در این مقاله به بررسی عملکرد دو فناوری دی ال اس اس و اف اس آر خواهیم پرداخت و مقایسه می‌کنیم که کدام عملکرد بهتری از خود نشان می‌دهند.
همواره با پیشرفت گرافیک بصری بازی‌ها تولیدکننده‌های سخت افزار با چالشی جدید و سخت‌تر روبهرو شده‌اند. برقراری توازن میان قدرت و قیمت این سخت افزار را شاید بتوان بزرگ‌ترین هنر مهندسان کمپانی‌ها دانست. به علاوه، در گذشته شاهد خلاقیت‌های بسیاری از سمت آن‌ها بوده‌ایم که شاید به نحوی این پردازش‌های سنگین را دور زده‌اند.
در این مقاله نیز قصد داریم تا به یکی از همین خلاقیت‌ها بپردازیم. با قرارگیری ابزار لازم برای اجرای نورپردازی به روش ری‌تریسینگ در دست توسعه دهندگان بازی، شرکت‌هایی مانند انویدیا و یا ای‌ام‌دی با چالش سنگین پردازشی جدید خود روبهرو شدند. هر دو نیز راه‌حل‌های مشابهی ارائه داده‌اند. یکی از این راه‌حل‌ها استفاده از هسته‌های پردازشی ویژه برای ری‌تریسینگ بود که تا حدود زیادی نیز مشکلات را حل کرد. اما همچنان قدمی با یک اجرا و فریم‌ریت خوب فاصله بود. اینجا بود که این کمپانی‌ها راه‌حل افزایش مقیاس (Up Scaling) را ارائه دادند. شرکت انویدیا با عنوان دی ال اس اس و شرکت AMD با عنوان اف اس آر.
افزایش مقیاس چیست؟
Nvidia Deep learning super sampling (DLSS)
AMD’s FidelityFX Super Resolution (FSR)
AMD اما از سویی دیگر در اف اس آر کار محاسباتی بسیار کمتری را انجام می‌دهد. روش ای‌ام‌دی یک الگوریتم پس پردازش (post-processing) است که برای ارتقای فریم‌ها طراحی شده است، اما بدون یادگیری عمیق، هسته‌های تنسور و مقادیر عظیم محاسبات.
اساساً، تصویر را با استفاده از یک الگوریتم فضایی ارتقا می‌دهد (فقط به کادر فعلی نگاه می‌کند) و سپس دارای فیلترهای تشخیص لبه و شفاف‌سازی برای بهبود ظاهر کلی است. فایده این روش اما قابل استفاده بودن آن بر روی بسیاری از کارت‌گرافیک‌ها از جمله تراشه‌های خود انویدیا است.
کدام یک بهتر عمل می‌کنند؟
اگر امیدوار بودید یک برنده واضح ببینید، باید بدانید که عوامل بسیار زیادی در انتخابمان دخیل است. مطمئناً به نظر می‌رسد DLSS قادر به تولید تصاویر با کیفیت نزدیک به اصلی است، به خصوص در مواردی که کیفیت تصاویر بالاتر است، اما به قدرت محاسباتی بسیار بیشتری نیاز دارد و در برخی مواقع، عملکرد را آنقدر که ما می‌خواهیم بهبود نمی‌بخشد. مهم‌تر از آن، این یک فناوری انحصاری برای Nvidia است و نه فقط این، یک فناوری انحصاری برای RTX. کاربران انویدیا با کارت‌های GTX، مانند دارندگان کارت‌های AMD و کاربران پردازنده گرافیکی اینتل، خوش شانس نیستند.
FSR برنده تطابق کیفیت تصویر با آنچه مدنظر داریم، نیست؛ به خصوص در حالت‌هایی مانند Performance، اما اگر با کیفیت 4K کار می‌کنید و از حالت Ultra Quality یا Quality استفاده می‌کنید، عملکرد بهتری خواهید داشت و احتمالاً جزئیات کمی را از دست خواهید داد. با این حال، حالت Performance می‌تواند بسیار بد به نظر برسد. در واقع، ممکن است ترجیح دهید یک بازی را با کیفیت 1080p اجرا کنید و اجازه بدهید مانیتورتان آن را به 4K افزایش مقیاس دهد تا از حالت عملکرد FSR استفاده کنید. حالت Balance نیز فقط در صورتی باید استفاده شود که به شدت به عملکرد بهتر نیاز دارید.
