با انواع استودیوهای توسعه‌دهنده بازی‌های ویدیویی آشنا شوید

جهت تهیه بازی‌های ویدیویی، دو نهاد جداگانه یعنی توسعه‌دهنده و ناشر باید با یکدیگر همکاری کنند. این همکاری با انواع توسعه دهنده بازی نیز 3 حالت دارد که در ادامه قصد داریم آن‌ها را برای شما توضیح دهیم.

اگر اهل بازی‌های ویدئویی باشید احتمالا نام عبارت‌هایی مانند فرست‌پارتی یا سکند‌پارتی به گوشتان خورده است. این عبارات اکثرا مشخص می‌کنند که یک بازی توسط چه نوع از توسعه‌دهنده‌ای منتشر شده و وضعیت انحصار آن را مشخص می‌نمایند.

در ادامه قصد داریم تا به ارائه توضیحاتی در رابطه با انواع توسعه دهنده بازی بپردازیم پس با آی‌تی‌رسان همراه باشید.

1. توسعه‌دهندگان فرست پارتی (First-Party)

شرکت‌هایی همانند سونی و مایکروسافت که دارای کنسول‌ها و پلتفرم‌های مختص به خود بوده، استودیوهایی را در اختیار دارند که بازی‌های انحصاری برای آن‌ها تولید می‌کنند. اکثر این بازی‌ها نیز از دسته عناوین AAA پرهزینه هستند.

توسعه دهندگان شخص اول یا فرست‌پارتی به طور کامل متعلق به سازنده کنسول هستند و توسط آن‌ها اداره می‌شوند. این مالکیت معمولاً 90٪ یا بیشتر است. آن‌ها معمولاً به عنوان شرکت‌های تابع یا استودیوهای نیمه مستقل اداره می‌شوند که فقط برای کنسول(های) ساخته شده توسط مالک بازی می‌سازند.

به مرور زمان که شرکت‌هایی همانند سونی سعی در افزایش و توسعه استودیوهای داخلی خود داشته‌اند، می‌بینیم که استودیوهای مستقل نیز در حال کم شدن هستند. البته خرید و یا ایجاد یک استودیوی اختصاصی باعث می‌شود که شرکتی همانند سونی و یا مایکروسافت بتواند کنترل بیشتری بر طراحی، انتشار، توزیع و … بازی‌های خود داشته باشد.

این فرایند برای ناشرها خرج‌بردار بوده و همچنین خلاقیت استودیوی خریداری شده را نیز به خواسته‌های مدیران اجرایی شرکت ناشر، محدود می‌سازد. به هر حال روابط تأثیر زیادی بر ساخت یک بازی عالی دارند. از جمله استودیوهای مطرح فرست پارتی می‌توان به Naughty Dog ،Santa Monica Studio ،Obsidian Entertainment و 343 اشاره کرد.

2. توسعه‌‌دهندگان سکند پارتی (Second-Party)

یکی دیگر از انواع توسعه دهنده بازی، استودیوهای سکند پارتی هستند که یا یک شرکت تابعه جزئی بوده و یا اینکه فقط یک قرارداد مشخص با ناشر دارند. از آنجایی که چنین استودیوهایی به‌صورت کامل خریداری نمی‌شوند، پس هم آزادی و هم سود بیشتری در این رابطه وجود خواهد داشت.

توسعه دهندگان شخص دوم به طور کامل در اختیار سازنده کنسول نیستند. این مالکیت معمولاً بین 40٪ تا 60٪ استودیو است. آن‌ها می توانند به صورت خصوصی یا عمومی نگهداری شوند.

چنین استودیوهایی از لحاظ فنی مستقل به حساب آمده و در اینجا ناشر فقط قراردادی را با آن‌ها امضاء کرده تا خدمات و توانا‌یی‌های آن‌ها را برای مدت زمان خاصی، در اختیار خود بگیرد. پس از اتمام قرارداد، استودیو می‌تواند با پلتفرم و یا ناشری دیگر همکاری کند. استودیوهای تابعه جزئی نسبت به استودیوهای فرست پارتی، آزادی عمل بیشتری دارند. البته بازهم همه چیز به شرایط قرارداد بستگی دارد. Game Freak ،Grezzo و Remedy Entertainment از استودیوهای سکند پارتی هستند. همچنین استودیو اینسامنیک تا سال ۲۰۱۳ استودیوی سکند‌پارتی سونی محسوب می‌شود.

این مطلب را نیز بخوانید: Games As A Service چیست و چه تاثیری بر صنعت بازی دارد؟

3. توسعه‌دهندگان شخص ثالثی (Third-Party)

توسعه‌دهندگان شخص ثالث کاملا مستقل هستند که البته این موضوع نیز مزایا و معایب خاص خود را دارند. مثلا استودیوهای کوچک و مستقل نمی‌توانند هزینه‌های چندین پروژه شکست‌ خورده را به‌راحتی تقبل کنند. به همین دلیل توسعه‌دهندگان شخص ثالثی باید شراکت‌ها و بازی‌های خود را به‌صورت عاقلانه انتخاب کنند. صاحبان پلتفرم‌ها نیز چنین رویه‌ای را در پیش می‌گیرند. معمولا استودیوهای مستقل کوچک، گزینه‌های ارزان‌قیمتی به حساب آمده و ناشران با ایجاد روابط خوب با آن‌ها می‎‌توانند از مسائلی همچون مشکلات فنی، هزینه‌های اضافی و توسعه‌های نامناسب، جلوگیری کنند. توسعه دهندگان شخص ثالث به طور مستقل و متعلق به شخصی غیر از سازنده کنسول هستند.

استودیوهای شخص ثالثی بیشترین آزادی را در زمینه انتخاب بازی و حتی طراحی آن‌ها دارند. در حالی که حرف آخر را بازی‌بازان می‌زنند، اما در هر صورت برخی از قراردادها به این استودیوها اجازه می‌دهند که در تصمیم‌گیری‌های مهم نیز، نقشی تعیین‌کننده داشته باشند.

یکی دیگر از نکات مثبت در این زمینه، امکان استفاده از منابع مالی پلتفرم‌هایی همانند Kickstarter و یا Indiegogo است. بازی‌سازان مستقلی که منابع مالی کافی را در اختیار نداشته و همچنین می‌خواهند که از ادغام با سایر استودیو و شرکت‌ها نیز پرهیز کنند، می‌توانند از مزایای چنین پلتفرم‌هایی استفاده کنند. از جمله توسعه‌دهندگان مستقل می‌توان به Electronic Arts ،Ubisoft ،Epic Games و Larian Studios اشاره کرد.

تأثیر صنعت بازی بر توسعه‌دهندگان

مشتریان و صاحبان پلتفرم‌ها تاثیر زیادی بر ترندها و به طبع کارهای آینده استودیوهای بازی‌سازی خواهند داشت. البته عوامل دیگری نیز در این زمینه دخیل هستند. در این بین با توجه به هزینه‌های بالای توسعه بازی‌ها، طبیعتا مسائل مالی نقش بسیار پررنگی خواهند داشت.

چنین مواردی باعث ایدئال شدن شرایط استودیوهای فرست پارتی و سکند پارتی می‌شوند. در این بین در پلتفرم‌‎هایی همانند Kickstarter نیز کاربران می‌توانند به پروژه‌های مستقل مورد علاقه خود کمک کرده تا استودیوهای مستقل و کوچک به همین واسطه بتوانند خودی نشان دهند.

علاوه بر این با بالا رفتن استانداردهای توسعه بازی، برون‌سپاری طراحی گرافیکی، اجتماع‌های آنلاین، پخش و … نیز برای ناشران، جذابیت بیشتری پیدا می‌کند. در نهایت با توجه به شرایط و روند امروز صنعت بازی می‌توان گفت که استودیوهای غیرمستقل بیش از هر زمان دیگری در موقعیت خوبی قرار دارند.

نظر شما در مورد انواع توسعه دهنده بازی چیست؟ کدام نوع بیشترین نفع را برای مخاطب دارد؟ نظرات خود را با ما و دوستانتان در آی‌تی‌رسان به اشتراک بگذارید.