اگر معرفی اولین آیفون در سال 2007 را به یاد داشته باشید می‌دانید که استیو جابز با حذف صفحه کلید qwerty فیزیکی دست به کار مهمی زد. معرفی صفحه کلید مجازی که داخل نمایشگر قرار داشت، فضای اضافه‌ای را اشغال نمی‌کرد و برخلاف کیبورد فیزیکی، محتوا و ظاهرش قابل تغییر بود. در ادامه این صفحه کلید به دیگر پلت‌فرم‌ها آمد و به عادی‌ترین روش ورود متن تبدیل شد.
با وجود مزایای فراوان کیبورد مجازی، همچنان تعدادی از کاربران، صفحه کلید فیزیکی را دوست دارند. جلب رضایت این دسته، به طوری که احساس کنند دکمه‌های واقعی را روی یک صفحه نمایش شیشه‌ای فشار می‌دهند، در ابتدا ایده بلک‌بری بود. هرچند که اجرای این ایده روی نسل اول اسمارتفون Storm ناموفق و پر از باگ بود اما مدل نسل دوم این گوشی تقریبا همان بازخوردی را به کاربران داد که هنگام استفاده از QWERTY فیزیکی تجربه می‌کردند.
بلک‌بری همچنان به دنبال راهی برای ترکیب گوشی هوشمند دارای صفحه‌کلید لمسی مدرن، با صفحه‌کلید فیزیکی (مانند برخی از مدل‌های اولیه اندروید) بود، اما حتی پنهان کردن صفحه‌کلید با استفاده از مکانیزم کشویی هم ( در بلک‌بری priv ) کاربردی و موفق نبود.
این روزها، اکثر مردم به تایپ کردن در صفخه کلید QWERTY مجازی عادت کرده‌اند و تقاضا برای داشتن یک اسمارتفون با صفحه کلید فیزیکی احتمالاً در پایین‌ترین حد خود قرار دارد و همچنان رو به کاهش است. اما بعضی‌ها هنوز دوست دارند دکمه‌های واقعی را با انگشتان خود احساس کنند و بدون نگاه کردن به نمایشگر، متن مورد نظرشان را تایپ کنند. بازخورد لمسی نمایشگر شاید شبیه احساس فشار دادن یک دکمه باشد اما به کاربران کمک نمی‌کند که بدون نگاه کردن به صفحه نمایش، تایپ کنند.
به گفته Gizmodo، محصولی به نام Flat Panel Haptics توسط محققان Future Interfaces Group (FIG) دانشگاه Carnegie Mellon در حال توسعه است که می‌تواند راهکاری برای تجربه کلیدهای واقعی در نمایشگر باشد. کنفرانسی تحت عنوان ACM CHI، در مورد عوامل انسانی در سیستم‌های محاسباتی، در شهر هامبورگ آلمان برگزار شد و در یکی از مقاله‌هایی که به این کنفرانس ارائه شده، توضیح داده شده است که چگونه با استفاده از پمپ‌های الکترواسموتیک تعبیه‌شده (EEOPs)، می‌توان دکمه‌هایی را برای ظاهر شدن موقت روی نمایشگرهای OLED ایجاد کرد.
نمایشگرهای OLED در بالای پمپ‌های الکترواسموتیک قرار می‌گیرند تا به شکل‌گیری برآمدگی کمک کنند. این برجستگی‌ها باید به اندازه کافی بزرگ باشند تا توسط انگشتان کاربر، از سایر دکمه‌های ایجاد شده به همین روش متمایز شوند. ایده این است که دکمه‌های برجسته فقط زمانی ایجاد شوند که محتوای نیازمند به صفحه کلید مجازی روی نمایشگر نشان داده شود. این فناوری هنوز برای استفاده به اندازه کافی تکامل نیافته است زیرا شکل و اندازه دکمه‌های پاپ آپ از پیش تعیین می‌شود و در حال حاضر قابل تغییر نیست. بنابراین نمی‌تواند با محتواهای متفاوت سازگاری داشته باشد.
