ستاره‌شناسان اعلام کرده‌اند که سیارک بزرگی به اندازه یک مایل مشاهده کرده‌اند که امکان دارد روزی در مسیر زمین قرار گرفته و با سیاره برخورد کند.
علاوه بر این سیارک، دو نمونه دیگر نیز در نور خیره‌کننده آفتاب مخفی شده بودند. اما ستاره‌شناسان توانستند با استفاده از ابزاری به نام دوربین انرژی تاریک (DECam) آنها را کشف کنند.
در حال حاضر این سه سیارک بین مدار زمین و زهره در حال چرخش هستند، اما بزرگترین نمونه این سیارک‌ها 2022 AP7 نام دارد که به شدت به مدار زمین نزدیک شده است.
سیارک 2022 AP7 اکنون بزرگترین سیارکی است که در طی هشت سال گذشته کشف شده است و می‌تواند برای زمین خطرآفرین باشد.
البته باید خاطرنشان کرد که این اخترشناسان در زمان گرگ و میش قادر به کشف این سیارک‌ها شدند. در این زمان، میزان نور تابشی خورشید در سطح بسیار پایین خود قرار دارد؛ در نتیجه زمان بسیار مناسبی برای رصد و شناسایی کردن این نوع از سیارک‌ها است. از این دست مشاهدات به عنوان رصدهای بسیار دشوار معروف هستند که به دلیل درخشندگی خورشید است.
اسکات اس. شپرد که محقق ارشد موسسه علوم کارنگی است، اخیرا در طی این مشاهده اینچنین توضیح داده است که ستاره‌شناسان در زمان گرگ و میش بهتر می‌توانند به جست و جوی سیارک‌ها در مدار زمین و زهره بپردازند. او گفت که او و تیم ستاره‌شناسی‌اش تاکنون موفق شدند دو سیارک بزرگ نزدیک به زمین را پیدا کنند. این سیارک‌ها قطری در حدود 1 کیلومتر دارند؛ این میزان از بزرگی در سیارک‌ها را قاتل سیاره می‌نامند.
گرچه نام این سیارک بسیار ترسناک است، ولی خیلی هم جای نگرانی نیست! سیارکی با چنین مشخصاتی، معلوم است که دارد به سمت زمین نزدیک می‌شود؛ یعنی فاصله‌اش تا زمین 0.05 برابر فاصله بین زمین و خورشید است. ولی بر اساس مشاهدات اخیر، خوشبختانه باید اعلام کرد که این سیارک قرار نیست به این زودی‌ها به زمین نزدیک شود.
دیگر اکثر سیارک‌های بسیار بزرگ رصد و کشف شده‌اند، چون نسبت به سایر سیارک‌ها اندازه‌ای بزرگ دارند در نتیجه شناسایی آنها نسبت به بقیه نسبتا آسان‌تر است.
محقق این پروژه، اسکات اس. شپرد، گفته است که احتمالا سیارک‌های بزرگی که تاکنون کشف نشده‌اند، مدارهایی دارند که در بیشتر مواقع آنها را بین مدارهای زمین و زهره نگه می‌دارد. همانطوری که در بالا نیز گفته شد، به خاطر تابندگی خورشید، اخترشناسان موفق شده‌اند تنها حدود 25 سیارک را بیابند. این سیارک‌ها همگی مدار زمین بوده‌اند و به دلیل دشواری رصد به تدریج شناسایی شدند.
