کمی بیشتر از 8 هسته‌ای‌ها بدانید!

همان طور که همگی می‌دانید تکنولوژی هر روزه در حال تغییر است و تنها زمان است که می‌تواند از تمام دستگاه‌های ما و حتی آن‌هایی که به تازگی خریده‌ایم، ابزاری از مد افتاده بسازد. در حال حاضر یک تلفن هوشمند کمتر از یک سال برای ما و دیگران جدید و هیجان انگیز است و خیلی زودتر از آنچه تصور کنیم به برچسب از مد افتاده مزین می‌شود! هر چه تلفن هوشمند ما پیشرفته تر باشد، مسلما به یک قلب قوی‌ترو بزرگ‌تر نیز نیاز دارد. پس ناگزیر پردازشگرها نیز برای اینکه از قافله عقب نمانند نیاز به پیشرفت دارند.
مثلا چیپست تگرا 4 چهار هسته‌ای را در نظر بگیرید. همین 2، 3 ماه پیش بود که NVidia در رویداد CES از این چیپست به عنوان سریع‌ترین چیپست موبایل در جهان نام برد. در حالی که خیلی کمتر از شش ماه همین چیپست با مدل‌های سریع‌تر و جدیدتر جایگزین خواهد شد.
اما انگار با وجود همین روند سریع پیشرفت تکنولوژی کسی هم کم نمی‌آورد و همه پا به پای این پیشرفت در حرکتند.
مثلا خیلی زمان نبرد تا سازندگان، پردازنده‌های 2 هسته‌ای را به اندازه مناسب برسانند و درون تلفن‌های همراه جای دهند، اما در واقع برای تغییر همین دو هسته‌ای‌ها به چهار هسته‌ای زمان کمتری طول کشید. هنوز به همین چهار هسته‌ای‌ها عادت نکرده بودیم که خبرهایی دال بر حضور 8 هسته‌ای ها یک جورایی لرزه به تنمان انداخت. مخصوصا برای کاربران دو هسته‌ای (مثلا خودم). مثل همیشه و طبق انتظاراولین سیستم روی یک چیپ (SoC) که از پردازنده 8 هسته‌ای استفاده کرد توسط سامسونگ به نام
Samsung’s Exynos 5 Octa معرفی شد. حتما می‌خواهید بگویید باز هم سامسونگ؟ بله ظاهرا سامسونگ همیشه یک سورپرایز در جیبش آماده دارد.
می‌دانم که بدون اغراق همگی زمانی که خبر حضور 8 هسته‌ای‌ها را شنیدیم شگفت زده شدیم و کمی هم نگران. آخر با این قدم‌هایی که تکنولوژی با سرعت هر چه تمام‌تر بر می‌دارد، چه کسی مخصوصا در این دیار گرانی یارای همراهی دارد؟
حالا ما بدون توجه به اینکه اکثرا توان مالی خرید دستگاهی 8 هسته‌ای را نداریم، تصمیم گرفتیم که حداقل کمی با این پردازشگرهای جدید آشنا شویم. وصف العیش، نصف العیش!

به کارگیری متفاوت پردازشگرهای 8 هسته‌ای
بیشتر مردم از روش‌های گوناگون ساختن یک پردازشگر چند هسته‌ای چیزی نمی‌دانند و تصور می‌کنند که هر چه تعداد هسته‌ها بیشتر باشد، دستگاه پیش رو تلفن یا کامپیوتر از نوع بهتری است. در حالی که عوامل دیگری نیز در عملکرد بهتر یک پردازشگر موثر است. یکی از این عوامل شیوه ساخت یک پردازشگر چند هسته‌ای است. بهتر است بدانید که برای ایجاد یک پردازشگر چند هسته‌ای، روش‌های گوناگونی وجود دارد که هر کدام از آن‌ها مزیت‌ها و معایب ویژه خود را دارد و هر روش بر کارایی دستگاه تاثیر مستقیم می‌گذارد که ممکن است حتی یک پردازشگر 8 هسته‌ای با معماری نا کارآمد ضعیف تر از یک نوع 4 هسته‌ای عمل کند.
روش اول، ساخت یک پردازشگر هشت هسته‌ای واقعی است و در واقع این همان روشی است که بیشتر مردم وقتی می‌گویند پردازشگر هشت هسته‌ای، به آن فکر می‌کنند. در این روش در واقع یک پردازشگر با هشت هسته مجزا ساخته می‌شود که هر کدام به طور مستقل از یکدیگر کار می‌کنند. پس دستگاه مجهز برنامه ریزی می‌شود تا فرایند بارگذاری را بین هسته‌ها تقسیم کند که همین کار باعث انجام روان‌تر برنامه‌ها مخصوصا زمانی که به طور همزمان اجرا می‌شوند خواهد شد. اما خب اگر کمی دقت کنیم، متوجه خواهیم شد که برای ساخت یک پردازشگر 8 هسته‌ای برای یک موبایل مسلما این روش، راهکار مناسبی نیست.
روش دوم ترکیب دو پردازنده 4 هسته‌ای است تا با یکدیگر کار کنند و یک پردازنده 8 هسته‌ای را بسازند. این روش کارایی را افزایش می‌دهد، اگرچه میزان برق مصرفی آن بیشتر است و مشکل مهمتر این روش، این است که به اندازه روش سنتی‌تر که پیش از این به آن اشاره شد کارایی را افزایش نمی‌دهد اما فوایدش به معایبش می‌چربد. انتظار می‌رود که درآینده از این روش برای ساخت پردازشگرهای موبایل استفاده شود.
و اما آخرین روش و مناسب‌ترین آن‌ها، بکارگیری پردازنده‌ها به روش‌های گوناگون برای ایجاد یک پردازشگر 8 هسته‌ای بوده یا به طور ساده‌تر پیوند یک چیپست قدرتمند 4 هسته‌ای با یک چیپست دو هسته‌ای یا تک هسته‌ای. این روش باعث می‌شود که کارایی کلی پردازشگرها و همچنین عمر باتری افزایش یابد. در واقع اصلی‌ترین مزیت این شیوه افزایش طول عمر باتری و مدیریت بهتر منابع است که البته یک بدی نیز دارد. این روش به قدرتمندی روش‌های بالا نیست پس از نظر کارایی نیز به پای آن‌ها نمی‌رسد.

بدون توجه به اینکه سازندگان برای ساخت یک پردازشگر از چه روشی استفاده می‌کنند، بطور کلی باید گفت دستگاهی که پردازشگر آن از تعداد هسته بیشتری بهره می‌برد دستگاه کاراتری است، به ویژه در زمان اجرای همزمان چندین برنامه. بعضی از پردازشگرها زمانی که بر روی انجام یک کار تمرکز می‌کنند بهترو کاراتر عمل کرده در صورتی که برخی دیگر از پس انجام چندین کار سنگین به راحتی بر می‌آیند. به همین دلیل هم است که متخصصین توصیه می‌کنند برای کارایی بیشتر زمانی که می‌خواهید یک بازی یا کار گرافیکی سنگین انجام دهید، باقی فرایندهای پس زمینه را بسته و به پردازشگر خود اجازه دهید تا حداقل کار ممکن را به بهترین نحو انجام دهد. اما بازهم بگوییم که هر چه تعدادهسته‌های یک پردازشگر بیشتر باشد، راحت‌تر از پس اجرای بازی‌هایی با گرافیک بالا بر می‌آید.

خوبی‌ها و بدی‌های یک پردازشگر قوی‌تر
شاید تنها ایراد یک پردازشگر قوی‌تر(8 هسته‌ای) تاثیر آن بر عمر باتری باشد. مسلما تعداد بیشتر هسته‌ها ودر پی آن یک پردازشگر بزرگ‌تر میزان مصرف باتری را نیز افزایش می‌دهد. البته در سال‌های اخیر صنعت موبایل توجه ویژه‌ای به مساله باتری داشته و در این زمینه قدم‌های قابل توجهی نیز برداشته است که البته با حضور 8 هسته‌ای‌ها این قدم‌ها باید کمی بلندتر و البته متفاوت برداشته شود. سازندگان بایستی تمام تلاش خودرا برای کامل کردن این گروه از پردازشگرها به کار گیرند و این امر به تحقق نمی‌پیوندد مگر با بهینه کردن مصرف انرژی. یا اگر بخواهیم به زبان ساده‌تر بگوییم کاربران انتظار دارند که میزان مصرف باتری 8 هسته‌ای‌ها تا آنجا که امکان دارد به حداقل برسد.
خب همانطور که مشخص است بزرگترین فایده داشتن یک دستگاه 8هسته‌ای‌، کارایی و قدرت بیشتر است و دقیقا به همین دلیل است که با یک دستگاه مجهز به یک پردازشگر 8 هسته‌ای می‌توانید به راحتی از بازی با بازی‌های 3D بر روی موبایل یا تبلت خود لذت ببرید. به غیر از این می‌توانید برنامه‌های بهینه شده برای دسکتاپ یا حداقل آن‌هایی را که مشابه با این برنامه‌ها هستند روی موبایل خود اجرا کنید. مثلا می‌توان از برنامه‌های پیشرفته ویرایش تصویر و برنامه‌های کاربردی و غیره نام برد.

تاثیر یک دستگاه 8 هسته‌ای بر روی شما
حالا پس از این همه تعریف و تمجید ببینیم بالاخره این 8 هسته‌ای‌ها دقیقا به چه درد می‌خورند؟ چون پیش از این به مساله بازی‌ها اشاره کردم پس دوباره تکرار نمی‌کنم. فقط در این حد بدانید که با یک دستگاه 8 هسته‌ای می‌توانید بازی‌های خیلی بهتری را تجربه کنید. البته جرات ندارم خودم را با کنسول‌های بازی در بیندازم!
افزایش در قدرت پردازشگر به سازندگان اجازه می‌دهد که از این پس نمایشگرهایی با رزولوشن بالاتر بسازند. منظور من صفحه نمایش‌هایی با کیفیت واقعی 720p و 1080p است. چراکه رزولوشن بالاتر و چگالی تصویر بیشتر نیاز به قدرت پردازشی بیشتر دارد تا به نرمی و روانی از پس کارش بر بیاید.
مورد دیگر پشتیبانی بهتر از اجرای همزمان برنامه‌ها یا همان مولتی تسکینگ است. چراکه پردازشگر ما با تقسیم کار بین هسته‌ها و با مدیریت منابع بهتر خیلی بهتر از پس اجرای کارهای سنگین بر خواهد آمد. البته ناگفته نماند که تمام این نکات مثبت محقق نمی‌شود مگر با دقت و تلاش سازندگان. اگر قرار باشد که این کار به قول معروف، سر هم بندی شود تنها چیزی که انتظار کاربران را می‌کشد یک سری باگ آزار دهنده بوده که اصلا خوشایند نیستند. اما بیایید به این سازندگان محترم اعتماد کرده و منتظر باشیم ببینیم در آینده چه خواهد شد.
از آنجایی که سامسونگ در اینجا هم پیش‌قدم شده است، به نظرم کار را برای سازندگان دیگر راحت تر خواهد کرد. سامسونگ این غول تکنولوژی قابل اعتماد است و همین ویژگی‌اش باعث خواهد شد که دیگر رقبا تلاش کنند تا چیزی از این برند همیشه خلاق کم نیاورند.
نظر شما چیست؟ آیا 8 هسته‌ای‌ها می‌توانند در اولین حضور خود بدرخشند؟