تصور بیشتر ما درباره چگونگی عملکرد بدن و ذهن این است که آنچه که برای بدن ما مفید به نظر می‌رسد، اغلب فایده‌ای هم برای ذهن‌مان دارد. نتیجه یکی از پژوهش‌های اخیر نشان می‌دهد به چیزهایی که اخیرا یاد گرفته‌‌ایم می‌توان نفوذ کرد و دسترسی بهتری داشت. برای رسیدن به این موضوع، محققان دانشگاه Radboud در هلند ۷۲ داوطلب را به گروه‌‌های سه‌تایی تقسیم کردند. افراد هر گروه باید در یک جلسه آموزشی قرار می‌گرفتند و طی آن ۹۰ تصویر را به خاطر می‌سپردند. اولین گروه در مدت ۳۵ دقیقه یادگیری طاقت‌فرسا این کار را انجام داد و پس از آن در یک جلسه ۳ ساعته مستندهای طبیعت را مشاهده کردند. گروه دوم ابتدا مستندها را تماشا کردند و بعد در جلسه آموزشی شرکت نمودند. سومین گروه نیز تنها مستندها را تماشا کردند و آموزشی ندیدند.
پس از ۲ روز از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا تصاویری را که دیده بودند به یاد بیاورند. تنها گروهی که پس از جلسه آموزشی در حدود ۴ ساعت تمرین دیده بود عملکرد بهتری را نسبت به سایر گروه‌ها نشان داد.
اگرچه محققان هنوز نمی‌دانند دقیقا چه چیزی باعث شد تا آن‌ها پاسخ بهتری را نسبت به سایرین بازگو کنند، با این حال آن‌ها معتقدند این امکان وجود دارد که ۲ ماده شیمیایی مغز (دوپامین و نورآدرنالین) به شکل‌گیری و استحکام حافظه کمک می‌کنند. فعالیت فیزیکی منجر به تولید این مواد شیمیایی می‌شود و به نظر می‌رسد در صورتی که تولید آن‌ها برای چند ساعت به تعویق بیفتد بهترین یادگیری را در پی خواهند داشت.
محدودیت این مطالعه در این است که تنها برای تعداد کمی از داوطلبان انجام شده است. همچنین محققان هنوز متوجه دلیل این موضوع نشده‌اند که تاخیر ۴ ساعته فاصله ایده‌آلی برای یادگیری و تمرین خواهد بود یا خیر. با این حال تحقیقات گذشته، از ایده تمرین بدنی برای حفظ سلامت ذهن حمایت می‌کند. برای مثال، پژوهش کوچکی در سال ۲۰۱۳ نشان داد که یادگیری در زمانی که فعالیت کوچکی مثل دوچرخه‌سواری در باشگاه ورزشی انجام می‌شود، می‌تواند به شکل‌گیری حافظه کمک کند. البته اگر که افراد مسن هم در حد متوسط فعالیت بدنی داشته باشند به بهبود عملکرد حافظه آن‌ها کمک خواهد کرد.
افرادی که فعالیت فیزیکی بیشتری انجام می‌دهند، هیپوکامپ (ناحیه‌ای که خاطرات را نگه‌داری می‌کند) و لایه جلویی مغز آن‌ها (که بخش کلیدی برای تفکرات ماست) بزرگتر از سایر افراد بوده و ماده سفید رنگی که اتصالات مغز را برقرار می‌کند در آن‌ها کارکرد بهتری دارد. طبق پژوهش‌هایی که طی ۵۰ سال صورت گرفته، به وضوح نشان می‌دهد که ورزش و تمرین بدنی بر سلامت ذهن تاثیر اندک خود را خواهد گذاشت.
مغز ما ممکن است که بهتر از یک کامپیوتر عمل کند. بهترین کاری که اکنون می‌توانیم انجام دهیم این است که توانایی‌های طبیعی بدن خود را با ورزش به موقع بهبود دهیم.
