در مبحث ذخیره‌سازی و نگهداری اطلاعات یکی از بزرگ‌ترین یا شاید تنها مشکلی که پیش روی کاربران است موضوع طول عمر حافظه‌ها و دوام آنها است. هر از چندگاهی که شیوه ذخیره‌سازی اطلاعات متحول می‌شود، کاربران مجبورند تا از یک نوع فرمت به قالب جدید دیگری برای نگاه‌داری اطلاعات‌شان کوچ کنند.
در پی حل این مشکل شرکت ژاپنی هیتاچی (Hitachi) راهکاری ارایه داده که مدعی است توسط آن میتوان اطلاعات را تا ابد و برای همیشه (حداقل برای چند صد میلیون سالی) نگاه داشت!
اما هیتاچی از چه روشی برای انجام چنین کاری استفاده می‌کند؟ به نظر می‌رسد که آنها قصد دارند تا اطلاعات دیجیتالی را روی نقره شیشه کوارتز ذخیره کنند که گفته می‌شود در دماهای بسیار بالا و شرایط ناهمگون و نامتعارف دوام می‌آورد بدون آنکه چیزی از طول عمر یا کیفیت‌اش کاسته شود.
یکی از محققان هیتاچی گفته است که حجم اطلاعاتی که روزانه تولید می‌شود در حال انفجار است، اما برای نگهداری آن برای آیندگان اقدام قابل توجهی صورت نپذیرفته است. از این رو احتمال از دست دادن اطلاعات نسبتا زیاد است.
این تکنولوژی جدید هیتاچی اطلاعات را به صورت باینری توسط ساخت نقطه درون ورق نازکی از شیشه کوارتز ذخیره می‌کند. سپس یک میکروسکوپ نوری معمولی قادر است تا نقطه‌های ساخته شده را بخواند. تنها وسیله مورد نیاز یک رایانه است که قادر به درک کدهای باینری باشد و کدها قابل دسترسی می‌شوند، صرف نظر از اینکه چقدر پیشرفت در دنیای کامپیوتر حاصل شده باشد. به این ترتیب این تکنولوژی ابداعی هیتاچی به نوعی در برابر آینده نیز می‌ایستد زیرا آن قدرها پیچیده هم نیست. در حال حاضر نمونه اولیه‌ای که از این حافظه تولید شده دارای 2 سانتی‌متر مربع مساحت با دو میلی‌متر ضخامت است که از همان شیشه کوارتز ساخته شده و ضد آب هم هست.
این یعنی آخر تکنولوژی … ساده و پر دوام!
فقط یه مساله میمونه اونم اینکه یه همچین ساختاری با چه سرعتی میشه اطلاعات رو روش ریخت؟ و اینکه با این حجم دو سانتیمتری چه مقدار اطلاعات میتوان ذخیره کرد؟
اگه مقدار سرعت پایین باشه که حقیقتا فقط به درد نگه داری اطلاعات میخوره … اگه مقدار فضاش هم کم باشه کلا این ابداع رو نادیده میگیرن!