در طول همه‌گیری ویروس کرونا، تصمیماتی که توسط بزرگسالان گرفته شده است، تأثیر قابل توجهی در تمام جنبه‌های زندگی جوانان و نوجوانان داشته است، با این حال برخی از نوجوانان احساس می‌کنند که صدای و تجربیات آنها در طی همه‌گیری شنیده و دیده نشده است. برخی از جوانان به طور فزاینده‌ای درگیر سیاست و اقدامات جامعه شده‌اند.
من و همکارانم در دانشگاه هادرسفیلد تحقیقاتی روی تجربیات جوانان در حین قرنطینه از جمله تعامل و مشارکت آنها با سیاست انجام داده‌ایم. این پروژه تحقیقاتی تحت عنوان پروژه کرونایی در حال پیشرفت است و شامل 70 جوان 14 تا 18 ساله در انگلیس، ایتالیا، لبنان و سنگاپور است. یافته‌های این مطالعه ضمن تقویت این ایده که جوانان باید به طور متمرکز در تصمیم‌گیری‌ها، به ویژه در شرایط بحرانی، مشارکت داشته باشند، تصمیمات سیاسی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در ادامه این مطلب با آی‌تی‌رسان همراه باشید.
فرصتی برای ارتباط و مشارکت
تحقیقات ما نشان می‌دهد که برخی از جوانان احساس می‌کنند که نگرانی آنها شنیده نشده است، یا اینکه به دلیل سن‌شان از صحبت کردن و پرسیدن سوال منع شده بودند. حتی هنگامی که جوانان خلاق برنامه‌ریزی کردند تا برای رهبران نامه‌ای بنویسند، پاسخ چندانی دریافت نمی‌کنند.
اما در جاهایی که جوانان با سیاستمداران صحبت کرده‌اند مانند جلسه پرسش و پاسخ با نیکولا استارجن (Nicola Sturgeon)، اولین وزیر اسکاتلند، این افراد تجربه مثبتی از خود نشان داده‌اند. یک دختر 14 ساله انگلیسی اینچنین اظهار کرده است:
پارلمان جوانان این فرصت را داشت که با نماینده کودکان در انگلیس صحبت کند که یک تجربه شگفت‌انگیز محسوب می‌شود. او کمی با ما مصاحبه می‌کرد و ما نیز این فرصت را داشتیم تا نظرات و نگرانی‌های خود را در مورد بیماری همه‌گیر و آنچه فکر می‌کردیم که برای جوانان انجام نمی‌شود به اشتراک بگذاریم. فقط صحبت کردن با او باعث می‌شد تا احساس کنیم در حال ایجاد تغییراتی هستیم.
سیاستمداران با استفاده از این فرصت برای ارتباط با جوانان، به جوانان پیام مثبتی می‌دهند که به عنوان یک شهروند ارزشمند هستند و خواسته جوانان نیز همین است. در پاسخ به کمبودهای قابل درک و عدم پاسخگویی در رهبری سیاسی در طول بیماری همه‌گیری، بسیاری از جوانان که ما با آنها صحبت کردیم حس علاقه به سیاست و نقش‌های دموکراتیکشان افزایش یافته بود. این امر توسط رسانه‌های اجتماعی فعال شده و با آگاهی فزاینده از وقایع زندگی واقعی در اطراف آنها رخ می‌دهد.
جنبش اهمیت زندگی سیاهان (Black Lives Matter) در انگلیس و سختی زیادی که بسیاری از خانواده‌ها با آن روبرو شده‌اند باعث شد تا اقدامات زیاد و کمک‌های محرمانه‌ای در مدارس شکل بگیرد. عایشه، دختری 17 ساله، اینچنین اظهار داشته است:
وقتی فهمیدم که نمایندگان پارلمان کمپین مارکوس راشفورد تمدید وعده‌های غذایی رایگان در طول تابستان را رد کرده است بسیار خشمگین شدم. با افزایش همه خانواده‌هایی که در حال حاضر از نظر مالی درگیر شده‌اند، دولت باید تمایل بیشتری برای کمک به این مسئله داشته باشد.
جوانان می‌خواهند آنها بدون اینکه سن‌شان را در نظر بگیرند، برای درک یا مشارکت در تصمیم گیری سیاسی، از جوانان نظر بخواهند تا کاملاً از آنچه اتفاق می‌افتد آنها را آگاه کنند. نوجوانان نگران بی‌عدالتی‌هایی هستند که به صورت آشکار رخ می‌دهد و خواسته آنها نیز فقط به عنوان شهروندان شناخته شده بودن در موضوعات دموکراتیک است.
آملیا، 17 ساله، گفته است:
تمام آنچه که ما می‌خواهیم، شنیده شدن، نادیده گرفته نشدن و تصمیم‌گیری توسط افرادی که احتمالاً از ما صلاحیت بیشتری دارند است. به نظر می‌رسد این روزها سیاست جوری شده است که سیاستمداران به حرف افراد دیگر گوش نمی‌دهند، اوضاع به هم می‌ریزد. در تمام ین مدت آنها می‌توانند از تجربیات دیگران استفاده کنند و مشکلات را به راحتی حل کنند.
در عوض، جوانان سعی دارند تا از صدا و اختیارات سیاسی خود استفاده کنند. جیمز، 15 ساله، گفته است:
به نظر من در طی این بیماری همه‌گیری جهانی ویروس کرونا، جوانان علی‌رغم ناملایمات نشان داده‌اند که می‌توانند در کنار هم بایستند و برای یک هدف مشترک بجنگند و مشکلات را نیز حل کنند.
یکی از الهام‌بخشترین یافته‌های این پروژه، چگونگی مشارکت مستقیم جوانان در ابتکارات جامعه است. یک جوان نیز گفت:
[من] می‌خواستم درگیر کارهای بیشتری شوم و به نوعی احساس مفید بودن کنم. خواسته من این نبود که هنگامی که کارهای زیادی وجود دارد، فقط دور هم بنشینیم و کاری انجام ندهیم، در حالی که می‌توانیم کمی از کارها را نیز ما انجام دهیم. من داوطلبانه به روستا رفتم و از افراد مسنی که خانواده‌هایشان بسیار دور هستند مراقبت کردم، با آنها تماس گرفتم و درگیر بسیاری از پروژه‌های دیگر شدم.
ارزش سهم جوانان در جامعه روشن است. همانطور که آملیا اظهار داشت:
من می‌خواهم تصمیم‌گیرندگان بدانند که آنها باید به ما گوش بدهند چون با هم می‌توانیم تغییرات بزرگی ایجاد کنیم. صدای ما نیازی به بلندتر شدن ندارد؛ چون برای کسی که بخواهد صدای ما را بشنود، حتی آرام‌ترین صداها نیز به اندازه کافی بلند است.
اکنون زمان آن است که ما جوانان را جدی بگیریم، به آنچه به ما می‌گویند گوش فرا دهیم و از مشارکت آنها به عنوان نیرویی برای تغییر حمایت کنیم. برای ایجاد آینده‌های پایدار، فراگیر و دموکراتیک هیچ گزینه دیگری به جز گوش سپردن به جوانان وجود ندارد. شما هم به عنوان جوان اگر نظری دارید برای ما در قسمت نظرات بنویسید. خواسته شما در طول قرنطینه چه چیزی بوده است؟
