گوشی نازک همیشه خوب نیست؛ ماندگارترین‌ها، ضخیم‌ها بودند!

رسالت فناوری و هدف اصلی از پیشرفت آن امری واضح است، برطرف کردن نیاز کاربران. پس شرکت‌های تکنولوژی نمی‌توانند بر اساس سلیقه خود و آن‌چه که خودشان می‌پسندند محصولی را تولید کنند، زیرا چنین محصولی که از چنین اندیشه‌ای برخاسته است، قطعا در میان مردم و بازار مصرف جایی ندارد. مدت‌هاست می‌بینیم که گروهی از کمپانی‌های بزرگ تولید کننده تلفن‌های هوشمند رقابتی را در میان خود آغاز کرده‌اند که مشخص نیست تا چه حد این رقابت به سود مصرف کننده باشد و اصلا آیا خود کاربر نیازی به آن را حس می‌کند یا خیر؟ تلفن‌هایی را می‌بینیم که هر روز باریک و باریک‌تر می‌شوند تا جایی که در طی روزهای گذشته خبرهایی از شکسته شدن رکورد باریک‌ترین تلفن هوشمند توسط یک کمپانی چینی شنیده شد. مثل جنگ مگاپیکسل‌ها در گذشته، هم‌اکنون نیز جنگ بر سر میلی‌مترها در میان شرکت‌ها بالا گرفته است.

ما فکر می‌کنیم زمان آن رسیده است تا از بیماری وسواس‌گونه رقابت بر سر ضخامت‌های کم‌تر دست برداشته و به زمینه‌های مهم‌تر مثل موضوع باتری در تلفن‌های هوشمند بها داده شود. نباید فراموش کرد که بهترین طراحی‌های تاریخ تلفن‌های همراه، متعلق به تلفن‌هایی با ضخامت زیاد بوده است، طراحی‌های موفقی مثل Motorola Droid (با 13.7 میلی‌متر ضخامت)، BlackBerry Bold (با 10.5 میلی‌متر ضخامت)، original iPhone (با 11.6 میلی‌متر ضخامت) و یا Nokia N9 (با 12.1 میلی‌متر ضخامت) که همگی در زمان خود چشم‌های بسیاری را خیره کردند بدون آن‌که نام باریک‌ترین یا سبک‌ترین را داشته باشند.

اشتباه متوجه نشوید، می‌دانیم که نازک‌تر شدن در کل چیز خوبی است. تلویزیون‌های LCD زمانی انقلابی را در بازار نمایشگرها به وجود آوردند که باعث شدند تلویزیون‌های جعبه مانند و بزرگ خود را کنار گذاشته و مدلی داشته باشیم که بتوانیم حتی آن را مثل یک قاب عکس بر روی دیوار اتاقمان نصب کنیم. سری جدید رایانه‌های رومیزی و iMacها بسیار قابل حمل‌تر از اجداد سنگین وزن خود هستند که این را مدیون باریک‌تر شدن آن‌ها هستیم؛ اما موضوع بحث ما این است که شرکت‌ها از «حد کافی» برای باریک‌تر شدن تلفن‌های هوشمند مدت‌ها پیش عبور کرده‌اند و آن‌چه امروزه شاهد آن هستیم، حد افراطی در این زمینه است.

اگر بحث نازک‌تر شدن ضخامت تلفن‌ها مثل چاشنی‌ای بود که برای خوش طعم‌تر شدن به غذا اضافه می‌کردیم بحثی نبود، اما موضوع جایی ناراحت کننده می‌شود که می‌بینیم این رقابت بیهوده در قیمت تلفن‌های هوشمند ما تاثیرگذار هستند. باتری کوچک‌تر با ظرفیت کمتر و دوربین‌های فشرده‌تر از اولین قربانیان باریک‌سازی تلفن‌ها هستند و اگر دوربین خوبی در این تلفن‌ها ببینیم به دلیل آن است که با ایجاد برآمدگی در قاب پشتی تلفن سایز معمول خود را حفظ کرده که باز هم این موضوع از زیبایی دستگاه می‌کاهد. به دو تلفن تازه وارد یعنی Samsung Galaxy Alpha و iPhone 6 توجه کنید که اولی 6.7 میلی‌متر و دومی 6.9 میلی‌متر ضخامت دارد. بگذارید واقعیتی را برای شما بگوییم؛ ضخامت 7 میلی‌متر تفاوت بصری خاصی با ضخامت 10 میلی‌متر ندارد چه برسد به اختلاف 0.2 میلی‌متری بین این دو تلفن! در مورد iPhone 6 Plus نیز موردی مشابه را شاهد هستیم که البته این تلفن حتی از دو تلفن قبل نیز باریک‌تر است. البته نیازی هم نیست که در مورد مشکل به سادگی خم شدن آیفون 6 پلاس حرفی بزنیم، حتما خودتان در این چند روزه زیاد در مورد آن شنیده‌اید.

دو سال پیش بود که رئیس وقت نوکیا اعلام کرد باریک‌تر شدن تلفن‌ها همه چیز نیست؛ و مدتی بعد از آن طراحان LG گفتند G3 باریک‌تر از آن‌چه قرار بود باشد، طراحی شده تا راحت‌تر در دست جا شود. امیدواریم بازاریان صنعت تکنولوژی این موضوع را درک کنند که شاید نام «باریک‌ترین» در زمانی کوتاه فروش خوبی را برای محصولشان در پی داشته باشد؛ اما مطمئنا در آینده خریداران و طرفدارانی وفادار را ایجاد نمی‌کند.

ابعاد مناسب برای تلفن‌های هوشمند حد و حدودی دارد که مدت‌هاست زیر پا گذاشته شده‌ است. شاید روزی را ببینیم که تلفن هوشمندمان مثل یک تکه کاغذ کف دست ما پهن شده ؛ اما فراموش نکنید که هر وقت می‌خواستیم کادویی را انتخاب کنیم، جعبه بزرگ‌تر را برمی‌داشتیم چراکه فکر می‌کردیم «چیزهای بهتر در جعبه‌های بزرگ‌تر هستند.» آیا شما با این اصل موافقید؟!