همانطوری که می‌دانیم، همه‌گیری ویروس کرونا باعث قربانی شدن تعداد زیادی از مردم در سراسر جهان شده است. مصونیت در برابر این ویروس فقط از طریق واکسیناسیون گسترده افراد امکان‌پذیر خواهد بود. برای رسیدن به این هدف، برخی پیشنهاد کرده‌اند که واکسن زدن باید اجباری شود، اگرچه دولت انگلیس این موضوع را رد کرده است.
اما با افزایش آمار افرادی که نسبت به استفاده از واکسن ویروس کرونا در انگلیس و مناطق دیگر مردد هستند، آیا دولت‌ها به اجباری شدن واکسن راضی می‌شوند؟ در اینجا، دو نفر از متخصصان در مورد اجباری بودن یا نبودن واکسن ویروس کرونا پژوهشاتی ارائه داده‌اند. در ادامه با آی‌تی‌رسان همراه باشید.
نظرات آلبرتو گیوبیلینی (Alberto Giubilini)، پژوهشگر ارشد در دانشگاه آکسفورد درباره اجباری بودن واکسن ویروس کرونا
واکسیناسیون ویروس کرونا حداقل برای گروه‌های خاص باید اجباری باشد. این بدان معنی است که در صورت عدم واکسیناسیون مجازاتی مانند جریمه یا محدودیتی در سفر و عبور و مرور در مناطق مختلف در نظر گرفته می‌شود. جلوگیری از کاری که به دیگران آسیب می‌رساند، برای افراد بهتر است و هر چه بیشتر از آسیب جلوگیری شود، دلیل اخلاقی و منطقی برای اجباری بودن واکسن قوی‌تر می‌شود.
واکسیناسیون به طور چشمگیری می‌تواند خطر آسیب ناشی از ویروس یا قربانی شدن توسط آن را کاهش دهد. واکسن‌هایی مانند فایزر، آسترازنکا یا مدرنا با 90 تا 95 درصد کارایی در جلوگیری از ابتلای افراد، نیز احتمالاً در جلوگیری از انتشار ویروس موثر است، هرچند در درجه پایین‌تر قرار گرفته است. چنین مزایایی برای افراد بسیار کم‌هزینه خواهد شد.
قرنطینه خانگی اما امری اجباری است. دقیقا مانند واکسیناسیون اجباری، از افراد آسیب‌پذیر در برابر ویروس کرونا محافظت می‌کند. اما همانطور که در جاهای دیگر نیز بحث کردیم، برخلاف واکسیناسیون اجباری، قرنطینه اجباری هزینه‌های فردی و اجتماعی بسیار زیادی به همراه دارد. اینکه دولت‌ها قرنطینه اجباری را می‌پذیرند اما با واکسیناسیون اجباری موافقت نمی‌کنند، ناسازگاری به وجود می‌آید. واکسیناسیون اجباری با هزینه بسیار کمتر و فایده بیشتر به کمک مردم خواهد آمد.
همچنین، واکسیناسیون اجباری به مردم اطمینانی حاصل می‌کند که در برابر ویروس به طور یکسان حفاظت می‌شوند. از آنجا که مصونیت افراد به طور جمعی به نفع جامعه است، پس بسیار منصفانه است که آن به طور مساوی در میان افراد جامعه توزیع شود.
البته ممکن است از طریق اقدامات محدود کننده دیگر مانند جنبش‌های اطلاعاتی برای تشویق افراد به واکسیناسیون به اجباری بودن واکسیناسیون فکر نکنیم چون از این طریق خود به مصونیت کامل افراد دست یافته‌ایم. اما حتی اگر به ایمنی کامل نیز برسیم، هر چه میزان افرادی که واکسن دریافت می‌کنند بیشتر شود، در زمان بعدی خطر ابتلای مجدد کاهش می‌یابد. باید همه کارها را انجام دهیم تا از بروز چنین شرایط اضطراری جلوگیری کنیم، خصوصا وقتی هزینه انجام آن نیز بسیار کم است.
افزایش اعتماد و جذب مردم با آگاهی بیشتر بسیار خوب است، اما خطرناک است. زیرا همیشه دادن اطلاعات بیشتر در مورد واکسن به مردم منجر به افزایش تمایل به واکسن زدن نمی‌شود و ممکن است در واقع اعتماد آنها برای واکسن زدن کاهش دهد. از طرف دیگر، اخیرا در ایتالیا شاهد سیاست‌های واکسیناسیون اجباری برای مبارزه با بیماری‌ها بوده‌ایم که استفاده از آن را افزایش داده است.
سیاست‌های اجباری برای بستن کمربند ایمنی در کاهش مرگ و میر ناشی از تصادفات رانندگی بسیار موفق بوده است و اکنون علی‌رغم خطرات بسیار کمی که کمربند ایمنی به همراه دارد ، به طور گسترده‌ای مورد تأیید قرار گرفته است. ما نیز باید واکسن‌ها را به عنوان کمربند ایمنی در برابر ویروس کرونا ببینیم. در واقع، واکسن‌ها به عنوان کمربند ایمنی بسیار ویژه‌ای هستند که از خود فرد و از دیگران محافظت می‌کند.
نظرات وگش جین (Vageesh Jain)، پژوهشگری در دانشگاه لندن درباره اجباری بودن واکسن ویروس کرونا
واکسیناسیون اجباری به طور خودکار باعث نمی‌شود که استفاده از واکسن ویروس افزایش یابد. پروژه‌ای در زمینه اپیدمی‌ها و بیماری‌های همه‌گیر که چندین سال قبل از رخداد ویروس کرونا انجام شد، نشان داد که هیچ مدرکی برای حمایت از این ایده وجود ندارد. در این پروژه خاطرنشان شده بود که در کشورهایی مثل بالتیک و اسکاندیناوی که واکسیناسیون اجباری است، مردم به اندازه کشورهای همسایه یا کشورهای مشابه به ویروس‌ها و بیماری‌ها مبتلا می‌شوند.
طبق شورای اخلاق زیستی نافیلد، واکسیناسیون اجباری ممکن است برای بیماری‌های بسیار مسری و جدی توجیه‌پذیر باشد. اما اگرچه ویروس کرونا مسری است، بهداشت عمومی انگلیس به دلیل نسبتاً پایین بودن میزان مرگ و میر، آن را به عنوان یک بیماری عفونی با پیامدهای بالا طبقه‌بندی نمی‌کند.
شدت ویروس کرونا به سن افراد ارتباط دارد. میزان مرگ و میر در افراد بالای 80 سال 7.8 درصد تخمین زده شده است، اما در کودکان نه سال زیر کمتر از 0.0016 درصد است. در دموکراسی لیبرال، اجباری بودن واکسن برای میلیون‌ها شهروند جوان و سالم که در معرض خطر کم ویروس کرونا قرار دارند، از نظر اخلاقی درست نیست و از نظر سیاسی خطرناک است.
نگرانی عمومی از واکسن جدیدی که با سرعت وحشتناکی تولید می‌شود، کاملا عادی است. یک نظرسنجی در انگلیس بر روی هفتاد هزار نفر نشان داد که 49 درصد افراد هنگام توزیع واکسن ویروس کرونا، آن را دریافت خواهند کرد. نظرسنجی‌های ایالات متحده نیز دارای نتایج مشابه‌ای است. دلیل این امر این نیست که اکثریت افراد مخالف واکسن زدن هستند.
با وجود تیترهای امیدوار کننده، آزمایشات و فرآیندهای دارویی پیرامون آنها هنوز مورد بررسی دقیق قرار نگرفته است. با اولین آزمایشات در ماه آوریل، اطلاعات محدودی در مورد ایمنی و کارآیی طولانی‌مدت واکسن‌ها وجود دارد. نمی‌توانیم به طور دقیق بگوییم که مصونیت در برابر ویروس با استفاده از واکسن تا چه مدت طول می‌کشد. هیچ یک از آزمایشات به گونه‌ای طراحی نشده است که نشان دهد واکسن از افراد در برابر بیماری جدی یا انتقال ویروس جلوگیری می‌کند یا خیر.
بی‌توجهی به این نگرانی‌های همه‌جانبه، نتیجه مثبتی نخواهد داشت. حدود 58 میلیون نفر در سطح جهان کاملا با واکسن زدن مخالف هستند و اقلیت کوچکی از کسانی که واکسینه نمی‌شوند در امر اجباری بودن واکسن نیز مشکل‌ساز خواهند بود. شرایط علمی و سیاسی برای پوپولیسم (عوام‌گرایی) نیز یکسان است. ضد واکسرها (افرادی که با واکسن زدن کاملا مخالف هستند) به متخصصان، صنعت و به خصوص به دولت اعتماد ندارند. یک حکم دولتی نه تنها با اعتراضی محکم برآورده نخواهد شد، بلکه برای جذب افراد دیگر از اهداف مخالفان واکسن استفاده خواهد کرد.
در اوایل دهه 1990، بیماری فلج اطفال در هند همه‌گیر شده بود و روزانه بین 500 تا 1000 کودک فلج می‌شدند. تا سال 2011 این ویروس به تدریج از بین رفت. اما این امر از طریق قانون‌گذاری محقق نشده بود؛ بلکه این امر با یک تلاش تلفیقی برای درگیر کردن جوامع، هدف قرار دادن گروه‌های با نیاز بالاتر، درک نگرانی‌‌ها، اطلاع‌رسانی، آموزش، رفع موانع، سرمایه‌گذاری در سیستم‌های محلی تحویل واکسن برای مردم و ارتباط با رهبران سیاسی و مذهبی محقق شد.
واکسیناسیون اجباری به ندرت توسط دولت‌ها و مردم تایید می‌شود. برای رسیدن به مرحله موفقیت‌آمیز واکسن‌های جدید ویروس کرونا به زمان، ارتباط و اعتماد نیاز داریم.
