روایتی از موفقیت‌های شرکت هواوی از آغاز تا به امروز

در حال حاضر هواوی بزرگ‌ترین تولیدکننده تجهیزات مخابراتی است، اما عنوانی با این عظمت برای شرکتی که کار خود را از سال 1987 آغاز کرده بسیار سنگین است. این شرکت موفق چینی از سال 2003 وارد صنعت گوشی‌های هوشمند شده و تمامی کاربران آن منتظر هستند تا در همین روزها خبر پیش‌گیری این برند از سامسونگ را بشنوند؛ خبری که در صورت وقوع، هواوی را به بزرگ‌ترین تولیدکننده گوشی‌های هوشمند جهان تبدیل خواهد کرد.

اولین گوشی تولیدی این شرکت با نام C300 در سال 2004 عرضه شد. این هندست یک گوشی ساده بود که برای شبکه‌های CDMA طراحی شده بود. سپس نوبت به گوشی U626 رسید که لقب اولین گوشی 3G شرکت را داشت.

شاید باید گفت هواوی تا قبل از ارایه U8220 در نمایشگاه MWC 2009 هنوز به صورت جدی کار خود را آغاز نکرده بود. اولین گوشی اندرویدی شرکت که به فاصله کوتاهی از عرضه T-Mobile G1 وارد بازار شد. U8220 در برخی مناطق منحصرا فقط برای T-Mobile عرضه شده بود.

جانشین هندست گفته شده U8860 بود که بیشتر با نام هواوی آنر در بین کاربران شناخته شود. تولید و عرضه این گوشی آغازگر برندی نو برای هواوی بود که با تولید گوشی‌های ارزان‌قیمت تقریبا به صورت مستقل از شرکت اصلی کار می‌کرد. محصولات آنر در ابتدا برای بازار چین عرضه می‌شد، اما در آمریکا نیز (نه به صورت گسترده) قابل دسترس بود. در مقایسه با سونی اریکسون Xperia Arc باید گفت U8860 گوشی قابل احترامی بود.

پس از گذشت چند سال هواوی اعتماد به نفس کافی را کسب کرده بود که با معرفی اولین پرچم‌دار خود به صورت رسمی وارد بازی بزرگان شود. Ascend P1 و Ascend P1s که در نمایشگاه CES 2012 معرفی شدند، اولین پرچم‌داران چینی‌ها بودند. طراحی این اسمارت‌فون شباهت بسیاری به گلکسی S II داشت و از نمایشگر 4.3 اینچی سوپر امولد بهره‌مند بود. مدل S این گوشی‌ها با ادعای ضخامت بسیار کم در حدود 6.7 میلی‌متر، وارد بازار شد.

به فاصله چند ماه و در نمایشگاه MWC 2012 هواوی از Ascend D quad اولین گوشی هوشمند خود با پردازنده چهار هسته‌ای رونمایی کرد. در همان ایام و در همان نمایشگاه ال‌جی نیز از Optimus 4X رونمایی کرد که دارای چیپ‌ست Nvidia Tegra 3 بود، اما هواوی نمی‌خواست برای تولید قطعات گوشی‌های خود به بیرون از شرکت متکی باشد و به همین خاطر D quad از پردازنده Huawei K3V2 بهره‌مند بود.

هواوی همچنین مدل XL این گوشی را نیز عرضه کرد که دارای باتری بزرگ‌تری (2600 میلی‌آمپری در مقایسه با 1800 میلی‌آمپر) نسبت به مدل اصلی بود و عملکرد بهتر CPU در آن تا حدود زیادی مصرف باتری را کاهش می‌داد.

در آن روزها هواوی در گوشی‌های خود از نسخه به اصطلاح خالص اندروید استفاده می‌کرد که عملکردی بدون لگ به دستگاه می‌بخشید و همین امر موجب شده بود تا شرکت ادعا کند که سریع‌ترین پردازنده‌های 4 هسته‌ای بازار را در اختیار دارد. البته همانطور که می‌دانید این روند ادامه پیدا نکرد و چند ماه بعد شرکت از رابط کاربری خود با نام Emotion UI در قالب یک به‌روزرسانی رونمایی کرد.

در حالی که نام Ascend تا مدتی بعد نیز پابرجا بود، محصولاتی که تحت این برند رشد کرده بودند، خود تبدیل به خانواده‌هایی جدا با ویژگی‌های متنوع شده بودند. یکی از این مدل‌ها Ascend Mate بود که در نمایشگاه CES 2013 رونمایی شد. این شرکت هنوز هم متاثر از محصولات سامسونگ بود و این گوشی به نوعی جوابی برای خانواده نوت محسوب می‌شد، اما یک کپی‌کاری صرف نبود و می‌شد پتانسیل‌های موجود در آن را به خوبی دید. میت دارای صفحه نمایش 6.1 اینچی بود که حتی از نمایشگر گوشی‌های نوت 2 و 3 نیز بزرگ‌تر بود. ویژگی شاخص دیگر این دیوایس باتری 4050 میلی‌آمپری آن بود که به نحوی تبدیل به یکی از ستون‌های اصلی محصولات هواوی شد.

هواوی Ascend P2 اولین گوشی با قابلیت LTE Cat. 4 بود که سرعت دانلود 150 مگابایتی را حداقل بر روی کاغذ برای کاربر خود ممکن می‌کرد. البته به جز قابلیت گفته شده، این اسمارت‌فون ویژگی خاصی نداشت و با ضخامت 8.4 میلی‌متری، حافظه داخلی کم و قیمتی بسیار بالا، رقیبی جدی برای محصولات پیشرو در آن زمان مانند گلکسی S III و اچ‌تی‌سی One X نبود.

در همین زمان بود که Ascend W1 متولد شد؛ اولین اسمارت‌فون غیر اندرویدی شرکت. این گوشی دارای ویندوز فون 8 بود که البته مانند سیستم عامل خود موفقیت‌های چندانی نداشت. در همین خصوص باید به Y300II، دیگر گوشی غیر اندرویدی هواوی نیز اشاره‌ای شود که دارای سیستم عامل Firefox OS بود و البته شکستی دیگر برای چینی‌ها محسوب می‌شد.

در پی شکست‌های شرکت، هواوی دست به عرضه Ascend P6  زد که جانشینی برای P2 محسوب می‌شد. (هنوز هم کسی نمی‌داند شماره‌گذاری این محصولات به چه نحوی صورت می‌پذیرد!) با وجود استفاده از چیپ‌ست قدیمی K3V2، این گوشی با ضخامت 6.2 میلی‌متری محصول قابل قبولی از طرف هواوی محسوب می‌شد.

باید گفت HiSilicon تا اواسط سال 2014 دست به تولید پردازنده جدیدی نزد. در این سال Ascend P7 با اولین محصول از چیپ‌ست‌های کایرین، Kirin 910T، وارد بازار شد. این پردازنده علی‌رغم بهره‌مندی از طراحی و کارت گرافیک جدید، هنوز هم از پردازشگر Cortex-A9 استفاده می‌کرد. در اواخر همان سال و با رونمایی از Ascend Mate7، اولین سری از پردازنده‌های هشت هسته‌ای کایرین با پردازشگر Cortex-A15 و A17 معرفی شدند.

در حالی که سری P و میت گوشی‌های هواوی با هر محصول جدید از یک پردازنده جدید استفاده می‌کردند، گوشی‌های میان‌رده و ارزان‌قیمت شرکت تا جای ممکن تغییری در چیپ‌ست‌های خود نداشتند. کایرین 620 به عنوان رقیب پردازنده اسنپدراگون 410، اولین بار در سال 2014 و در گوشی Honor 4X استفاده شد و تا سال 2016 در گوشی Honor Holly 3 مورد استفاده قرار می‌گرفت.

شاید به نظر برسد از بحث اصلی دور و تمرکز زیادی بر حوزه پردازنده‌ها کرده باشیم، اما سال 2015 سالی بود که ارزش طراحی قطعات درون‌شرکتی برای همگان مشخص شد. در این سال اپل از چیپ‌ست 64 بیتی A7 رونمایی کرد و عملا استراتژی کوالکام با شکست روبرو شد. در این میان تنها سه شرکت از تبعات بهره‌مندی از اسنپدراگون 810 متضرر نشدند؛ اپل، سامسونگ و هواوی.

در ادامه روند تولید اسمارت‌فون‌ها، دیگر خبری از Ascend نبود و گوشی‌های P8، مدل مکس و میت 8 نماینده هواوی در بازار بودند، که البته در مقایسه با نسل‌های پیشین اندکی بهبود داشتند.

حال دیگر باید به سراغ نکسوس 6P برویم؛ بازگشتی دوباره به اندروید خالص و یک اسمارت‌فون دوست داشتنی. دارای صفحه نمایش 5.7 اینچی امولد، فریم فلزی، اسپیکرهای استریو و دوربینی عالی. نکسوس 6P به جای پردازنده کایرین از اسنپدراگون 810 بهره می‌برد که شاید به خاطر دیگر تولیدکننده گوشی نکسوس یعنی ال‌جی بود که در نکسوس 5X از اسنپدراگون 808 استفاده می‌کرد.

هواوی در سال 2015 اولین ساعت هوشمند شرکت را با نام Huawei Watch عرضه کرد. البته این سری از محصولات هواوی هنوز هم از همان پردازنده‌های کوالکام استفاده می‌کنند و خبری از فناوری‌های به‌روزتری چون اندروید ور در آنها نیست.

همکاری بعدی هواوی با شرکت Leica برای طراحی و تولید دوربین‌های موبایل بود. اولین محصول گوشی P9 با دوربین دوگانه بود. لنز دوم برای گرفتن عکس‌های سیاه و سفید استفاده می‌شد، اما کیفیت عکس‌برداری در شرایط نوری کم را نیز بهبود بخشید. البته باید گفت تمرکز اصلی هواوی در این بخش معطوف به عکس‌برداری می‌شود و فیلمبرداری مهجور مانده است. به نحوی که در سال جاری P20 پرو از فیلمبرداری 2160/60 که کیفیت استاندارد این روزهای پرچم‌داران است، عاجز بود.

لایکا تنها شرکت آلمانی نیست که با هواوی همکاری دارد؛ Porsche Design در طراحی مدلی مخصوص از میت 9 پرو با این شرکت همکاری داشت که برعکس صفحه نمایش LCD فلت مدل اصلی، دارای صفحه نمایش امولد با کناره‌های منحنی بود. میت 10 Porsche Design، میت RS و واچ 2 PD محصولاتی دیگر از این همکاری بودند.

اگر تا به اینجای کار مطلب را دنبال کرده باشید، احتمالا با نحوه پیشرفت شرکت هواوی بیشتر آشنا شده‌اید. پرچم‌داران این شرکت از لنزهای لایکا و بهترین پردازنده‌های کایرین بهره‌مند هستند. گفته می‌شود گوشی‌های میت 20 از چیپ‌ست کایرین 980 با طراحی 7 نانومتری استفاده خواهند کرد و این روزها قدرت یک پردازنده در عملکرد و همچنین فروش یک اسمارت‌فون دیگر بر کسی پوشیده نیست.

شاید اپل با ارایه پردازنده A12 Bionic به عنوان اولین چیپ‌ست بازار با طراحی 7 نانومتری هواوی را شکست داده باشد، اما مسئولان این شرکت خبر داده‌اند که کایرین 980 بسیار سریع‌تر از محصول اپل خواهد بود و البته با عرضه این محصول شاهد اولین پردازنده 7 نانومتری برای گوشی‌های اندرویدی خواهیم بود. در این میان نباید از کنار پردازشگر A76 و کارت گرافیک G76 نیز که باز هم برای اولین بار مورد استفاده قرار می‌گیرند، به راحتی گذشت.

هواوی میت 20 و مدل پرو برای رونمایی در تاریخ شانزدهم اکتبر آماده شده‌اند. همانطور که گفته شده این گوشی‌ها استفاده از پردازنده‌های جدید و قدرتمند و همچنین نسل جدید دوربین‌های لایکا را برای کاربران به ارمغان می‌آورند و مطمئنا برگ زرین دیگری در تاریخچه هواوی ثبت خواهند کرد.