سرعت اینترنت به‌زودی افزایش می‌یابد، اما چرا؟

HTTP یا همان پروتکل انتقال ابر متن، جزء اصلی شبکه جهانی وب است. در واقع HTTP یک لایه ارتباطی بین مرورگر، صفحات وب و سرورها است.

اخیرا بزرگترین به‌روزرسانی پس از 15 سال در حال رخ دادن بوده و نسخه HTTP/2 در راه است. پروتکل اصلی HTTP همانی است که برای اولین بار توسط سر تیم برنرز لی در سرن، جایی که اولین بار وب در سال 1991 ایجاد شد، مورد استفاده قرار گرفت.

این پروتکل در طی سال‌ها ارتقا داشته و در آخر سال 1999، HTTP 1.1 یعنی همان استاندارد حال حاضر دنیا پدید آمد. در این سال‌ها وب بسیار تغییر کرده است و انواع جدیدی از تصاویر، برگه‌هایی با استایل کمپلکس، کدهای جاوا اسکریپت، فلش و دیگر عناصر جای گرفته در آن معرفی شده‌اند و HTTP اصلی برای چنین پیچیدگی و غنایی طراحی نشده است.

مثلا همین گوگل می‌تواند در ثانیه 40000 جستجو انجام دهد. برای مدیریت این حجم و فشاری که به سرورها می‌آید، کمپانی پروژه‌ای را در سال 2009 تحت عنوان SPYD که اسپیدی خوانده می‌شود، برای ارتقای HTTP معرفی کرد. البته برخی دیگر از سایت‌ها مثل فیس بوک، وردپرس، توییتر و سایت‌های شلوغ نیز از اسپیدی برای ارتقای کارایی بهره می‌برند.

این کار باعث شد که توجه بخش IETF جلب شود، بخشی که وظیفه ارتقای استانداردهای اینترنتی را بر عهده دارد. IETF هم تصمیم گرفت از اسپیدی به عنوان پایه پروتکل جدید HTTP/2 استفاده کند.

گوگل اخیرا اعلام داشته که می‌خواهد پروژه اسپیدی را برای استفاده از HTTP/2 متوقف کند.

اما چرا HTTP 1.1 متوقف می‌شود؟

صفحات وب امروزی، می‌توانند درخواستهای زیادی برای تصاویر، برگه‌های CSS، ویدئو و غیره تولید کنند. همین درخواست‌ها از سرعت سرور می‌کاهند، زیرا HTTP 1.1 تنها می‌تواند در هر ثانیه از یک درخواست پشتیبانی کند.

HTTP 1.1 در واقع به اتصالات با تاخیر بالا حساس است. آن اتصالاتی که سرعت پاسخگویی پایینی دارند. این قضیه در دستگاه‌هایی مثل موبایل که از اتصالات شبکه سلولی استفاده می‌کند، شدیدتر شده و باعث ایجاد مشکل می‌شود. اما HTTP پایپ لاین به مرورگر این امکان را می‌دهد در حالی که منتظر پاسخ درخواست قبلی است، درخواست دیگری را بفرستد. این روش می‌تواند کمی از پس تاخیر بالا بر بی‌آید، ولی متاسفانه به طور پیش فرض در بسیاری از مرورگرها غیر فعال است.

مزایای HTTP/2

HTTP/2 بجای اینکه از متن آشکار استفاده کند، یک پروتکل باینری شده است که کار تجزیه را سریع‌تر انجام داده و در انتقال خیلی جمع و جورتر از HTTP 1.1 که از چهار روش مختلف برای مدیریت یک پیام استفاده می‌کند، بهره برده و این چهار روش را در یک روش خلاصه می‌کند.

برای مقابله با مشکل ایجاد شده در اثر ایجاد چند درخواست، HTTP/2 در هر سایت، تنها امکان برقراری یک اتصال را می‌دهد، اتصالی که حاوی چندین درخواست است.

این جریان می‌تواند دو طرفه باشد، به این معنی که هم به سرور و هم مرورگر امکان ارسال از طریق یک اتصال را می‌دهد.

هر کدام از این جریان‌ها می‌توانند اولویت‌بندی شوند، پس مرورگرها قادر خواهند بود که با اهمیت‌ترین تصویر را تشخیص دهند یا اینکه مجموعه‌ای از جریان‌ها را زمانی که تب‌ها را تغییر می‌دهید اولویت‌بندی کنند.

HTTP یک پروتکل مستقل است، این یعنی هر جفت درخواست و پاسخ به صورت مستقل بوده و هیچ ارتباطی با اتصالات قبلی یا بعدی ندارند.

در واقع هر اتصال حاوی اطلاعاتی درباره خود آن اتصال است که در هدر HTTP فرستاده می‌شود. با پیشرفت HTTP 1.1، هدرها هم بزرگتر شده و ویژگی‌های بیشتری را در خود جای داده‌اند. HTTP/2 اما به گونه دیگری عمل می‌کند. این پروتکل از یک فشرده ساز هدر برای بالاتر بردن سرعت بهره برده و همزمان امنیت را هم افزایش می‌دهد.

فن‌آوری پوش یا سرور پوش هم یکی دیگر از آن دسته فن‌آوری‌هایی است که می‌تواند در زمان درخواست یک صفحه وب، تمام منابع مرتبط به آن صفحه را بدون انتظار و وقفه ارسال کند. همین امر باعث کاهش تاخیر مرتبط به اتصال وب می‌شود.

نسخه 2 وب

به محض اینکه مرورگرها و سرورها شروع به استفاده از HTTP/2 کنند، که در واقع تا چند هفته دیگر اتفاق می‌افتد، تجربه استفاده از وب سریعتر و پاسخ‌گوتر خواهد شد. بعلاوه زندگی توسعه دهندگانی هم که مجبور بودند با محدودیت‌های HTTP 1.1 سر و کله بزنند، ساده‌تر خواهد شد.

همین حالا هم برخی از نسخه‌های جدید مرورگرهایی مثل فایرفاکس، کروم و اینترنت اکسپلورر از HTTP/2 استفاده می‌کنند. در کروم و فایرفاکس، این استاندارد فقط در اتصالات رمزگذاری شده SSL استفاده خواهد شد.

پس پیش به سوی اینترنت سریع‌تر!