در حال حاضر می‌توانید در بیابان‌های داغ و سوزان، در اطراف یخچال‌های قطبی و حتی در پرواز در بلندترین ارتفاعات از سطح زمین، به فناوری به‌نام “اینترنت” دسترسی داشته باشید اما چه عاملی باعث شده است که اینترنت از اعماق اقیانوس‌ها، دور بماند؟!
پژوهشگران دانشگاه بوفالو در نیویورک موفق به‌توسعه یک شبکه کامپیوتری در اعماق دریا، شده‌اند که می‌تواند اطلاعات را از سنسورهای مستغرق در اقیانوس‌ها، دریاها و دریاچه‌ها به دستگاه‌های بی‌سیم، پرتو نماید. هدف از ایجاد اینترنت در زیر آب، کمک به مردم برای بهدست آوردن نتایج بهتری از اعماق آب‌ها بوده است. به عنوان مثال وای‌فای در اقیانوس‌ها می‌تواند در تشخیص سونامی، ارسال هشدار به ساکنان محلی، جمع آوری اطلاعاتی درباره آلودگی آب و نظارت بر چاه‌های نفت و گاز طبیعی، موثر واقع باشد. سرگروه این پروژه در بیانیه‌ای گفت : « شبکه‌های بی‌سیم مستغرق به ما توانایی بی‌سابقه‌ای برای تجزیه و تحلیل اطلاعات اقیانوس‌ها در کم‌ترین زمان ممکن، خواهند داد.»
شبکه‌های بی‌سیم به طور معمول از امواج رادیویی برای انتقال اطلاعات استفاده می‌کنند که این امواج برای استفاده در اعماق اقیانوس‌ها، مناسب نمی‌باشند. زیردریایی‌ها برای تبادل اطلاعات از امواج صوتی استفاده می‌کنند که طی فرآیندی چند مرحله‌ای و طولانی، به امواج رادیویی تبدیل می‌شود. آن‌چه که پژوهشگران در دانشگاه بوفالو انجام می‌دهند، تبادل اطلاعات از شبکه‌های مستغرق به لپ‌تاپ‌ها، رایانه‌ها و تلفن‌های همراه است. در حالی که دانشمندان و پژوهشگران تلاش می‌کنند تا به موفقیت قابل توجه‌ای برسند، باید گفت این پروژه فعلا در حال توسعه بوده و شاید تا سال‌ها، عملی نشود.
