همه ما می‌دانیم در سالهای اخیر گوشی‌های هوشمند با افزایش قیمت قابل توجهی مواجه شده‌اند. از طرفی اسمارت‌فون‌های پرچمدار نیز در حال حاضر با قیمتی نجومی در ویترین فروشگاه‌ها خودنمایی می‌کنند. باید افزود که شرکت‌های سازنده موبایل‌های هوشمند دیگر ترسی برای عرضه دیوایس‌های ۱۰۰۰ دلاری ندارند و هر ساله به طرز قابل توجهی قیمت گوشی پرچمدار خود را افزایش می‌دهند و برای توجیه این افزایش هزینه آن را با پسوندهای پرو، پلاس و اولترا همراه می‌کنند!
با اینکه داشتن یک گوشی تمام‌عیار بدون شک خیال کاربر را از هر نظر آسوده نگه می‌دارد اما آیا واقعا ما به گوشی‌های پرچمدار با تمام قابلیت‌های آنها نیاز داریم یا این تنها میل به بی‌نهایت و داشتن آخرین مدل از هر چیزی است که ما را به خرید یک گوشی پرچمدار ۱۰۰۰ دلاری (و یا حتی بیشتر) مجاب می‌کند؟
با آی‌تی‌رسان همراه شوید تا باهم پنج دلیلی را بررسی کنیم که نشان می‌دهد در زندگی روزمره واقعا نیازی به داشتن یک گوشی پرچمدار تمام‌عیار با قیمت گزاف نداریم!
۱. قابلیت‌های غیرکاربردی که بیشتر جنبه تبلیغاتی دارند!
یکی از نکات بارز در خرید تلفن‌های هوشمند پرچمدار آن است که در بسیاری از مواقع کاربر برای قابلیت‌هایی پول پرداخت می‌کند که شاید در زندگی روزمره تنها در مواقع معدودی از آنها استفاده نماید. به‌عنوان نمونه اگر به قابلیت 3d touch گوشی‌های آیفون نگاهی دقیق‌تر بیاندازیم در واقع این ویژگی چیزی جز یک تکنولوژی لوکس و غیرکاربردی نیست! چراکه پس از گذشت ۲ سال از معرفی 3d touch اکثر اپلیکیشن‌های اکوسیستم iOS از آن پشتیبانی نمی‌کنند و روزبه‌روز توسعه‌دهندگان تمایل کمتری به استفاده از آن دارند ، به‌طوری که فیلیپ شیلر معاون بخش بازاریابی اپل می‌گوید:
ویژگی 3d touch در حد دمو باقی‌مانده و تنها یک ماه پس از معرفی، کمتر کسی را می‌توان یافت که از استفاده نماید. در واقع این پروژه به‌نوعی هدر دادن استعداد مهندسان بوده است!
مورد بعدی نمایشگرهای دارای لبه‌های خمیده یا همان اج کمپانی سامسونگ است! طراحی منحصر به فردی که در وهله اول بسیار جدی گرفته شد، به‌گونه‌ای کره‌ای‌ها در هر مدل از پرچمداران خود مساحت این لبه‌ها را افزایش دادند و کمپین‌های تبلیغاتی بسیاری راه انداختند اما به ناگهان وقتی با اعتراض کاربران نسبت به لمس‌های ناخواسته و غیرارادی آنها مواجه شدند در یک سکوت خبری گزینه غیرفعال‌سازی لبه‌های خمیده را در تنظیمات اسمارت‌فون‌های بالارده خود اضافه نمودند و کار به جایی رسید که در حال حاضر هر سال اندکی سطح مقطع و زاویه این لبه‌های خمیده را کاهش می‌دهند و نکته جالب آن است که این عمل را یک شاهکار در طراحی می‌نامند و با افتخار اعلام می‌کنند که امسال دیگر خبری از لمس ناخواسته نیست!
۲. آیا واقعا کاربران از سخت‌افزاری تا این اندازه قدرتمند بهره‌ای می‌برند؟
اگر به ظرفیت رم گوشی‌های پرچمدار دقت کنید متوجه افزایش عجیب و غریب اعداد و ارقامی می‌شوید که هیچ توجیهی برای آنها وجود ندارد. به‌طور میانگین ۹۵ درصد از کاربران تنها به ۲ الی ۳ گیگابایت حافظه رم در استفاده روزمره خود نیاز دارند و این مقدار با انجام بازی‌های سنگین می‌تواند نهایتا تا یک گیگابایت دیگر نیز افزایش یابد اما گوشی پرچمدار اکثر کمپانی‌های سازنده موبایل‌های هوشمند ۸ الی ۱۶ گیگابایت حافظه رم را در اختیار کاربران قرار می‌دهند، مقدار حافظه‌ای که هیچگاه قرار نیست حتی نیمی از آن هم مصرف شود!
اجازه بدهید یک‌بار برای همیشه به این قائله خاتمه دهیم که اگر شما با گوشی هوشمندتان از شبکه‌های اجتماعی استفاده می‌کنید، گاهی اوقات با بازی‌های سبک زمان خود را پشت سر می‌گذارید، ویدیو می‌بینید و موزیک گوش می‌دهید هیچ نیازی به خرید یک گوشی پرچمدار ندارید و حتی یک میان‌رده نسبتا ارزان هم پاسخگوی نیازهای شماست!
۳. عکس‌های خوب همیشه در مگاپیکسل‌ها خلاصه نمی‌شوند!
بیایید روراست موضوع را بررسی کنیم شما نمی‌خواهید در مسابقه عکاسی پولیتزر (Pulitzer) جایگاه نخست را به خودتان اختصاص دهید بلکه دوست دارید تصویری زیبا از خودتان در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک بگذارید.
بررسی تجربه کاربران و نمونه تصاویر گرفته شده با دوربین گوشی‌های میان‌رده نشان می‌دهد که برای ثبت لحظات خود نه‌تنها به همراه داشتن یک دوربین ۱۰۸ مگاپیکسلی ضروری نیست بلکه دردساز هم هست!
بازی با اعداد و ارقام یکی‌دیگر از مواردی است که به منظور جذب مشتری و بازی با ذهن کاربر توسط شرکت‌های بزرگ دنیای فناوری مورد استفاده قرار می‌گیرد، چراکه در واقعیت یک دوربین ۱۲ مگاپیکسلی به آسانی می‌تواند تصاویری زیبا را از موقعیت مورد نظرتان ثبت کند و این درحالیست که در حال حاضر اکثر دیوایس‌های میان‌رده کیفیتی بالاتر از حداقل مگاپیکسل مورد بحث به کاربران ارائه می‌دهند.
باید عنوان کرد پیکسل‌های بیشتر فقط موجب می‌شوند تصاویر یا ویدیوهای کاربر در نمایشگرهای بزرگ‌تر با جزییات بیشتر و بدون افت کیفیت نشان داده شوند. از سوی دیگر بالا رفتن دقت دوربین دستگاه، حجم ذخیره‌سازی فایل‌ها را به طرز قابل توجهی افزایش می‌دهد و ممکن است موجب گردد که با دردسر پر شدن حافظه نیز روبرو شوید!
۴. وقتی چشم نمی‌بیند به رزولوشن‌های سرسام‌آور چه نیازی داریم؟
موضوع بعدی استفاده از نمایشگرهای با رزولوشن بالا و گاها باورنکردنی در گوشی‌های پرچمدار است.
درحالی که حتی محتوای QHD به سختی در میان ویدیوها و فیلم‌های موجود در سایت‌های استریم آنلاین یافت می‌شود و یا اصلا وجود ندارد، سازندگان موبایل‌های هوشمند همچنان اصرار دارند تعداد پیکسل‌های موجود در صفحه نمایش هندست‌های پرچمدار را افزایش دهند و با افتخار از نمونه QHD پلاس و… رونمایی می‌کنند. این مسئله جدای از پرداخت هزینه ساخت اضافی موجب می‌گردد، بدون هیچ استفاده‌ای از قابلیت مورد نظر عمر باتری دستگاه به شکل ویژه‌‌ای کاهش یابد.
نتایج آزمایش‌های صورت گرفته بیان می‌کند که یک نمایشگر با رزولوشن فول‌اچ‌دی برای تماشای محتوای بصری کاملا کافی بوده و تجربه‌ای خوشایند را برای کاربران رقم خواهد زد.
۵. هر سال فاصله میان اسمارت‌فون‌های میان‌رده و پرچمدار کمتر می‌شود!
آیا حاضرید به هر قیمتی از جدیدترین تکنولوژی و محصولات یک شرکت استفاده کنید و همواره جدیدترین مدل موبایل‌های هوشمند را در جیب خود داشته باشید یا اینکه می‌توانید با اندکی صبر و با یک‌سوم هزینه یک گوشی پرچمدار بیش از ۹۰ درصد از قابلیت‌های آن را تجربه کنید؟
در سالهای اخیر رقابت در بازار اسمارت‌فون‌ها آن‌قدر تنگاتنگ شده که همه سازندگان در تلاش هستند با هر ترفندی کاربران را به خرید اسمارت‌فون‌های خودشان تشویق کنند. این مسئله موجب شده که تولیدکنندگان تنها با گذشت چند ماه از معرفی جدیدترین مدل گوشی پرچمدار خود، دسته‌ای از اسمارت‌فون‌های میان‌رده را با بهره‌گیری از همان قابلیت‌های گوشی پرچمدار و حتی همان طراحی روانه بازار کنند. (البته با سخت‌افزاری ضعیف‌تر)
به همین خاطر کاربران می‌توانند با تنوع بیشتر و متناسب با انتظارات خودشان، یک گوشی هوشمند خریداری و از پرداخت هزینه‌های غیرضروری جلوگیری کنند.
در آخر باید افزود که در این مطلب قصد نداریم بگوییم همه گوشی‌های پرچمدار بلااستفاده یا تمام میان‌رده‌ها بدون نقص و فوق‌العاده هستند، بلکه همه صحبت ما اینجاست که برای داشتن یک اسمارت‌فون هوشمند و کاربردی، به صرف هزینه‌های گزاف چند میلیونی نیازی ندارید! به نظر شما گوشی‌های میان‌رده می‌توانند به‌عنوان جایگزینی برای دیوایس‌های پرچمدار باشند؟ اگر در زمینه خرید گوشی‌های هوشمند سوالی دارید حتما در بخش نظرات آن را مطرح کنید.
گربه دستش به گوشت نمیرسه…..پرچم دار یه چیزه دیگه است.
از یک دیدگاه سخن شما درست هست ولی اگر از دیدگاه های دیگه نگاه کنین غلط است.برای مثال حدود شش سال پیش حداکثر اندروید گوشی ها حدود 4.4 یا نهایتا 5 بود ولی الان کمتر نرم افزاری پیدا میشه که با این اندروید سازگاری داشته باشد در آینده هم همین جوری میشه.بازی ها یا … می آیند که پردازنده های ضعیف تر یا گوشی های که حافظه کمتری دارند نمی توانند به درستی آنها را اجرا کنند و با توجه به سرعت زیاد تکنولوژی احتمالا تا دو سه سال دیگه این اتفاقات بیفته.
مطلب درستی است ولی میان رده ها به جز اختلاف درپردازنده چند قابلیت کلیدی مهم را ندارند که به شخصه خیلی آنها را مهم می دانم
دوربین میان رده ها ois ندارد که در عکاسی فوری و فیلمبرداری وحتی عکاسی در نور کم تاثیر فوق العاده ای دارد.
میان رده ها لنز تله فوتو با لرزشگیر ندارند که کاربردی ترین دوربین بعد ازدوربین اصلی است
میان رده ها حافظه های داخلی بالا ندارند(امسال حداکثر ۱۲۸)که کسانی که فایلهای زیادی برای حمل دارند همیشه با مشکل مواجهند و حافظه بالاتر در پرچمدارها دیده می شود.
اگر میان رده ای این امکانات را داشته باشد قطعا آنرا تهیه می کنم ولی فعلا که این امکانات مخصوص پرچمدارها است
ردمی نوت 8 پرو حافظه 128 نسخه‌ی گلوبال رم 6
سلام
کاش برای اشخاصی که اطلاعات تخصصی ندارند برای اینکه تبلیغ از برند خاصی نشود از تمام میان رده های موجود در بازار چند مورد را مثال می زدید ممنون از راهنمایی شما
خیالتون راحت، به زودی چنین مطلبی در آی‌تی‌رسان منتشر میشه که راهنمای خریدی مناسبی برای شما همراهان همیشگی خواهد بود
همینکه به مورد دو رسیدم هوش از سرم پرید
مدت ها بود منتظر چنین مقاله ای بودم
واقعا به هیچ عنوان نیازی به رم بیشتر از شش یا هشت گیگ در تلفن های همراه نیست.حداقل به خاطر اکوسیستم اندروید.اگه مسئلا یه سیستم عامل کاملا سازگار و بهینه بود که از ظرفیت های دستگاه به طور صحیح استفاده میکرد خیلی بهتر بود.من اصلا طرفدار اپل نیستم اما هممون میبینیم که گوشی اپل با رم چهار گیگابایتی داره با یه گوشی اندرویدی با رم هشت یا بیشتر رفابت میکنه و این یعنی بهینه سازی و مصرف صحیح.
دیگه به فضای بیشتر از یک ترابایت نیاز نیست(حداقل فعلا)
دیگه به بیشتر از پنج تا دوربین پشتی نیاز نیست
دیگه به ادج نیازی نیست
تقریبا میشه گفت صنعت تلفن همراه هوشمند داره به دوران بلوغ خودش نزدیک میشه مگر اینکه یه طراحی کاملا جدید و خاص و اکوسیستم نوپا و بهینه داشته باشیم.
صعنت تلفن همراه به بلوغ خودش تو این دوران رسیده، تنها کاری که کمپانی ها دارن انجام میدن افراطی رفتار کردنه! ۵ تا دوربین خودش خیلیه! گوشی من فقط یه دوربین داره اونم کافیه!
طرف گوشی میزنه ۲ تا نمایشگر داره! چرا آخه؟
یه زمانی رقابت سر کیفیت ساخت و قدرت سخت افزاری و غیره بود، الان سر اینه که کی بیشتر می‌تونه دوربین و سنسور و صفحه نمایش و رم و حافظه و غیره بچپونه تو گوشی!
من از ۲۰۱۶ دارم از یه گوشی با رم ۳ گیگ استفاده میکنم ( کار میکشم ها از گوشی ) و واقعا هنوز هم نیازی به رم بیشتر از ۳ گیگ نمی‌بینم تو گوشی!
خیلی اهل عکاسی با گوشی نیستم چون دوربین حرفه‌ای دارم.
ولی وبگردی و یوتیوب و اینستا رو ۲۴ ساعت!!!!!
گیم هم بازی میکنم مثل ریل ریسینگ ۳ و آسفالت ۹.
در کل اینطوری بگم که الان به دوره ای از تاریخ تکنولوژی همراه رسیدیم که یه گوشی میان رده، می‌تونه از پس تمامی نیازهای کاربرش تا حداقل ۵ سال بربیاد! واسه من اگه اینطوری بوده.
یچیزی هم که خیلی رو مخمه اینکه مردم واسه پز دادن میرن گوشی ۱۰ میلیونی میخرن ولی فقط باهاش تماس میگیرن و بعضاً تو تلگرام و واتساپ چت میکنن! هممون خیلی از این افراد رو میشناسیم.
کاملا کاملا کاملا موافقم مخصوصا با اخرهای پستتون.طرف نهایت سواد و استفادش به یه سلفی و پست و تماس محدود میشه و گوشی چند ده میلیونی خریده.نمونه زندش رو خودمون داریم تو فامیل.نهایت کارش پیامک و تلگرامه ولی نوت ده داره! بهانش هم اینه که بدون قلم نمیتونه متن بنویسه!!! واقعا تاسف باره.
یادش بخیر زمانی که نوکیا حکمران صنعت موبایل بود با سیستم عامل های نوپا و متنوع مثل سیمبین و میگو و مائمو و….. که نسبت به زمان خودشون خیلی جلوتر بودند. به شدت هم گوشی هاش با کیفیت و با دوام بودند و هستند و همه این مسئله رو میدونیم.برای مثال سری N (چه لمسی چه دکمه ای) یا سری E و سری های عددی و اکسپرس میوزیک.هنوز هم یه نوکیا N85 دارم که کیفیت عکس و فیلم برداریش با دوربین سیزده مگاپیکسلی گوشی فعلیم برابری میکنه و بعضا بهتره!
نوکیا آینده را دید ولی نتوانست آنرا بسازد
یکی از گوشی هایی که شدیدا از ایده و کلیت وجودش خوشم اومد ZTE Nubia x و ZTE Z20
بودند که دو تا نمایشگر داشت.یکی پشت و یکی جلو.تمام وجه جلوی گوشی صفحه نمایش بود.درصدش هم بالا بود دقیق یادم نیست بگم.دردسر سلفی جهنده یا سوراخ سلفی نداشت.همه چیزش هم عالی بود با قیمت بسیار عالی(سال قبل حدود شش و نیم میلیون تومن بود)
یکی از ویژگی های مهم پرچمدار اینه که بعد از 2 یا حتی 3 سال همچنان قدرت و امکانات خودشو حفظ میکنه که این مورد برای یک میان رده صدق نمیکنه، اگه وسع آدم بکشه که هر یک یا دوسال (با توجه به وضعیت اقتصادی اینجا) گوشیشو عوض کنه انتخاب میان رده صد در صد منطقی تره ولی اگه آدم یک گوشی بخواد که تا 2 یا 3 سال راحت براش کار کنه قطعأ پرچمدار بهتره!
من خودم از دی ماه سال 96 تا الان از میت 10 هواوی استفاده میکنم و تا حالا افت سرعت خواصی مشاهده نکردم نکردم.
“خواص” اشتباه تایپی بود (خاص)
من خودم اولین سالی که شیائومی می مکس معرفی شد خریدمش، یعنی میشه ۲۰۱۶، تا حالا هم فوق‌العاده سنگین دارم باهاش کار میکنم اما نه افت سرعت داشته نه چیز دیگه! البته اینم بگم که می مکس میان رده محسوب میشه!
بسیار عالی و منطقی