حتی دورافتاده‌ترین جزایر جهان تاثیرات گسترده‌ای در جوامع بشری دارند. کلونی پرندگان خالی از سکنه در ساحل غربی کانادا، جزایر گرمسیری دورافتاده ژاپن و زمین‌های کوچک در جنوب شرق آسیا همه یک چیز مشترک دارند: ضایعات پلاستیکی در ساحل.
ماهی‌های زیادی در دریای بالتیک سوئد به دلیل وجود کودهای کشاورزی و انواع دیگر آلودگی، آنجا را ترک کرده‌اند یا می‌میرند. در همین حال، مزارع شیلات و پرورش آبزیان دریایی در بسیاری از مناطق جهان بیش از حد صید می‌کنند و آب را آلوده می‌کنند. همه ما می‌دانیم که مدیریت صحیح این فعالیت‌ها چگونه می‌تواند باشد، اما اراده سیاسی تاکنون برابر با چالش اخیر نبوده است، یعنی کار زیادی در این بخش انجام نشده است. در ادامه با آی‌تی‌رسان همراه باشید.
اما این مسائل ممکن است تغییر کنند. توافق اخیر بین 14 رئیس دولت که در مجموع 40 درصد از خطوط ساحلی جهان را شامل می‌شود، بسته شده است و آنها وعده داده‌اند که طی یک دهه صید بی‌رویه ماهیان، بازیابی ذخایر ماهی و توقف جریان آلودگی پلاستیکی به اقیانوس را پایان دهند.
مشکلات مرتبط
آلودگی، پلاستیک و غذاهای دریایی ناپایدار ممکن است مانند مشکلات جداگانه‌ای به نظر برسند، اما بر یکدیگر تأثیر می‌گذارند. وقتی مواد مغذی از مزارع به دریا می‌ریزند، بر شرایط لازم برای رشد ماهی تأثیر می‌گذارند. آلودگی باعث می‌شود که غذاهای دریایی ما از سلامتی کمتری برخوردار شوند و صید بی‌رویه باعث می‌شود برخی از ذخایر ماهی بیش از توان آنها تجدید شوند.
همه این فشارها با گرم شدن کره زمین تقویت می‌شوند. اکنون دهه‌هاست که اقیانوس به عنوان گودالی برای انتشار گاز دی اکسید کربن و گرمای بیش از حد عمل می‌کند، اما موارد بسیاری وجود دارد که اکوسیستم‌های دریایی قبل از از بین رفتن دارا هستند. نباید فکر کنیم که این مشکلات تأثیری در زندگی ما نخواهد داشت. در آن صورت، طوفان‌های شدیدتری با آب‌های گرم‌تر اقیانوس بیشتر اتفاق خواهد افتاد.
محافظت از اقیانوس به نفع همه انسان‌ها است. دریای پاک سودآوری بیشتری خواهد داشت و تحقیقات نشان می‌دهد که شیلات با مدیریت بهتر می‌تواند شش برابر بیشتر از مواد غذایی کنونی تولید کند. در صورت موافقت هر کشور برای محافظت از دریای آزاد، مناطق انحصاری اقتصادی کشورهای ساحلی سودمندتر خواهند بود. اگر قایق‌رانان نیازی نداشته باشند تا لجن سبز و ضخیم ته قایق از دریا را پاکسازی کنند، بی‌شک قایقرانی در دریای بالتیک سوئد بسیار بهتر خواهد بود.
بنابراین جهان چگونه می‌تواند پیشرفت کند و چه چیزی مانع آن می‌شود؟
راه‌حل‌های بین‌المللی
افراد در توافق اخیر که بین 14 رئیس دولت و کشورهای شرکت‌کننده از جمله استرالیا، کانادا، شیلی، فیجی، غنا، اندونزی، جامائیکا، ژاپن، کنیا، مکزیک، نامیبیا، نروژ، پالائو و پرتغال است، به تعدادی از اهداف در آب‌های ملی متعهد شدند، که از جمله آنها می‌توان به سرمایه‌گذاری در حمل و نقل با انتشار صفر مواد، از بین بردن زباله‌ها و اطمینان از پایداری شیلات اشاره کرد. هدف این توافقات این است که اطمینان حاصل شود که تمام فعالیت‌های این مناطق انحصاری اقتصادی تا سال 2025 پایدار شده است.
کشورها توافق کردند که به جای کار از طریق سازمان ملل، برنامه خود را برای اقدام سریع دنبال کنند. آب‌های ملی توافق شده آنها تقریبا برابر با قاره آفریقا است. هر یک از آنها در عملکرد مستمر اکوسیستم‌ها و اقتصاد اقیانوس‌ها سهام مشخصی دارند، بنابراین این رویکرد بسیار منطقی است. این مسئله‌ای است که بدون شک مشاغل باید به آن احترام بگذارند. از این گذشته، هیچ فرصت اقتصادی در اقیانوس مرده وجود ندارد.
این توافق‌نامه پیام دلگرم‌کننده‌ای از رهبران سیاسی است و این کشورها می‌توانند مبالغ زیادی از پول و منابع را برای ایجاد تغییرات استفاده کنند. اما اقیانوس میزبان ده صنعت جهانی است و هربار حدود پنجاه هزار کشتی از آن عبور می‌کنند. بسیار واضح است که ما برای ارائه چنین برنامه بلند پروازانه‌ای به بیشتر دولت‌ها و کشورها نیاز داشته باشیم.
دانشمندان در حال حاضر در حال توسعه یک ائتلاف جهانی از مشاغل مربوط به غذاهای دریایی پایدار هستند. استراتژی آنها این است که عاملان اصلی در بخش‌های خصوصی و شرکت‌هایی که توانایی نامتناسب تأثیرگذاری بر تغییر را به دلیل اندازه و قدرت دارند، را پیدا کنند.
صنعت غذاهای دریایی گسترده است و شامل بزرگترین شرکت‌های جهان از کل شیلات، مزارع پرورش آبزیان و پردازنده‌های خوراک دام می‌شود. پس از چهار سال همکاری، تغییرات در عاملان شرکت‌کننده در حال تسریع است. به عنوان مثال، Nissui، دومین شرکت بزرگ غذاهای دریایی جهان است که کل سبد تولید آنها را برای چالش‌های پایداری غذاها ارزیابی کرده است.
همکاری بین دانشمندان و مشاغل برای تحقق تعهدات دولت‌ها امری حیاتی است. دانشمندان می‌توانند برای شناسایی مشکلات کمک کنند و تجارت نیز می‌تواند راه‌حل‌هایی برای توسعه، آزمایشی و مقیاس ایجاد کند. به عنوان مثال، محققان اکنون در حال توسعه نرم‌افزاری هستند که می‌تواند به طور خودکار تشخیص دهد که کدام نوع ماهی در کشتی‌ها صید می‌شود، تا شفافیت تولید غذاهای دریایی را بهبود بخشد.
اقیانوس از ابتدا منبعی برای الهام، تخیل و ماجراجویی بوده است. اقیانوس‌ها غذای میلیاردها انسان را تامین کرده و همچنین امرار معاش را نیز توسعه بخشیده است. اما در حال حاضر مدتی است که سیاستمداران با آرامش در حاشیه ایستاده‌اند و تخریب آبزیان و دریاها و از بین رفتن اکوسیستم را نظاره می‌کنند. اما ممکن است این دوره نیز سرانجام به پایان برسد.
