ممکن است در منظومه شمسی خودمان همه چیز آن‌قدر عادی باشد که اهمیت خورشید را از یاد ببریم و فراموش کنیم که تمامی زندگی ما به گرما و نیروی این ستاره بستگی دارد. آیا معنی این گفته‌ها این است که هر سیاره‌ای در جهان نیاز به یک منبع گرمابخش دارد یا این که یک سیاره می‌تواند بدون گردش در مدار یک ستاره و به صورت سرگردان در جهان بی‌کران باقی بماند؟
البته که این طور است؛ اما شاید تعجب کنید اگر بدانید که این گونه سیاره‌ها می‌توانند به شکل‌های متعددی در جهان وجود داشته باشند؛ آنها می‌توانند در مدار سیاره‌های مرده بچرخند یا این که بر اثر یک رویداد کیهانی موسوم به “تیر و کمان” با سرعت بسیار زیادی در جهان گردش کنند. قبل از این که به ادامه بحث درباره ستاره‌های آزاد بپردازیم اجازه بدهید که مقدمه‌ای بر چگونگی ارتباط یک ستاره با سیاره‌های اطرافش داشته باشیم:
اولین نکته این که یک ستاره و سیاره‌های اطرافش معمولا از یک ماده مشابه ساخته شده‌اند؛ هنگامی که یک سحابی (ابر بزرگی از گاز و گرد و غبار) از هم فرو می‌پاشد، هسته آن به یک ستاره داغ تبدیل می‌شود و بخش‌های دیگر آن به هم می‌چسبند و سیاره‌هایی را می‌سازند که در اطراف ستاره مرکزی گردش می‌کنند؛ به همین دلیل ماده اصلی سازنده ستاره و سیارگان اطرافش یکسان است.
ما دقیقا نمی‌دانیم که سیارات بدون ستاره چگونه شکل گرفته‌اند اما برخی از دانشمندان می‌گویند این سیاره‌های سرگردان (سیاره های فراری) پس از تولد از ستاره خودشان دور شده‌اند و برخی از آنها مثل این که پرتاب شده باشند با سرعت ۳۰ میلیون مایل (۴۸ میلیون کیلومتر بر ساعت) در حال حرکت هستند!
وقتی که یک سیاره، ستاره‌ای برای گردش به دور آن نداشته باشد چه اتفاقی می‌افتد؟
این سیارات بسیار سریع (پرشتاب) به این روش تولید می‌شوند: وقتی که یک سیستم دو ستاره‌ای به یک سیاهچاله نزدیک می‌شود یکی از ستاره‌ها به درون سیاهچاله کشیده شده و دیگری در جهان لایتناهی پرتاب می‌شود؛ سیاره‌های ستاره پرتاب شده به همراه آن پرتاب می‌شوند و به گردش خود ادامه می‌دهند، در حالی که سیاره‌های ستاره‌ای که به داخل سیاهچاله کشیده شده از مدار خود خارج شده و یه خارج پرتاب می‌شوند.
غول‌های گازی هم در صورت نزدیک شدن به یک منظومه می‌توانند باعث کج شدن مدار سیاره و پرت شدن آن به داخل فضا شوند. ۲ نفر از دانشمندان دانشگاه شیکاگو تحقیقی انجام دادند درباره این که اگر یک سیاره از مدار خود خارج شده و به داخل فضای بسیار سرد پرتاب شود آیا حیات احتمالی موجود در آن می‌تواند زیر اقیانوس‌های منجمد شده باقی بماند؟ آنها دریافتند که یک سیاره باید به اندازه ۳ یا ۴ برابر زمین باشد تا گرمای کافی برای مایع نگهداشتن بخشی از اقیانوس را زیر چندین کیلومتر یخ داشته باشد و حیات اقیانوسی را به مدت چند میلیارد سال – البته به شکل موجودات میکروسکوپی – حفظ کند.
