بوئینگ یک هواپیمای جدید را بررسی و آزمایش کرد

براساس اعلام هفته‌نامه Aviation، شرکت بوئینگ در حال انجام تست‌های زمینی بر روی نمونه اولیه هواپیمایی است که برای برنامه MQ-25 نیروی دریایی ایالات متحده، طراحی شده بود.

نیروی دریایی آمریکا به دنبال یک تانکر بدون سرنشین است که بتواند بر روی ناو‌های هواپیمابر عملیات انجام داده و قابلیت سوخت‌رسانی به انواع مختلف جت‌های حاضر در این پایگاه‌های شناور، از جمله جنگنده F/A-18E/F سوپرهورنت و جنگنده تهاجمی مشترک F-35C را داشته باشد و سبب گسترش دامنه عملیات‌های پروازی از روی این ناو‌های هواپیما‌بر شود.

در اکتبر 2017، مرکز فرماندهی نیروی هوایی ارتش آمریکا، درخواستی مبنی بر ارایه پیشنهاد‌هایی برای طراحی پروژه‌ای به نام MQ-25 Stingray را منتشر کرد. پیش از آن، بوئینگ فانتوم ورکس (Boeing’s Phantom Works) به عنوان بخش پیشرفته طراحی نمونه‌های اولیه شرکت بوئینگ، یک پیش‌طرح کاملا جدید را با نام T-1، آماده نموده بود. کار بر روی یک نسخه از وسایل هوایی بدون سرنشین یا UAV نیز در سال 2012، زمانی که نیروی دریایی ایالات متحده برای در اختیار داشتن یک هواپیمای بدون سرنشین شناسایی و تهاجمی ابراز علاقه کرده بود، آغاز شد.

طبق گفته Aviation در نوامبر 2014، نمونه اولیه T-1 نیز در باند فرودگاه لامبرت واقع در سنت لوئیس، برای اولین بار به معرض نمایش گذاشته شده است اما شرکت بوئینگ، تصاویر آن را از انظار عمومی مخفی و از انتشار آن خودداری نمود تا اینکه برای اولین بار در سال گذشته، تعدادی عکس از آن منتشر شد.

حتی امروزه نیز، فانتوم ورکس، بخش زیادی از اطلاعات مربوط به پروژه T-1 را مخفی نگه‌داشته و از انتشار جزییات بیشتر در مورد آن ابا دارد. برای مثال اندازه دقیق و شکل بال‌ها، سازندگان و نوع موتور، سیستم‌های الکترونیکی ناوبری، میزان و سطح توانایی خودپروازی یا اتونومی (Autonomy) و سایر سیستم‌های پروازی هنوز مشخص نشده است. تنها اطلاعات موجود در این رابطه نیز، شامل تصاویر رسمی که خود بوئینگ از T-1 منتشر نموده و دقت شده است تا تنها جزئیات اندکی در ارتباط با طراحی آن معلوم شود به همراه چند عکس جاسوسی که اخیرا افشا شده، می‌شود.

آنچه که ما از این تصاویر موجود با جزئیات کم، بدست آوردیم، این است که دارای بدنه‌ای با دم و بال یکپارچه منحنی به صورت فشرده و متورم است و همچنین بال‌ها دارای نسبت منظری بالایی بوده و دم به صورت V شکل طراحی شده است. به گزارش Aviation Week، به نظر می‌رسد این هواپیما از سیستم سوخت‌رسانی هوایی شرکت Cobham یا غلاف سوخت‌گیری Buddy Pod استفاده می‌کند که هم اکنون در جنگنده سوپرهورنت نیز برای اتصال به تانکر‌ها در معدود سوخت‌گیری‌های هوایی مورد استفاده است.

از الزامات مشخص شده در برنامه نیروی‌ دریایی، دارا بودن حداقل چهارده هزار پوند (حدود 6350 کیلوگرم) ظرفیت تانکر و توانایی حمل سوخت تا محدوده 500 مایلی (حدود 800 کیلومتر) ناو هواپیمابر و سوخت‌رسانی به جنگنده‌ها است. نکته جالب اینجاست که بوئینگ با نمونه اولیه T-1 تنها کاندیدای بستن قرارداد MQ-25 نیست. واحد جدیدی در شرکت بوئینگ به نام سیستم‌های خودپروازی بوئینگ (Boeing Autonomous Systems) با کار بر روی پروژه سیستم‌های عمومی هوادریای اتمی (General Atomics Aeronautical Systems)، یکی دیگر از نمونه‌های اولیه برای بستن این قرارداد است. به علاوه از سوی دیگر گروه شانک ورکس لاکهیدمارتین (Lockheed Martin’s Skunk Works) نیز با اجابت درخواست نیروی دریایی، اقدام به طراحی هواپیمای سوخت رسانِ ناونشینِ بدون سرنشین خود نموده است.

گروه فانتوم ورکس تست‌های زمینی T-1 را در محوطه فرودگاه لامبرت به پایان رسانده است و این اطمینان را حاصل کرده که این هواپیما قادر به انجام مانورهای لازمه و نشست و برخاست از روی عرشه ناو‌های هواپیمابر است. همچنین این هواپیما باید برای قرار گرفتن در صف هواپیماهای روی عرشه، قادر به تا کردن بال‌های خود باشد تا فضایی بیشتر از یک جنگنده سوپرهورنت را اشغال نکند و بتواند در یکی از جایگاه‌های کوچک موجود در ناو، جا شود.

Deborah VanNierop، یکی از سخنگویان شرکت بوئینگ در پاسخ به ایمیل سایت Popular Mechanics، اعلام کرد که :

ما به منظور بررسی و اثبات توانایی و چابکی لازم برای نشست و برخاست هواپیما بر روی عرشه ناو هواپیمابر، آزمایشات لازم را انجام داده‌ایم و از این امر اطمینان کامل داریم. ما توانسته‌ایم با درنظر گرفتن پیچیده‌ترین و سخت‌ترین شرایط و حالات ممکن در حین پرواز عرشه، به خوبی و با موفقیت اقدام به کنترل هواپیما نماییم. از جمله عملیات‌های پروازی در طول شب و روز و همچنین به منظور حرکت تاکسی هواپیما بر روی عرشه و قرار‌گیری در جایگاه‌های تنگ و کوچک موجود، مانور‌هایی را طراحی و اجرا کردیم.

قبل از انجام اولین پرواز‌ها، گروه فانتوم ورکس باید بر روی T-1، کار تکمیل الزامات درخواستی نیروی دریایی ارتش آمریکا را نیز به پایان برساند. VanNierop در این رابطه گفت:

ما دقیقا نمی‌دانیم که در چه زمانی پرواز انجام خواهد گرفت اما احتمال زیادی وجود دارد که این اتفاق مدتی بعد از امضای قرارداد در ماه آگوست انجام گیرد.

شرکت بوئینگ به پروژه MQ-25، به چشم یک قرارداد حیاتی برای آینده بخش‌های هوایی نظامی خود می‌نگرد. بوئینگ بعد از از دست دادن قرارداد‌های پرسود جنگنده تهاجمی مشترک به F-35 لاکهیدمارتین و بمب‌افکن تهاجمی دوربرد به B-21 نورثروپ گرومن (Northrop Grumman)، بسیار مشتاق است تا بتواند قرارداد‌های تانکر سوخت‌رسان ناونشین بدون سرنشین MQ-25 و جت آموزشی T-X نیروی هوایی یا هر دو قرارداد را از آن خود کند.

دریابان Don “BD” Gaddis، مدیر برنامه MQ-25 فانتوم ورکس، در مصاحبه با Aviation Week گفت :

ما با کمک هم توانسته‌ایم پیشنهاد و طرح مناسبی برای الزامات درخواستی تهیه کنیم. رئیس من (خانم Leanne Caret، مدیرکل بخش دفاعی، امنیتی و فضایی بوئینگ)، پروژه MQ-25 را به عنوان یک برنامه حق امتیازی برای شرکت به حساب می‌آورد و همچون مدیر اجرایی من (Dennis Muilenburg) می‌خواهد که حتما برنده این قرارداد باشیم. ما همگی می‌خواهیم از این قرارداد پیروز و سربلند خارج شویم.

مطالعه بیشتر : جنگنده اف-18 سوپر هورنت با تجهیز به مخازن سوخت جدید تا فواصل دورتری به شکار خواهد رفت !