از عرضه نخستین اسمارتفون تا به امروز تغییرات و جهشهای بزرگی در این صنعت رخ داده است؛ از اضافه شدن قابلیتهای جدید گرفته تا بهبودهایی که در جزئیات سختافزاری صورت گرفته است. در این مطلب به بررسی روند افزایش میزان حافظه داخلی اسمارتفونها در طول زمان و پشتیبانی از درگاه کارت حافظه علیرغم وجود حافظه داخلی که گاها وسوسهکننده هستند خواهیم پرداخت. همراه آیتیرسان باشید.
در این مطلب به بررسی اسمارتفونهایی پرداخته شده که از سال 2005 به بعد عرضه شده و حداقل حافظه داخلی آنها 4 گیگابایت بوده است. به علاوه، اسمارتفونهایی نیز وجود دارند که در نسخههای مختلف با ظرفیتهای متفاوت عرضه شدهاند. برای مثال دیوایس قدیمی نوکیا N91 که اولین گوشی با حافظه داخلی 8 گیگابایتی محسوب میشود ( از نوع میکرو HDD) در نسخه استاندارد خود از 4 گیگابایت حافظه داخلی بهرهمند بود. بر همین اساس در این بررسی ظرفیت پایه چنین دستگاههایی مورد سنجش قرار میگیرد.
تقریبا تا سال 2010 شاهد جهشی در استفاده از حافظههای با ظرفیت بیشتر نبودیم تا اینکه در این سال حافظههای 8 و 16 گیگابایتی پر رونق شدند. البته تنها اسمارتفونهای پرچمدار بودند که از حافظههای فلش با چنین ظرفیتی برخوردار بودند؛ حافظههایی که هنوز هم گرانقیمت هستند. عمده ظرفیت حافظه داخلی در این سال گوشیهایی با ظرفیت 4، 8 و 16 گیگابایت بودند. سال 2014، استفاده از حافظههای 4 گیگابایتی به اوج خود رسید و بیش از یک سوم گوشیهای این سال از این دست بودند اما از آن به بعد استفاده از این مقدار ظرفیت روند کاهشی به خود گرفت اما هنوز هم با اینکه سال 2017 به پایان رسیده، گوشیهایی میبینیم که دارای 4 گیگابایت حافظه داخلی هستند.
در سال 2015، اسمارتفونهای با حافظه داخلی 8 گیگابایتی بیشترین سهم بازار را در اختیار داشتند اما استفاده از حافظههایی با ظرفیت بیشتر، دیگر مجالی برای چنین دیوایسهایی باقی نگذاشت و در سال 2016، گجتهای برخوردار از 16 گیگابایت حافظه داخلی اکثریت سهم را به خود اختصاص دادند. با اینکه هنوز هم گوشیهایی با این میزان ظرفیت در حال تولید است اما درصد سهم این دسته از سال 2016 رو به کاهش بوده و انتظار داریم این روند نیز ادامه یاید. اگر واقعبینانه به قضیه نگاه کنیم درمییابیم که چنین ظرفیتی برای کاربردهای امروزی کافی به نظر نمیرسد.
سال 2016 را باید سال گوشیهای با حافظه داخلی 64 گیگابایتی دانست که درصد سهم آنها نسبت به سال قبل افزایشی چشمگیر را نشان میدهد و انتظار داریم این روند همچنان ادامه داشته باشد. در سال 2017، بیشتر اسمارتفونها از حداقل ظرفیت 16، 32 و یا 64 گیگابایتی برخوردار بودند. صاحبان گوشیهای ردهپایین و ارزان قیمتی که در حال حاضر وجود دارند اغلب ترجیح میدهند از کارت حافظه برای افزایش حافظه قابل استفاده بهره بگیرند اما هنوز هم هستند کسانی که (مثل خودم) هیچگاه نیازی به دیوایسی با حافظه داخلی 64 گیگابایتی ندارند.
با آنکه در جدول فوق نشانهای از هندستهایی با ظرفیتهای 256 گیگابایتی دیده نمیشود اما در سال اخیر شاهد ورود چنین دستگاههایی به بازار بودیم؛ هرچند که سهم آنها از بازار خیلی کم بوده و تنها مدلهای خاصی هستند (مانند هواوی میت 10 پورش دیزاین) که در کنار قیمت بسیار زیادشان، برای بسیاری از افراد مایه فخر و مباهات محسوب میشوند. علیرغم وجود حافظههای با ظرفیت زیاد، همواره پشتیبانی از کارت حافظه و استفاده از این روش برای افزایش ظرفیت در دسترس کاربر موضوعی مهم بوده است.
همانگونه که در جدول فوق مشخص است، بین سالهای 2013 و 2014 عمومیت دیوایسهای مجهز به درگاه کارت حافظه به حداکثر مقدار خود رسید؛ گجتهایی که بیش از 90 درصد کل بازار را شامل میشوند. اما یک نتیجهگیری از رفتار کاربران باعث شد اوضاع کمی تغییر کند. از آنجا که تولیدکنندگان دریافتند کاربران برای گوشیهای با ظرفیت بیشتر حاضرند حتی 100 دلار بیشتر هزینه کنند، درگاه کارت حافظه را از برخی پرچمداران حذف کردند. بسیاری از پرچمداران سال گذشته و امسال از نعمت درگاه کارت حافظه بیبهره هستند. با این حال هنوز هم بیش از 90 درصد گوشیهای بازار از درگاه کارت حافظه پشتیبانی میکنند.
ایفون بخاطر سیستم عاملش هیچ وقت نمیتونه رم بزاره برای گوشی هاش و مجبوره حافظه داخلی استفاده کنه
برای گوشی های مثل ایفون که بیچاره ها هنوز رم نمیخوره گوشی هاشون پایین بودن حافظه داخلی سخته براشون و برای حافظه بیشتر هم باید خیلی هزینه کنن