همه گوشی‌های یک سال اخیر می‌توان پیدا کرد. با این‌حال، هزینه فناوری‌های پیشرفته پردازش تصویر و سخت‌افزارهای یادگیری ماشین، باعث شده تا در حال‌حاضر الگوریتم‌های بسیار پیشرفته عکاسی محاسباتی را فقط بر روی هندست‌های گران‌قیمت‌تر ببینیم.
امروز بهترین دوربین‌های اسمارتفون ها نه تنها متکی به سخت‌افزار عالی هستند بلکه از فناوری‌های پیشرفته پردازش تصویر و یادگیری ماشین هم استفاده می‌کنند. در حالیکه اپل، هواوی و سامسونگ بهبودهای چندان زیادی را در قابلیت‌های پردازنده‌های خانگی خود ایجاد نکرده‌اند، اما گوگل با پردازنده‌های Neural Core خود توانسته نبض بازار را در اختیار بگیرد. این چیپ‌ها، برای اجرای بهینه الگوریتم‌های پیشرفته اشاره شده در بالا لازم و ضروری هستند.
البته این قابلیت‌ها در نهایت راه خود را به هندست‌های ارزان‌تر هم پیدا خواهند کرد و سازندگان گوشی‌های هوشمند ممکن است رزولوشن دوربین‌های خود را، برای کمک به پردازش بهینه‌تر داده‌های تصویری، پایین‌تر بیاورند. در این میان، اسمارتفون‌های میان‌رده نیز همچنان از سنسورهای با رزولوشن بالاتر استفاده خواهند کرد تا خودشان را در کورس رقابت نگه دارند. ولی به‌هرحال، آینده عکاسی بر روی اسمارتفون‌ها، بیش از پیش، متکی بر قابلیت‌های پردازشی پیشرفته‌تر و هوشمندتر خواهد بود.
من هم اپل دارم و هاوایی و صونی .به نظر من هیچ چیز برتری اپل نداره ما خودمون گندش کردیم خود اپل جلو نزده که خیلی عقب تر از گوشی های دیگس