تاثیر روحی و روانی قرنطینه روی مادران چگونه بوده است؟

تحقیقات جدید ما نشان داده است که مادرانی که اخیرا فرزند خود را به دنیا آورده‌اند، در اولین قرنطینه افسردگی و اضطراب بسیار بالایی را تجربه کرده بودند. یکی از مهمترین عوامل موثر در احساس آنها تأثیر روانی اقدامات فاصله اجتماعی بود. مطالعه ما تجربیات روانشناختی و اجتماعی بیش از 600 زن دارای نوزاد بین تولد و 12 هفته در اولین قرنطینه انگلیس را بررسی کرد. ما می‌خواستیم میزان شیوع افسردگی و اضطراب مادران را از نظر بالینی درک کنیم.

میزان معمول افسردگی و اضطراب پس از تولد در انگلیس حدود 15 درصد است. بررسی ما میزان مشابهی را نشان داد، با 11 درصد از زنان که قبلاً تشخیص بالینی افسردگی را نشان داده بودند و 18٪ نیز تشخیص بالینی موجود اضطراب را گزارش کرده‌اند. با این حال، هنگامی که این مورد را بیشتر بررسی کردیم، در واقع دریافتیم که نسبت بسیار بیشتری افسردگی و اضطراب را تجربه می‌کنند، البته هنوز تشخیص بالینی رسمی وجود ندارد. این هنگامی مشخص شد که چه تعداد از مادران بالاتر از آستانه بالینی پرسشنامه‌های سلامت روان را تکمیل کرده‌اند. یافته‌ها بسیار نگران‌کننده بود. ما دریافتیم که 43 درصد از زنان معیارهای مربوط به افسردگی و 61٪ رویارویی با اضطراب را دارند.

به این مطلب نیز توجه کنید: افزایش آمار افسردگی ناشی از همه‌گیری ویروس کرونا

این بدان معناست که بیش از یک سوم زنانی که افسردگی و اضطراب داشتند، آن را گزارش نکرده بودند. ما همچنین از مادران سوالاتی پرسیدیم که مثلا آیا احساس می‌کنند احساسات یا روابطشان تحت تأثیر اقدامات فاصله اجتماعی قرار گرفته است یا خیر. تجزیه و تحلیل ما نشان داد که تأثیر روانی درک شده از فاصله اجتماعی مهمترین عامل موثر در احساس افسردگی و اضطراب است.

اختلالی در مادر بودن

محققان به خوبی ثابت کرده‌اند که اوایل دوره پس از زایمان، زمان آسیب‌پذیری برای افسردگی و اضطراب به وجود می‌آید. اما مطالعه ما نشان می‌دهد که سلامت روان مادران پس از تولد هنگامی که با استرس‌های بیماری همه‌گیر ترکیب شود، حتی بیشتر به خطر می‌افتد. در اولین قرنطینه انگلیس در مارس 2020، مادران تازه متولد شده اختلالات اساسی در مراقبت و پشتیبانی را تجربه کردند. این موارد از جمله دسترسی افراد به خدمات بهداشتی پس از زایمان از قبیل قرار ملاقات بازدیدکنندگان از بهداشت، مشاوره شیردهی و کلینیک‌های وزن‌گیری نوزاد است.

مادران تازه‌وارد به دلیل محدودیت‌های قرنطینه، حمایت اجتماعی خانواده و دوستانشان را کاهش داده بودند. بقیه افراد خانواده مانند شوهران نیز به دلیل محدودیت‌های بازدید از بیمارستان قادر به حمایت از مادر در هنگام زایمان و تولد نوزاد خود نبودند. در حالی که این اقدامات در به حداقل رساندن شیوع COVID-19 ضروری بود، اما خطرات روانشناختی بچه دار شدن در این مدت کمتر مورد توجه قرار گرفته است.

یافته‌های ما حتی با توجه به قرنطینه‌های بعدی نیز نگران‌کننده بود. اثر تجمعی قرنطینه و ماندن در خانه در سلامت روان مادر هنوز به طور دقیق مورد بررسی قرار نگرفته است. اما انتظار نداریم که اکنون از سال گذشته بهتر شود.

از سلامت مادران محافظت کنید

ما معتقدیم که مطالعه ما یک بحران بهداشت روان مادران را برجسته کرده است که نیاز به توجه و مداخله فوری دارد. میزان بالای افسردگی و اضطراب در طی همه‌گیری نیز در سایر کشورهای پیشرفته مشاهده شده است که نشان می‌دهد مادران انگلیس در هنگام افسردگی بهداشت روان تنها نیستند. در حال حاضر شواهد ثابت وجود دارد که افسردگی و اضطراب پس از زایمان از نظر سلامت، رشد و رفتار کودکان با طیف وسیعی از نتایج منفی خارج از COVID-19 مرتبط هستند. برای رسیدگی به پیامدهای کوتاه‌مدت و بلندمدت همه‌گیری بر سلامت روان مادران، نیاز به تحقیقات طولی است.

ما همچنین می‌دانیم که کاهش دسترسی به تشخیص و درمان در طی همه‌گیری احتمالاً بیشتر بر سلامت روان تأثیر می‌گذارد، شکاف بین شیوع ضعف سلامت روان و تشخیص و درمان مناسب را بیشتر می‌کند. به همین دلیل ما از دولت می‌خواهیم که با بهبود و تداوم دسترسی به مراقبت‌های بهداشت روان در حین همه‌گیری و بعد از آن، از سلامت مادران محافظت کند. اگرچه منابع و کارکنان سلامت روان تحت فشار بی‌سابقه‌ای قرار دارند، بسیار مهم است که مداخلات بهداشت روان به موقع انجام شود و نیازهای مادران را برآورده کند تا از تشدید علائم جلوگیری کند و بار اضافی را از دوش آن‌ها بردارد. مداخلات باید با انعطاف‌پذیری توسعه یابد تا اطمینان حاصل شود که هم در این بحران و هم در هر بحران بهداشتی آینده موثر است.

از نکاتی که می‌توان از تحقیقات ما برداشت کرد این است که بیش از 80 درصد زنان تغییری در احساس خود در مورد رابطه خود با کودک خود تجربه نکرده‌اند. شاید این نشان دهد که علی‌رغم همه اختلالات و محدودیت‌هایی که هنگام تولد کودک در حین قرنطینه وجود دارد، رابطه مادر و نوزاد همچنان پایدار است. این باید آرامشی جزئی را در اختیار خانواده‌هایی قرار دهد که منتظر بازگشت زندگی عادی هستند.