آیا آلودگی هوا می‌تواند باعث کندذهنی ما شود؟ براساس یک مطالعه جدید، افزایش میزان دی‌اکسید کربن (CO2) هوا، آسیب جدی به توانایی‌های شناختی و فکری ما خواهد زد.
گزارش‌های اخیر نشان می‌دهند که در طول یک قرن گذشته سطوح دی اکسید کربن موجود در هوا با سرعت بسیار زیادی افزایش یافته است و خیلی‌ها عقیده دارند که فعالیت‌های انسانی مانند استفاده از سوخت فسیلی به این موضوع کمک کرده است.
تیم تحقیق در مطالعه خود، براساس داده‌هایی که از مطالعات قبلی بدست آمده بودند، دست به مدلسازی رابطه بین سطوح CO2 هوا و توانایی‌های شناختی انسان‌ها زده‌اند. آن‌ها می‌خواستند بدانند با توجه به شرایط فعلی آلودگی هوا چه چیزی ممکن است در آینده اتفاق بیفتد. یافته‌های آن‌ها نشان داد که در چنین شرایطی، سطح توجه، هوشیاری و حافظه افراد و همچنین توانایی‌های تصمیم‌گیری و پاسخ به بحران‌های آن‌ها به‌طرز قابل‌توجهی کاهش می‌یابد.
درباره اینکه چرا سطوح بالای CO2 ممکن است قابلیت‌های شناختی ما را تحت‌تاثیر قرار دهد، توضیح علمی وجود دارد. سوراخ‌های موجود در ریه شما اکسیژن موجود در هوا را با دی‌اکسید کربن موجود در خون مبادله می‌کند. اگر هوایی که تنفس می‌کنید CO2 بیشتر و اکسیژن کمتری داشته باشد، خون شما دیگر همان میزان اکسیژن قبلی را دریافت نخواهد کرد. اکسیژن به فعالیت سلول‌های شما کمک می‌کند. اگر سلول‌های مغزی شما نتوانند اکسیژن کافی را دریافت کنند، ممکن است عملکرد آن‌ها دچار اختلال شده و حتی بمیرند. همه این‌ها می‌تواند توانایی‌های شناختی شما را تحت‌تاثیر قرار دهد.
مطالعه جدید به یک مورد آزمایش انجام‌شده بر روی موش‌های جوان اشاره کرده که در آن افزایش میزان CO2 هوا باعث شده بود تا سطوح فاکتور رشد neuroprotective کاهش یابد که این هم به‌نوبه خود به رشد مغز آسیب می‌رساند.
تیم تحقیق، از داده‌های موجود برای ایجاد یک مدل ریاضی برای پیش‌بینی آنچه که ممکن است در آینده و باتوجه به روند کنونی افزایش دی‌اکسید کربن هوا اتفاق بیفتد، استفاده کردند. نتیجه مدلسازی آن شد که تا سال 2100، توانایی تصمیم‌گیری انسان‌ها به‌اندازه ۲۵ درصد و توانایی فکر کردن استراتژیک آن‌ها هم به‌میزان ۵۰ درصد کاهش خواهد یافت. این‌ها اتفاقاتی است که در ۸۰ سال آینده اتفاق خواهند افتاد.
مطالعه جدید این واقعیت را به ما نشان می‌دهد که محیط اطراف ما می‌تواند توانایی‌های ذهنی ما را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین احمقانه است که فکر کنیم قابلیت‌های ذهنی ما چیزی جدا از شرایط محیطی ما هستند و می‌توانیم فعالیت‌های ذهنی خودمان را در هر وضعیتی، با کیفیت یکسانی انجام دهیم.
بسیاری از دانشمندان موافق‌اند که بخش بزرگی از گرمایش جهانی و تغییرات آب‌وهوایی در نتیجه فعالیت‌های انسانی اتفاق افتاده‌اند. اما آنچه که در حال‌حاضر بسیار اهمیت دارد، اقدام عملی برای جلوگیری از وخیم‌تر شدن اوضاع است. گرایش عمومی در بین ما انسان‌ها این است که تا زمانی که دچار یک بیماری نشده‌ایم، هیچ کاری برای پیشگیری از آن انجام نمی‌دهیم. اما در این مورد خاص، مشکل اینجاست که ما هنوز به این باور نرسیده‌‌ایم که بیماری پیشاپیش اتفاق افتاده و حتی ممکن است باعث آسیب رسیدن به توانایی‌های ذهنی ما گردد.
