اخیرا اعلام شد، یکی از مدل‌های قدیمی هواپیما‌های بمب‌افکن روسی این امکان را دارد تا با انجام تغییراتی تبدیل به سکویی برای شلیک موشک‌های هایپرسونیک شود و به نیرو‌های روسی این اجازه را دهد تا بتوانند از فواصل دور اقدام به هدف قرار دادن اهداف کنند در حالی که از محدوده برد رادار‌های ضد‌موشکی در امان باشند.
براساس گزارشی که توسط اسپوتنیک نیوز منتشر شده است، بمب افکن Tu-22M3 Backfire می‌تواند با تغییرات کوچکی توانایی حمل چهار موشک بالستیک هوا-پرتاب Kh-47M2 مشهور به “Kinzhal” را بدست آورد. این هواپیما در سال 1978 رونمایی شد و یک هواپیمای بمب‌افکن هایپرسونیک بزرگ با توانایی حمل سلاح‌های هسته‌ای بود. دامنه برد عملیاتی آن به بیش از 3400 مایل (حدود 5500 کیلومتر) می‌رسد.
بیشتر نمونه‌های این بمب‌افکن روسی اکنون سی سال یا بیشتر سن دارند. با این حال اخیرا در بعضی قسمت‌های سیستم ناوبری نوسازی شده‌اند و سیستم SVP-24 Gefest دیجیتالی جدید بر روی آنها نصب شده است. موشک Kinzhal نیز که برای اولین بار در اواخر سال گذشته (2017) معرفی شد، یک موشک بالستیک کوتاه برد از نوع Iskander-M است. این سلاح اصولا برای شلیک از روی زمین طراحی شده است ولی اکنون قابلیت پرتاب از هوا را نیز به آن افزوده‌اند.
عنوان شده است که موشک بالستیک Kinzhal قادر است کلیه اهداف زمینی و دریایی را تا شعاع 1200 مایلی (حدود 1950 کیلومتری) هدف قرار دهد. این موشک می‌تواند مجهز به کلاهک هسته‌ای و یا سرجنگی با مواد انفجاری با قدرت تخریب بسیار زیاد باشد. اساسا موشک‌های نوع Iskander-M در مقابل سیستم‌های ضد‌موشکی از جمله موشک‌های تاد آمریکایی بسیار آسیب‌پذیر هستند. از طرف دیگر نیز یک بمب‌افکن قدیمی در مقابل سیستم‌های دفاعی مدرن امروزی کار زیادی از پیش نخواهد برد ولی ترکیب این دو با یکدیگر نتیجه‌ای بسیار جالب داشته است و بدل به یک سلاح قدرتمند شده که می‌تواند به اغلب سیستم‌های مدرن دفاعی نفوذ کند.
بمب‌افکن Backfire می‌تواند موشک Kinzhal را به فواصلی بسیار دور‌تر از حد توانایی موتور‌های سوخت جامد موشک حمل نماید و در مجموع برد موشک را به عددی در حدود 4600 مایل (7400 کیلومتر) ارتقا دهد. زمانی که موشک Kinzhal از ارتفاع بالا و درون اتمسفر به سمت اهداف شلیک شود، می‌تواند از زیر سیستم‌های دفاعی موشک‌های بالستیک عبور کرده و در سوی دیگر نیز سیستم‌های معمولی دفاع هوایی در مقابل موشکی که با سرعت بیش از 10 ماخ بر ساعت (حدود 12500 کیلومتر بر ساعت) حرکت می‌کنند، قادر به حرکت خاصی نخواهند بود.
در گزارش اسپوتنیک، منبع این خبر دقیقا مشخص نشده است و تنها عنوان کرده‌اند منبعی ناشناس از درون صنایع دفاعی روسیه این اطلاعات را در اختیار آنها قرار داده است. البته با توجه به اینکه اسپوتنیک یکی از رسانه‌های دولتی روسیه محسوب می‌شود، ممکن است تنها به عنوان یک جنگ روانی-تبلیغاتی و فشار رسانه‌ای بر روی دشمنان غربی خود اقدام به انتشار آن کرده باشند.
با این حال به نظر می‌رسد این گزارش قابل اعتماد باشد. به علاوه بعد از جنگ 2014 در شبه جزیره کریمه، روسیه سعی در کنترل و کاهش بودجه دفاعی خود داشته و یکی از راه‌های اجرای چنین تصمیمی، به کارگیری مجدد سیستم‌ها و سلاح‌های قدیمی، بازسازی، نوسازی و به‌روزرسانی آنهاست. در هر صورت ترکیب این دو سلاح با یکدیگر می‌تواند به طور موثری توانایی‌های هوایی فضایی روسیه را افزایش دهد.
روس‌ها اکنون تعداد زیادی از این بمب‌افکن پیر و موشک‌های بالستیک Iskander-M را در اختیار دارند که می‌توانند آنها را از یک سلاح بلااستفاده به یک سیستم ترکیبی قدرتمند و کارآمد بدل سازند. به علاوه این اطلاعات هر چند اندک است ولی می‌تواند چشم‌اندازی نیز از برنامه ساخت بمب‌افکن پنهان‌کار و مدرن PAK-DA روس‌ها به ما بدهد که احتمال اجرای چنین سیستم‌های ترکیبی در مقیاسی بسیار مدرن‌تر در آن وجود دارد.
