اگر شما هم تنها برای اتصال به دنیای مجازی اینترنت، در گوشی یا لپتاپ خود از شبکه وایفای استفاده میکنید، بهتر است بدانید که بهزودی از این تکنولوژی برای ایجاد امنیت در مکانهای عمومی نیز استفاده خواهد شد.
براساس مطالعه انجامشده توسط گروهی از محققان دانشگاه راتگرز (Rutgers) در استان نیو برانسویک کانادا، تکنولوژی وایفای معمولی میتواند اسلحه، بمب و دیگر سلاحهای شیمیایی منفجره را در داخل کیف و ساک تشخیص دهد.
نتیجه مطالعه این گروه از مهندسان، جایزه بهترین مقاله در مورد ارتباطات و امنیت شبکه را در کنفرانس موسسه مهندسان برق و الکترونیک (IEEE) به دست آورد. این کنفرانس صرفا در مورد امنیت سایبری برگزار شده بود.
براساس گفته این گروه، بیشتر اشیا خطرناک از فلز و مایعات منفجره ساخته شدهاند. این مواد با سیگنالهای وایفای تداخل ایجاد کرده و این تداخل عامل شناسایی و تشخیص آنها میشود. اگر در بار یک مسافر بمب، اسلحه یا مواد منفجرهای وجود داشته باشد (که عموما از همان مواد ذکرشده ساخته شدهاند)، با برخورد و تداخل سیگنالهای وایفای بهراحتی قابلشناساییاند؛ حتی اگر این مواد با کاغذ یا فیبر هم پوشانده شده باشند، چون امواج وایفای از آنها عبور میکنند، همچنان بهراحتی قابلشناسایی خواهند بود.
در این مطالعه، این گروه یک دستگاه تشخیص سیگنال وایفای ساختند که میتواند تحلیل کند که چه اتفاقی برای سیگنالهای وایفای میافتد، هنگامیکه با یک ماده (از جنس ذکرشده) مواجه میشوند. زمانی که دستگاه تشخیص این گروه تحقیقاتی برای 15 نوع ماده و 6 نوع ساک مورد آزمایش قرار گرفت، دریافتند که این دستگاه میتواند اشیا خطرناک را از اشیا غیر خطرناک با احتمال 99 درصد، بهدرستی تشخیص دهد.
بهطور دقیق این دستگاه میتواند با احتمال 98 درصد مواد فلزی خطرناک و 95 درصد مایعات شیمیایی منفجره را شناسایی کند؛ این امر بدان معناست که این دستگاه میتواند 90 درصد مواد خطرناک و سلاحهای مختلف را شناسایی کند.
البته ممکن است کیسه و ساک نیز در تشخیص این مواد کمی تأثیر بگذارد. اگر سلاحهای خطرناک در یک کولهپشتی استاندارد مخفی شده باشند، این دستگاه با دقت 95 درصد میتواند بهدرستی وجود آنها را تشخیص دهد. اگر احیانا اسلحه یا مواد خطرناک توسط یک پارچه (یا موارد مشابه) پوشیده شده باشند، دقت این دستگاه به 90 درصد تشخیص درست کاهش خواهد یافت.
در حال حاضر بیشتر فرودگاههای ایالاتمتحده آمریکا، از تکنولوژی اشعه ایکس یا سیتیاسکن برای تشخیص سلاحهای خطرناک استفاده میکنند. این دستگاهها بهشدت گرانقیمت هستند و البته استفاده از آنها در مکانهای عمومی بسیار دشوار است. غالبا تیمهای امنیتی در محیطهای عمومی وسایل مسافرین را بهصورت دستی بررسی میکنند که البته دور زدن این بازرسی بسیار آسان است و ممکن است امنیت مردم دچار مشکل شود.
سرگروه نویسندگان این مهندسان، یینگ یینگ (جنیفر) چنگ (Yingying (Jennifer) Chen)، در مصاحبه با مطبوعات، اینچنین بیان کرده است که:
در مکانهای بزرگ عمومی، استفاده از دستگاههای تشخیص سلاح (مشابه دستگاههای تشخیص در فرودگاهها) بسیار سخت و دشوار است.
اکثرا در این اماکن نیروهای انسانی، بهصورت دستی برای تشخیص اسلحه عمل میکنند. ما سعی داریم با ایجاد یک روش مکمل، خطاهای انسانی را کاهش دهیم.
در حال حاضر این گروه، بر روی بهبود دقت دستگاه وایفای تشخیص اسلحه خود در حال فعالیت هستند تا این دستگاه بتواند شکل مواد و میزان مایعات موجود در کیفها را نیز تشخیص دهد.
درنهایت این دستگاه میتواند تبدیل به یک وسیله تشخیص امنیتی بسیار استاندارد، برای مکانهایی مانند جشنوارهها، رویدادهای ورزشی و دیگر اماکنی که ممکن است مورد حملات تروریستی قرار گیرند، شود.