هم‌اکنون که شرایط استفاده از چیپ‌های فوتونیک (بر پایه استفاده از نور) به مرحله استفاده عملیاتی رسیده است، می‌توان آماده آزمودن این فناوری در بالاترین سطح ممکن شد: آزمودن این تراشه‌ها در فضا! ناسا در حال توسعه دادن و ساخت یک مودم فوتونیک است که می‌تواند ارتباط پرسرعت بر پایه لیزر بین زمین و سفینه‌های فضایی را در فواصل پایین جوی ممکن سازند. برخلاف آزمون لیزرهای LADEE که در سال 2013 میلادی انجام شده است، این فناوری جدید به دنبال اهداف عملیاتی است. نمایش رله ارتباطی لیزری یا LCRD می‌تواند با گذشت دو سال از پایان فرایند توسعه آن، به مرحله کاملا عملیاتی برسد.
البته باید گفت که این فناوری راهی طولانی برای تکامل در پیش دارد. مودم ناسا تا سال 2020 میلادی به مرحله عملیاتی شدن برای ایستگاه بین‌المللی فضایی نخواهد رسید و شرایط فعلی آن نیز به نحوی است که ابعاد این مودم، بسیار بزرگ‌تر از حد معقول است (این مودم در شرایط فعلی به‌اندازه دو فر برقی خانگی است). با این وجود گفته شده که این فناوری موجب می‌شود تا ارتباط بین افراد حاضر در یک سفینه فضایی بهبود یابد.
این فناوری می‌تواند پهنای باندی 10 تا یک‌صد برابر بالاتر از شرایط فعلی را ارایه کند. به کمک این پهنای باند، سفینه‌های فضایی می‌توانند در طول مسافت‌های بین سیاره‌ای، ارتباط دقیق‌تر و سریع‌تری را به‌صورت صوتی و تصویری برقرار نمایند. در نظر بگیرید که یک مریخ پیما به‌جای ارسال تصاویر در شرایط خاص، به‌صورت مستقیم اقدام به ارسال فیلم کند، آنگاه درک خواهید کرد که این فناوری می‌تواند تا چه اندازه‌ای مفید باشد. در پایان باید یادآور شد که سیستم‌های فوتونیک به انرژی کمتری نیاز دارند و همین امر نیز موجب می‌شود تا فضاپیماهای بسیار کوچک نیز بتوانند حجم بالایی از داده‌ها را ارسال کنند.
