همه چیز درباره چگونگی برتری اسمارتفونها بر دوربین‌های دیجیتال

مدت زیادی است که اسمارتفونهای مجهز به دوربین‌های پیشرفته بر فروش دوربین‌های دیجیتال تاثیر منفی گذاشته‌اند. مثلا طبق آمار شرکت تحقیقاتی IDC فروش اسمارتفونها در سال 2013 به یک میلیارد رسیده و سال به سال با افزایش 38 درصدی روبروست، این در حالی است که آمار منتشر شده از CIPA نشان می‌دهد که در فروش دوربین‌های دیجیتال 36 درصد کاهش در زمان مشابه وجود داشته است و از تعدا 98 میلیون دستگاه فروش رفته در سال 2012، سهم سال بعدی تنها 63 میلیون دستگاه بوده و این ضرر بیشتر متوجه دوربین‌های پایین و میان رده بوده است.

حتی در بعضی موارد دیده شده که برخی از کاربران تلفن همراه قویا باور دارند که اسمارتفونهایشان از دوربین‌های دیجیتالی که دارند عکسهای بهتری می‌اندازند.

اما آیا واقعا چنین است؟ آیا دوربین اسمارتفونها توانسته بر دوربین‌های دیجیتال point-and-shoot برتری پیدا کند؟ برای یافتن پاسخ بررسی زیر را بخوانید.

حقیقت پشت مگاپیکسل

مگاپیکسل خیلی وقت است که از فهرست ویژگی‌های خیلی مهم یک دوربین بیرون آمده است، اما خب هنوز هم اهمیت خودش را دارد، به ویژه زمانی که بخواهید عکسی را که انداخته‌اید در اندازه بزرگ چاپ کنید یا اینکه بخشی از آن را ببرید. میانگین مگاپیکسل در اسمارتفونها از سال 2007 به طور یکنواختی افزایش داشته است. در گراف زیر می‌بینید که چطور مگاپیکسل در برخی از چند صد تلفن مشهور بازار با افزایش مواجه بوده است:

افزایش در مگاپیکسل کند اما یکنواخت بوده است. پیش از سال 2009 دستگاهی که بالای 3 مگاپیکسل باشد به سختی یافت می‌شد. در سال 2011 اما 8 مگاپیکسل با اینکه 5 مگاپیکسلی‌ها هم زیاد بودند تقریبا استاندارد بیشتر پرچمداران بود. از نیمه سال 2012 بود که سازندگانی چون سامسونگ، سونی و نوکیا شروع به ساختن مدلهایی 13 مگاپیکسلی کردند، مقداری که با مگاپیکسل برخی از DSLRها هم برابری می‌کرد.

در گراف زیر اما میزان افزایش مگاپیکسل در دوربین‌های  point-and-shoot به نمایش گذاشته شده است:

همانطور که در گراف می‌بینید حرکت رو به جلوی دوربین‌های دیجیتال بیشتر از اسمارتفونها قابل مشاهده است. در سالهای اولیه قرن بیست و یک، دوربین‌های  point-and-shoot با 4 مگاپیکسل یا کمتر ساخته می‌شدند و سال 2007 زمانی که اسمارتفونها به دنیا آمدند میانگین مگاپیکسل دوربین‌ها 10 بود. اما الان چطور است؟ الان این مقدار در دوربین‌ها 16.5 بوده و این یعنی دو برابر میانگین آنچه در دوربین اسمارتفونها بکار گرفته شده است.

پس می‌توان گفت که با اینکه اسمارتفونها در مگاپیکسل و در طول هفت سال گذشته با افزایش سه برابری روبرو بوده‌اند، دوربین‌های دیجیتال هم بیکار ننشسته و فاصله را تا آنجایی که امکان داشته حفظ کرده‌اند و نتیجه این شده است که هنوز هم می‌توانید در بین دوربین‌های پایین رده مگاپیکسلی دو برابر بیشتر از مگاپیکسل اسمارتفونها داشته باشید.

اندازه سنسور اهمیت دارد

در بسیاری از موارد سنسور بزرگتر اهمیت بیشتری از میزان مگاپیکسل دارد. برای همین هم است که بسیاری از عکاسان حرفه‌ای اهمیتی به مگاپیکسل نمی‌دهند و تمرکزشان را روی اندازه سنسور می‌گذارند. اندازه سنسور تعیین کننده مقدار نوری است که دستگاه می‌تواند در هر عکاسی وارد کند و در عوض جزئیات بیشتر و عکس باکیفیت‌تری را ارئه دهد.

اندازه سنسور بیشتر دوربین‌های 2.3/1 اینچ است که برای محیطی به قطر کمتر از 8 میلی‌متر و به مساحت حدود 28.5 میلی‌متر عمل می‌کند. در مقابل، این مقادیر برای DSLRها برابر با 5 برابر قطر بیشتر و 30 برابر مساحت بزرگتر عمل می‌کند.

برای اینکه درک بهتری از اندازه سنسورهای دوربین اسمارتفونها، point-and-shootها و DSLRها داشته باشید تصویر زیر را نگاه کنید:

اما اینبار هم همانطور که در بالا دیدید، point-and-shootها از اسمارتفونها حدود 45 درصدی بهتر بوده و این یعنی این دوربینها در نور کم از بسیاری از اسمارتفونهای خوب هم بهتر عمل می‌کنند.

اما پس قضیه برتری اسمارتفونها چیست؟

همانطور که مشاهده کردید point-and-shootها در مواردی چون میزان مگاپیکسل و اندازه سنسور از دوربین اسمارتفونها بهتر عمل کرده‌اند، پس چرا چنین است و در دنیای واقعی طرفداران بیشتری دارند؟در زیر به پاسخ این پرسش می‌پردازیم:

مگاپیکسل، اندازش خوبه!

مشخص شده است که اضافه کردن مگاپیکسل بیش از حد در واقع یک کار بیهوده است. سال گذشته یک سایت عکاسی با عنوان DPReview تحقیقی برای یافتن پاسخ برای این پرسش که به چقدر مگاپیکسل نیاز داریم انجام داد و نتیجه نشان می‌داد که برای حتی دستگاه‌هایی با بالاترین رزولوشن (صفحه رتینای روی آیپد) هم 3 مگاپیکسل کافیست و بیشتر از آن که شود، دستگاه قادر به پردازش کافی عکس نیست.

اما برای پرینت گرفتن مگاپیکسل مورد نیاز کمی بیشتر است. 3 مگاپیکسل برای پرینت در اندازه 7×5 اینچ کافی است و برای پرینت بزرگتر مثلا پرینت روی برگه آ4، 9 مگاپیگسل واقعا کفایت می‌کند. به رزولوشن 16 مگاپیکسلی یک دوربین point-and-shoot تنها زمانی نیاز است که بخواهید پرینتی در اندازه 16×12 اینچ داشته باشید.

شاید دوربین‌های تعبیه شده در اسمارتفونها از جنبه‌های مختلف قادر به رقابت با دوربین‌های point-and-shoot نباشند، اما در بیشتر موارد همان مقدار پیکسلی را برای شما فراهم می‌کنند که واقعا نیاز دارید.

اندازه سنسور: به اندازه‌ای که نیاز است وجود دارد

بله مشخص است که متوسط اسمارتفونها سنسور کوچکتری نسبت به متوسط point-and-shootها دارند، اما به طور فزاینده‌ای پرچمداران جدید در حال ارتقا دوربین‌های خود هستند. مثلا دستگاهی مثل Lumia 1020  و 808 Pureview بر دوربین‌های دیجیتال پایین رده برتری یافته‌اند.

پس می‌توان گفت برای عکاسان آماتور همین اسمارتفونهای بازار کفایت کرده و از بسیاری از point-and-shootهای قدیمی بهتر عمل می‌کنند.

اما زوم اپتیکال پس چی؟

دوربین‌های دیجیتال دارای لنزهایی هستند که خود توانایی زوم اپتیکال را دارند، اما اسمارتفونها برای انجام اینکار باید متوصل به زوم دیجیتال شوند که در آخر تصویری با رزولوشن پایین، و بی‌کیفیت و بی دقت نصیب کاربرانشان می‌شود.

پس می‌توان گفت که برای عکاسی در طبیعت و حیوانات قطعا حتی یک point-and-shoot  قدیمی هم می‌تواند بهتر از دوربین یک اسمارتفون جدید عمل کند، اما برای کاربری‌های ساده و غیر حرفه‌ای هنوز هم یک اسمارتفون در جایگاه بهتری قرار می‌گیرد.

و اینچنین است که اسمارتفونها با وجود ویژگی‌های پست تر هنوز هم بیشتر از point-and-shootها طرفدار دارند و این نشان می‌دهد که راحتی بر خوب عمل کردن اولویت دارد.