بررسی گوشی سامسونگ گلکسی A7: رنسانس!

سامسونگ را بایستی این روزها در یک دوره گذار دانست. عبور از عصر پلاستیک به فلز! اگر پرچمدار این عبور را هم مدلی چون گلکسی آلفا بدانیم، با ورود سری A و سپس S6 و S6 Edge به خوبی مشخص می‌شود که سامسونگ مسیر جدیدی را در پیش پای خویش قرار داده تا به سرنوشت کمپانی‌هایی چون نوکیا دچار نشود! چرا که نوکیا نیز زمانی بر مسند قدرت نشسته بود و با غرور زیاد، نسبت به درخواست مشتریان و تغییراتی که لازم بود، بی‌اعتنایی نمود و با اصرار بر سیستم عامل ضعیفی چون سیمبین و سپس با تمرکز بر روی ویندوزفون، رسما خودش را به خاک سیاه نشاند! سامسونگ هم که سال 2014 را با سقوط در سود و به نوعی عدم موفقیت به پایان رسانده بود، تلاش کرد با توجه به خواست اکثر مشتریان، در طراحی محصولاتش دست به تغییرات زیادی بزند و این بار در مسیرجذاب‌تری حرکت کند. البته کمی سردرگمی را هم در این بین می‌توان شاهد بود. به عنوان مثال تولید گوشی گلکسی آلفا با هیاهوی تبلیغاتی نسبتا زیاد و در عرض مدت کوتاهی خارج کردن آن از رده تولیداتی این کمپانی، نشان می‌داد که سامسونگ برنامه مدونی برای این بخش هنوز نچیده است اما با عرضه سری A مشخص کرد که کمر باریک‌ و فلزی‌هایش را می‌خواهد در این قسمت به صف کند. معرفی و تولید سه گوشی گلکسی A3 و A5 و A7 نشان از این مهم داشت. چندی پیش گوشی ارزان‌تر این سری یعنی گلکسی A3 را برایتان بررسی کردیم و حال نوبت به گلکسی A7 رسیده تا مورد نقد ما قرار بگیرد. محصولی که نسبت به دو برادر خود گران‌تر بوده و هیبت بزرگ‌تری نیز دارد. حال بیایید با هم ببینیم که ترکیب عدد 7 و حرف A چه محصولی را برایمان تدارک دیده است.

باریکم همچون کاغذ

گلکسی A7 را بایستی نازک‌ترین گوشی هوشمند سامسونگ دانست که علاوه بر تحول در جنس بدنه، توانسته تا با ساختاری بسیار باریک، توجهات بسیاری را به خود جلب کند. البته این میزان از جذب شدن بیشتر از روی مشخصات درج شده در کاغذ است و اگر از علاقه‌مندان گوشی‌های غول پیکر نباشید، چندان از هیبت A7 شادمان نخواهید شد. ظاهر دستگاه تا حد زیادی شما را به یاد گلکسی نوت 4 خواهد انداخت، با این تفاوت که بدنه پشتی نیز از فلز بوده و از به دست گرفتن گوشی حس خوب لوکس بودن را خواهید داشت. آیا شما جز آن دسته افرادی هستید که اعتقاد دارید فلز یعنی همه چیز و پلاستیک یعنی هیچ چیز؟ در تصویر زیر این گوشی را در کنار آی‌فون 6 و ال‌جی G3 مشاهده می‌کنید.

باید این تبعات فلزی شدن را هم در گوشی سامسونگ بپذیرید. دیگر به باتری دسترسی ندارید، گوشی در برابر ضربه و خط و خش آسیب‌پذیری بیشتر خواهد داشت و در برابر دمای محیط واکنش بسیار بیشتری نشان می‌دهد.

همچنین نازک شدن A7 تا میزان 6.3 میلی‌متر با اینکه سبب شده تا دستگاهی شکیل‌تر داشته باشید، اما لنز برآمده در پشت که در کنارش تک اسپیکر و فلاش LED دیده می‌شود، استعداد بسیار زیادی در جذب خراش داشته و درست همان ایرادی که بر آی‌فون 6 وارد است، بر A7 نیز می‌توان گرفت.

اگر دستانی متوسط رو به بالا داشته باشید، A7 در یک دست هم به خوبی جای می‌گیرد، اگرچه لبه‌های نسبتا تیز آن باعث می‌شود آنچنان که باید خوش دست جلوه نکند.

در واقع A7 نه زشت است و نه زیبا! با اینکه جنس بدنه و ساختار مستحکم آن را به سمت لوکس بودن سوق می‌دهد اما عاری از هرگونه جذابیت بصری بوده و شاید احساس کنید که یک ورقه آلومینیوم بی‌روح را در دست گرفته‌اید! حداقل من که نتوانستم ارتباط نزدیکی با گوشی برقرار کنم و به نظرم این شکل از طراحی در گوشی‌های کوچک‌تر A5 و A3 جذاب‌تر است. عکس زیر، A7 و A3 را با همدیگر نشان می‌دهد.

اگر گوشی را یک دور در دستان‌تان بگردانید، متوجه کلید یک‌پارچه صدا در سمت چپ می‌شوید که ساختاری متقارن و البته بی‌روح دارد! در بخش راستی، دکمه پاور و دو اسلات دیده می‌شود که یکی مخصوص به سیم کارت و دومی همچون بسیاری از گوشی‌های جدید، محلی برای تعبیه دومین سیم کارت و یا قرار دادن کارت حافظه جانبی است (به دلخواه خودتان). در پایین A7 پورت اتصال هدفون و درگاه میکرو یو‌اس‌بی دیده می‌شود که سوراخ ریز این قسمت، میکروفنی است که وظیفه از بین بردن نویزها در هنگام مکالمه شما را بر عهده دارد. در بالا هم هیچ خبر خاصی نیست و کل A7 در همین قسمت‌ها خلاصه شده است.

در کل بایستی A7 را یک گوشی بزرگ با سایزی متناسب با اندازه‌اش، جنس بدنه عالی، وزن تحسین برانگیز 141 گرم و جثه‌ای باریک دانست که با تمام این خوبی‌ها، به قدری جذاب نیست که با آن دل و قلوه رد و بدل کنید؛ بلکه می‌توانید با لبخند گوشی را در دست گرفته و مطمئن باشید که دیگر سخنانی چون پلاستیک فروش بر سازنده دستگاه‌تان را نخواهید شنید!

وسیعم برای وسیع دوستان!

در حال حاضر که 3 گوشی از سری A معرفی شده و گوشی مورد بررسی ما هم بیشترین شماره را با خود به یدک می‌کشد، پس دیدن رقم 5.5 اینچ در کنار سایز نمایشگر، چندان عجیب نیست. عددی که شما را به یاد آی‌فون 6 پلاس و ال‌جی G3 می‌اندازد و نشان می‌دهد که طیف گسترده‌ای از کاربران به این اندازه علاقه‌مند هستند.

فناوری به کار گرفته شده در ساخت این نمایشگر فول اچ‌دی، سوپر AMOLED مشهور است که علاقه‌مندان بسیار زیادی در دنیای فناوری دارد. جایی که رنگ‌ها با غلظت بیشتر در کنار کنتراست بی‌نهایت باعث می‌شود تا تصاویر حتی بهتر از آن چیزی که هستند، به نظر برسد و از آنجایی که چشم انسان‌های زیادی به فریب خوردن در تماشای مناظر علاقه دارد، پس چه چیز بهتر از یک نمایشگر بزرگ و با کیفیت برای انجام این کار؟

در مقایسه با مدلی چون گلکسی نوت 4، شاید A7 کمی پایین‌تر قرار بگیرد اما در مواجهه با اکثر رقبا، بی‌تردید جایگاه بالایی خواهد داشت. از دیدن تصاویر لذت می‌برید، روشنایی آن در زیر نور آفتاب مناسب است و چگالی پیکسلی 401 در هر اینچ سبب می‌شود تا حتی در نگاه بسیار نزدیک هم هیچ پیکسلی را تشخیص ندهید، با اینکه سیستم چینش ماتریکس برای نمایشگر در نظر گرفته شده باشد.

برای مقایسه بهتر، A7 را در کنار G3 گذاشته و مشغول عکاسی شدیم. تصاویر زیر، محصول شاهکار ما با همراهی دوربین Canon 550D است.

سخت‌افزاری کمتر از هیبت!

وقتی شما برای یک گوشی در حد پرچمدار هزینه می‌پردازید، به طور حتم انتظار دارید که سخت‌افزاری در همین حدود نیز دریافت کنید. حالا شاید انتظار اسنپدراگون 810 کمی زیاد باشد اما 805 چطور؟ اصلا بی‌خیال هر دو، حداقل به اسنپدراگون 801 که قدیمی‌تر هم هست، راضی باشید. اما خب سامسونگ ظاهرا در این بخش بیشتر از آنکه حواسش به برتر ساختن A7 نسبت به دو برادر دیگر باشد، تلاش کرده برای جلوگیری از حسودی آن‌ها، تنها از چیپستی کمی بهتر بهره بگیرد. اسنپدراگون 615 که البته ساختاری 64 بیتی دارد برای نسخه بین‌المللی و اگزینوس 5430 در مناطقی که مدنظرش است (و ایران هم جزیی از آن‌هاست) در کنار 2 گیگابایت رم، از A7 یک گوشی متوسط رو به بالا می‌سازد، محصولی که با ساختار، زمان ساخت و قیمتش در این بخش چندان هم‌خوانی ندارد.

اگزینوس 5430 مجهز به چهار هسته کورتکس A15 و چهار هسته A7 است که هسته خوب‌ها در حداکثر فرکانس 1.8 گیگاهرتز و هسته بدها با 1.3 گیگاهرتز کار می‌کنند! واحد گرافیکی هم Mali T628 است و البته اگر شما نسخه اسنپدراگون داشته باشید، با آدرنو 405 جایگزین خواهد شد.

برای اینکه کارکرد A7 را بهتر بسنجیم، آن را وارد آزمون‌های خود کردیم تا از نزدیک با توانایی‌های این کره‌ای فلزی آشنا شوید.

در نخستین گام، گلکسی A7 عدد 253 میلی‌ثانیه را در محاسبه عدد پی به دست آورد که رقم چندان امیدوار کننده‌ای نیست!

پس از آن به سراغ آزمون چند مرحله‌ای Quadrant رفتیم که از طریق نمودار زیر می‌توانید مقایسه توانایی آن را با سایر رقبا مشاهده کنید.

امتیاز 24199 حاصل تلاش این فلزی در آزمون AnTuTu بود که می‌توانید آن را در کنار گوشی‌ها نیز بسنجید.

در برنامه Geekbench3 در حالت تک هسته‌ای امتیاز 536 و در زمان چند هسته‌ای، رقم 2002 به A7 تعلق گرفت.

دو آزمون HTML5 و Metal نیز در برنامه Vellamo بر روی گوشی به اجرا گذاشته شد که تصویر زیر، امتیاز به دست آمده را نشان می‌دهد.

برای اینکه تلنگری هم بر واحد گرافیکی زده باشیم، از bonsai بهره بردیم. امتیاز 1861، عدد متوسطی برای این بخش است.

با من سلفی بگیرید!

تب گرفتن عکس‌های سلفی این روزها به قدری داغ شده است که برخی از سازندگان، بر روی این دوربین جلویی و کم اهمیت در سابق، حتی بیشتر از دوربین پشتی خود وقت می‌گذارند. اگر تیزرهای تبلیغاتی مربوط به سری A سامسونگ را هم دیده باشید، بر این امر واقف خواهید شد که گلکسی A7 یک سلفی‌گیر ماهر است.

دوربین پشتی، یک نمونه 13 مگاپیکسلی بوده و با آنکه تعداد پیکسل‌هایش از دو برادر ریزنقش‌تر خود بیشتر است اما در کل نمی‌توان لقب یک دوربین خاص را به آن اعطا کرد و با نمونه‌هایی چون گلکسی نوت 4 تفاوت نسبتا زیادی دارد. خبری از لرزش‌گیر اپتیکال و یا لنز واید نبوده و تنها با یک سنسور 13 مگاپیکسلی که با نسبت 4 به 3 عکس می‌گیرد، طرف هستید. لنز دوربین هم در پشت برآمده است و همین امر ضربه‌پذیری‌اش را بالا می‌برد.

البته هیچ‌کدام از این‌ها، بهانه‌ای برای عکاسی بد نمی‌شود و اتفاقا برعکس، A7 با آن منوی ساده و کاربردی دوربینش، در کل تصاویر بسیار خوبی می‌گیرد که نمونه‌‌های آن را می‌توانید در زیر مشاهده کنید.

در بخش ویدیو نیز همچنان می‌توانید لبخند رضایت را بر روی صورت خویش حفظ کنید، اگرچه با دیدن عدم وجود حالت صحنه آهسته (حتی برای رزولوشن‌های پایین‌تر)، این خنده تا حدی محو خواهد شد! در کلیپ یک دقیقه‌ای که ما با حداکثر وضوح دوربین (یعنی فول اچ‌دی) گرفتیم، حجمی در حدود ۱۲۲ مگابایت به دست آمد. در کل کیفیت فیلم قابل قبول بود و می‌توان بر روی فیلم‌برداری از لحظات شاد خود بر روی آن حساب باز کنید.

البته، قرار بود که مهم‌ترین قسمت دوربین، همان گرفتن عکس‌های سلفی باشد. ظاهرا A7 به قدری در این بخش استاد است که حتی به دوربین پشتی هم اجازه گرفتن عکس‌های سلفی می‌دهد! شاید بپرسید چگونه؟ به این شکل که قبل از گرفتن عکس، شما می‌توانید کادری را برای دوربین تعیین کرده و سپس با برگرداندن دوربین، سر خود را در آن قرار دهید؛ عملی که شاید کمی مسخره هم به نظر برسد! اما خب این هم ایده‌ای هست و بهتره در ذوق سازنده نزنیم!

اما اصل‌کاری در گرفتن عکس‌های سلفی به دوربین جلویی با توانایی 5 مگاپیکسل و البته فیلم‌برداری فول اچ‌دی باز می‌گردد. این دوربین کارهای زیادی را برای انجام دادن بلد است. مثلا ۳ تا عکس را با یکدیگر ترکیب کرده و تصویری واید (شما بخوانید پانوراما) می‌گیرد که همه دوستان‌تان در آن حضور دارند (مگه ما چند تا دوست داریم؟!).

همچنین امکانات نرم‌افزاری زیادی برای زیباتر کردن چهره در هنگام عکاسی سلفی وجود دارد اما از آنجایی که چهره زیبای ما (و همان دوستان زیادمان!)، نیازی به این قرتی بازی‌ها ندارد، پس از آن‌ها استفاده‌ای نمی‌کنیم.

با فیلم لذت ببر!

وقتی شما یک نمایشگر 5.5 اینچی Super AMOLED دارید، پس از همین ابتدا بایستی بدانید که دیدن فیلم و کلیپ بر روی آن لذت بخش خواهد بود. البته فاکتورهای دیگری در میزان لذت بردن شما دخیل هستند که یکی از مهم‌ترین آن‌ها، صداست. از آنجایی که سامسونگ کلا با اسپیکرهای استریو قهر است، پس نباید انتظار دیگری به جز تک اسپکیر مونو را کشید و به خاطر جای‌گذاری آن در کنار لنز دوربین، شنیدن صدا در این حالت چندان دلچسب نیست، مگر آنکه از هدفون استفاده کنید.

ویدئو پلیر A7 رابط کاربری بسیار خوب و گویایی دارد، اگر هم قصد تقویت زبان انگلیسی خودتان با استفاده از زیرنویس را داشته باشید، به خوبی یاری‌تان می‌کند اما اگر بخواهید این زیرنویس را فارسی ببینید، بهتر است به سراغ یک پلیر دیگر همچون MX Player بروید چون سامسونگ همچنان میانه چندان خوبی با کدک‌های فارسی و عربی در پخش زیرنویس  ندارد.

به توانم ایمان بیاور!

وقتی شما یک گوشی با ضخامت 6.3 میلی‌متر در اختیار دارید، پس خیلی هم نباید به وجود یک باتری با ظرفیت بالا امید داشته باشید. عدد 2600 میلی‌آمپر برای یک گوشی با نمایشگر 5.5 اینچی، این روزها چندان بالا نیست. به خصوص وقتی بدانید که همین میزان از ظرفیت برای گلکسی S4 و S6 با نمایشگر 5.1 اینچی آن‌ها استفاده شده است.

اما در این بین، استفاده از پردازنده 64 بیتی و نمایشگری که مصرف باتری کمتری دارد، می‌تواند امیدوار کننده باشد. در واقع A7 همین امید را هم به ما داد چرا که این گوشی قادر است تا نزدیک به 10 ساعت به صورت مداوم به وب‌گردی و یا پخش فیلم بپردازد و باید اذعان نمود که در یک استفاده عادی (رو به زیاد)، حتی تا دو روز هم می‌توان به روشن ماندنش امید داشت. اگر هم کمی صرفه‌جو باشید، این رقم به 3 روز هم خواهد رسید که نشان از یک توان رویایی برای این کمرباریک سامسونگ دارد.

سایر امکانات

دیگر این روزها، حتی گوشی‌های ۲۰۰ و ۳۰۰ هزار تومانی هم از شبکه بی‌سیم و بلوتوث و… استفاده می‌کنند، اما وقتی قیمت گوشی شما به بالاتر از ۱ میلیون تومان می‌رود، خب انتظارات هم بیشتر می‌شود. مثلا یکی از آن‌ها وجود پورت مادون قرمز است که متاسفانه A7 از آن استفاده‌ای نمی‌کند. حافظه داخلی گوشی هم 16 گیگابایت است و البته از طریق اسلات دوم (که می‌تواند سیم کارت هم باشد)، قابلیت ارتقا تا ۶۴ گیگابایت دیگر را نیز دارد.

لطفا نگویید که انتظار ضد آب بودن را از A7 دارید چون چنین چیزی با این طراحی فلزی، تقریبا از محالات است! ضمن اینکه قدبلندترین گوشی سری A سامسونگ، از اندروید نسخه 4.4 موسوم به کیت کت بهره برده و بایستی در صف انتظار برای آپدیت به نسخه 5 نشست.

سخن پایانی

باید گلگسی A7 را پرچمدار رده A محصولات سامسونگ دانست، جایی که به طور قطع در آینده شاهد افزوده شدن به تعداد مدل‌های آن بوده و به نوعی وارث تاج و تختی محسوب می‌شود که گلکسی آلفا بنیان‌گذارش بوده است. این گوشی سامسونگ با آنکه یک سوپرفون نیست، اما قیمتی که تا بیش از 1.300.000 تومان پیش می‌رود، بهایش را نزدیک به برخی از پیشروان بازار می‌کند و همین امر سبب می‌شود تا انتظارات هم از A7 بالا برود.

البته این فلزی خوش ساخت گوشی خوبی‌ست، اما باید دید که آیا فلزی شدن یک گوشی از سوی سامسونگ، ارزش پرداخت چنین بهایی را دارد؟ شما بایستی تصمیم بگیرید.