میزان دقت ردیاب‌های خواب چقدر است؟ آیا می‌توان به آن‌ها اعتماد کرد؟

طبق پژوهشات، تخمین زده می‌شود از هر سه نفر یک نفر از خواب نامنظم خود شکایت دارد. بنابراین اصلا تعجب‌آور نیست که مردم بیشتر از هر زمان دیگری نگران خواب کافی هستند. این مسئله منجر به استفاده از ردیاب‌های خواب می‌شود تا خواب هر شب را اندازه‌گیری ‌کند. اما آیا آن‌ها دقیق هستند؟ برای پاسخ به این سوال و استفاده کردن یا عدم استفاده از این وسایل، در ادامه این مطلب با آی‌تی‌رسان همراه باشید.

در هنگام خواب، ما چرخه‌های خواب عمیق، سبک همراه با حرکت سریع چشم (REM) را طی می‌کنیم. بخش عمیق خواب ما عمدتا همان چیزی است که باعث می‌شود فردای روز احساس خوبی داشته باشیم. بیشتر ردیاب‌های خواب به شکل ساعتی هستند که بر روی مچ دست قرار داده می‌شوند و هنگام خواب حرکات بدن را ثبت کرده و اینکه چه مدت از خواب شبانه را بیدار هستید، مشخص می‌کنند. برخی از دستگاه‌ها همچنین تغییرات ضربان قلب را در هنگام خواب بررسی می‌کنند تا مدت زمانی را که در هر چرخه خواب می‌گذرانید، تخمین بزنند.

علی‌رغم محبوبیت ردیاب‌های خواب، چند مطالعه میزان دقیق بودن آن‌ها را بررسی کرده‌اند. تاکنون، تحقیقات نشان داده است که در مقایسه با آزمایش‌های پلی سومنوگرافی که متخصصان برای تشخیص اختلالات خواب استفاده می‌کنند، ردیاب‌های خواب فقط 78 درصد از زمان تشخیص خواب دقیق هستند. این دقت هنگامی که تخمین می‌زنیم چه مدت طول می‌کشد تا شرکت‌کنندگان به خواب بروند، به 38 درصد کاهش پیدا می‌کند.

آزمایش‌های پلی سومنوگرافی جزو دقیق‌ترین تست‌ها هستند؛ زیرا امواج مغزی، ضربان قلب، تنفس، سطح اکسیژن خون و حرکات بدن و چشم فرد را از طریق الکترودهای متصل به پوست و پوست سر ردیابی می‌کنند. تجزیه و تحلیل الگوهای موج مغزی تنها راه قطعی است که نشان می‌دهد فرد اکنون بیدار یا خواب است و یا اینکه در چه مرحله‌ای از خواب سیر می‌کند.

اما از آنجا که ردیاب‌های خواب روی مچ دست قرار می‌گیرند، ارزیابی خود را از خواب شبانه با اندازه‌گیری حرکت بدن و گاهی داده‌های ضربان قلب انجام می‌دهند. همانطور که در تمام مراحل خواب به طور مکرر حرکت می‌کنیم، حرکت نشانه‌های کمی از مرحله خواب را ارائه می‌دهد. بسیاری از دستگاه‌های خواب نیز نمی‌توانند یک مرحله از خواب را فقط بر اساس حرکت بدست آورند.

با توجه به اینکه بسیاری از دستگاه‌های خواب در مقایسه با آزمایش‌های پلی سومنوگرافی مقایسه نشده‌اند، تعیین میزان دقت آنها دشوار است. به علاوه، الگوریتم‌هایی که شرکت‌ها برای پیش‌بینی خواب استفاده می‌کنند ناشناخته است و تشخیص درست بودن پیش‌فرض‌های دستگاه‌های خواب را برای دانشمندان دشوار می‌کند.

مطالعات همچنین نشان می‌دهد دستگاه‌های خواب در افرادی که بی‌خوابی دارند، عملکرد کمی دارد. افراد مبتلا به بی‌خوابی سعی می‌کنند در رخت‌ خواب ثابت بمانند و بخوابند. اما از آنجا که ردیاب‌های خواب فقط حرکت را اندازه‌گیری می‌کنند، یک مطالعه نشان داد که ساعت‌های ردیابی خواب قادر به تشخیص خواب از بیداری در افراد مبتلا به بی‌خوابی نیستند.

ساعت‌هایی که از داده‌های ضربان قلب استفاده می‌کنند، هنگام اندازه‌گیری مدت زمان خواب، کمی دقیق‌تر هستند، زیرا ضربان قلب در مراحل مختلف خواب نوسان می‌کند. با این حال، حتی در دستگاه‌هایی که ضربان قلب را ردیابی می‌کنند، بسیاری از کارشناسان هنوز به دلیل تحقیقات محدود روی آنها و به دلیل تفاوت بین هر دستگاه، از صحت آنها مطمئن نیستند. به عنوان مثال، یک مطالعه بر روی ردیاب‌های خواب ضربان قلب نشان داد که دو دستگاه ردیاب خواب، میزان خواب عمیق افراد را تا 46 دقیقه اندازه‌گیری نمی‌کنند.

اضطراب خواب

در نهایت، این مسئله به این سوال منجر می‌شود که آیا واقعا داشتن اطلاعات از خواب برای ما مفید است؟ به هر حال، یکی از بهترین راه‌های بیدار ماندن این است که برای خوابیدن بسیار تلاش کنید. به نظر عجیب می‌رسد، اما محققان این موضوع را از نظر بالینی در بیماران مبتلا به بی‌خوابی مزمن مشاهده کرده‌اند. در این افراد انجام دادن کاری قبل از خوابیدن خود باعث اضطراب و از بین رفتن حس خواب می‌شود در نتیجه منجر به بی‌خوابی بیشتر می‌شود.

مطالعه منتشر شده توسط گروه تحقیقاتی ما نشان داد که این مشکل می‌تواند توسط ساعت‌های خواب بدتر نیز شود. به شرکت‌کنندگان ساعت ردیابی خواب داده شد و از آنها خواسته شد تا حالت‌های روحی، فرایندهای تفکر و خواب‌آلودگی را در دوره‌های منظم در طول روز یادداشت کنند. با این حال، نمره خوابی که توسط ساعت‌ها به آن‌ها نشان داده می‌شد، دستکاری شده بود تا کیفیت خواب را خوب یا بد نشان دهد. میزان و کیفیت خواب شرکت‌کنندگان در هر دو گروه یکسان بود.

این مطالعه نشان داد که به کسانی که گفته شده کیفیت خوبی در خواب شبانه ندارند، حال و حوصله کمتر، مشکل در روند تفکر روزانه و افزایش خواب‌آلودگی مشاهده می‌شود. و افرادی که به آن‌ها گفته شده است که خواب شبانه خوبی داشته‌اند، برعکس این را نشان دادند.

این می‌تواند حاکی از آن باشد که داده‌های این ردیاب‌های خواب می‌توانند وضعیت احساسی و تمرکز شما را در طول روز تغییر دهند، حتی اگر دقیق باشند. با توجه به اینکه افرادی که خواب کم دارند بیشتر ممکن است از دستگاه‌های ردیابی خواب استفاده کنند، این مسئله می‌تواند نگران‌کننده باشد، زیرا ممکن است مسائل بهداشت روانی را بدتر کند.

در حالی که تاکنون مطالعات کمی این ارتباطات را بررسی کرده بودند، اما یک گزارش حاکی از آن است که بیشتر بیماران پس از اینکه اختلالاتی در خواب خود دیده‌اند، به دنبال درمان مشکلات خواب خود رفته‌اند. حتی وقتی چنین شکایاتی با آزمایش پلی سونوگرافی رد می‌شود، ردیاب‌های ساعتی همچنان یک منبع اضطراب ناشی از خواب را ایجاد می‌کنند. از آنجا که مطالعات نشان داده است استفاده بیش از حد از وسایل پوشیدنی (مانند مواردی که در طول ورزش استفاده می‌شود) اضطراب و افسردگی در سلامتی را افزایش می‌دهد، ردیاب‌های خواب نیز ممکن است تأثیر مشابهی داشته باشد.

در حالی که وسایل خواب ممکن است برای کسانی که خواب عمومی خوبی دارند اما علاقه‌مند به پیگیری یا ایجاد یک روال بهتر خواب هستند مفید باشد، افرادی که خواب ضعیف دارند یا شرایط روانی خوبی ندارند ممکن است از آنها استفاده نکنند. اما بهترین معیار سنجش میزان خواب خوب شما این است که ببینید هر روز چه احساسی دارید. اگر خسته هستید و تمرکز ندارید، هر شب کمی زودتر رفتن به رختخواب ممکن است به شما کمک کند تا در طول روز بیشتر احساس خوب داشته باشید. در این صورت، به هیچ دستگاهی نیازی نخواهید داشت.