وقتی بعد از شنا یا حمام کردن، آب در داخل گوش‌ها حبس می‌شود، تقریبا همه ما به‌طور غریزی تلاش می‌کنیم که با تکان دادن سرمان آن را از گوش‌هایمان خارج کنیم. اما براساس یک مطالعه جدید، نباید این کار را کرد؛ برای اینکه این کار می‌تواند خطراتی جدی برای سلامتی ما و به‌ویژه سلامتی بچه‌های کوچک ایجاد کند.
تیمی از محققین دانشگاه کرنل آمریکا می‌گویند که نیروهای شتاب‌دهنده‌ای که برای خارج کردن آب از کانال داخلی گوش به سر وارد می‌شوند، ممکن است بچه‌ها را در معرض آسیب‌های مغزی قرار دهند.
Anuj Baskota، سرپرست گروه تحقیق، می‌گوید: بررسی‌های ما عمدتا بر روی شتاب لازم برای خارج کردن آب از کانال گوش متمرکز بود. شتابی بحرانی که ما به‌طور تجربی بر روی لوله‌های شیشه‌ای و کانال‌های پرینت‌شده سه‌بعدی گوش بدست آوردیم، در محدوده ۱۰ برابر نیروی جاذبه زمین قرار داشت.
لازم به ذکر است که این یافته‌ها فعلا در مراحل اولیه هستند و صرفا بر پایه آزمایش‌هایی که مقدار نیروی وارده را شبیه‌سازی کرده‌اند، بدست آمده‌اند و افراد واقعی در آن مورد آزمایش قرار نگرفته‌اند (خوشبختانه). بنابراین نمی‌توان آن‌ها را به عنوان اثبات کلینیکی آسیب مغز در اثر این نوع فعالیت در نظر گرفت.
با این‌حال، مطالعه حاضر هنوز می‌تواند به عنوان یک یادآوری مهم برای ما باشد که از تکان دادن شدید سرمان در زمان محبوس شدن آب در گوش‌هایمان خودداری کنیم. بنابراین به خاطر داشته باشید که سریع‌ترین راه برای حل یک مشکل، احتمالا امن‌ترین راه نخواهد بود.
تیم تحقیق، برای اندازه‌گیری نیروهای لازم برای خارج کردن آب از داخل یک گوش، دست به ساخت لوله‌های شیشه‌ای با قطرهای مختلف زدند تا از آن‌ها به عنوان نمونه‌های یک کانال واقعی گوش انسان استفاده کنند.
این محققین برای طراحی گوش مصنوعی خود، از یک مدل کانال گوشی که از طریق سی‌تی‌اسکن سر انسان بدست آمده بود پرینت سه بعدی گرفتند و داخل لوله‌های شیشه‌ای را با ماده سیلان (silane) پوشش دادند تا بتوانند سطح آب‌گریزی داخل کانال یک گوش واقعی را شبیه‌سازی کنند. آن‌ها سپس آب را به داخل لوله‌ها وارد کردند تا نیروی لازم برای خرج کردن آن را اندازه‌گیری نمایند.
تیم تحقیق در مقاله خود نوشته‌اند: نتایج حاصله نشان می‌دهند که شتاب بحرانی برای بیرون آوردن آب از کانال گوش، به‌شدت بستگی به حجم و موقعیت آب محبوس‌شده در داخل کانال دارد. ما متوجه شدیم که شتاب بحرانی، در محدوده ده برابر شتاب جاذبه (10g) قرار دارد که ممکن است آسیب جدی به مغز انسان وارد کند.
محققین می‌گویند که بچه‌ها در این رابطه می‌توانند بسیار در معرض خطر باشند؛ برای اینکه مقدار شتاب بیشتری برای خارج کردن آب محبوس‌شده در لوله‌های کوچک‌تر لازم است. به عبارت دیگر، تکان دادن سر و خارج کردن آب از داخل گوش، برای افراد بزرگسال در مقایسه با بچه‌ها راحت‌تر است. اما درهرحال، این روش برای هیچ‌کس توصیه نمی‌شود؛ به‌ویژه اینکه راهکارهای سالم دیگری برای انجام آن وجود دارد.
برخی از این راهکارها مثلا می‌تواند دراز کشیدن به پهلو یا آهسته تکان دادن لاله گوش باشند. روش‌های دیگر شامل مایعات می‌شوند؛ بطوریکه این مایعات می‌توانند تنش سطحی داخل گوش را تغییر دهند.
Baskota می‌گوید: ما براساس آزمایش‌ها و مدل‌سازی‌هایی که انجام دادیم متوجه شدیم که تنش سطحی مایع یکی از فاکتورهای مهم در محبوس شدن آب در کانال‌های گوش است. ریختن چند قطره از یک مایع که تنش سطحی پایین‌تری نسبت به آب دارد (مانند الکل یا سرکه) در داخل گوش، نیروی تنش سطحی را کاهش داده و باعث خواهد شد تا آب به‌راحتی به بیرون جریان پیدا کند.
یافته‌های این تحقیق، این هفته در نشست سالانه واحد مکانیک سیالات انجمن فیزیک آمریکا در شهر سیاتل ارایه شده بود.
