بررسی سامسونگ گلکسی A8: زندگی ایده‌آل!

تقریبا چند ماهی می‌شود که انتقادات نسبت به گوشی‌های سامسونگ تا حد زیادی کاهش یافته و به نوعی در حال محو شدن است. دیگر خبری از واژه‌هایی چون پلاستیک ساز و چسب زخم شنیده نمی‌شود و حتی طراحی برخی از محصولات این کمپانی، تحسین بسیاری را به دنبال خویش دارند. این روند با مدلی چون گلکسی آلفا آغاز شد، با طراحی سری Edge به اوج رسید و حال با رده زیبایی چون گلکسی A جریان یافته است. پیش از این، سه مدل گلکسی A3 و A5 و A7 در این سری معرفی شده بودند که دو نمونه آن را هم در آی‌تی‌رسان برایتان بررسی کردیم (بررسی گلکسی A3 و بررسی گلکسی A7). جدیدترین محصول این رده که همگی دارای فریم فلزی هستند، گلکسی A8 است که رکوردی را نیز در بین اسمارت‌فون‌های سامسونگ با خود به یدک می‌کشد. لقب نازک‌ترین اسمارت‌فون سامسونگ که همراه با یک نمایشگر بزرگ ۵.۷ اینچی است، A8 را تبدیل به یک گوشی خاص و زیبا کرده است. در ادامه با یکدیگر، نگاهی نزدیک‌تر به این کمر باریک خواهیم انداخت.

روندی رو به کاهش همراه با افزایش!

خب دقیقا معنی این تیتر بالا چیست؟ اگر به روند تولیدی ۴ گوشی سامسونگ در رده A تا به امروز نگاهی بیندازیم، متوجه می‌شویم که با هر افزایش شماره، اندازه نمایشگر و بالطبع گوشی بیشتر شده اما از سوی دیگر، ضخامت آن کاهش یافته است. گلکسی A3 دارای ضخامت ۶.۹ میلی‌متری بود که در A5 به ۶.۷ رسید و سپس در A7‌ تا ۶.۳ میلی‌متر کاهش یافت و حال در A8 شاهد رقم فوق‌العاده ۵.۹ میلی‌متر هستیم. البته مشخص نیست اگر سامسونگ گوشی A9 را بخواهد تولید کند، بتواند چنین روندی را همچنان حفظ کند چون اسمارت‌فونی نازک‌تر که احتمالا نمایشگری ۶ اینچ داشته باشد، ساختش بسیار سخت بوده و مسایلی چون استحکام را هم به مخاطره خواهد انداخت.

از سوی دیگر، نسبت ابعاد نمایشگر به بدنه هم در یک توالی منظم، رو به افزایش بوده است. به نحوی که از ۶۵.۵ درصد در A3 به ۷۳.۸ درصد در A8 رسیده و مشخصات دستگاه‌ها نیز رو به رشد بوده است.

یک طرح خاص

به طور حتم نمی‌توان از یک گوشی با نمایشگر ۵.۷ اینچ، انتظار خوش دستی بسیار را داشت؛ اگر هم کسی به دنبال قضاوت بر روی چنین امری می‌گردد، کاری بیهوده کرده چون این سایز، برای اکثر دست‌های مردمان در این کره خاکی، بزرگ است! فرقی هم نمی‌کند که ساخت کدام کمپانی باشد. اما هنر را در این بخش می‌توان در خوش دست‌تر بودن جستجو کرد، یعنی دستگاهی که در مقابل رقبایی با همین قد و هیکل، باز قابل تحمل‌تر باشد و اگر چنین گزینه‌ای را مدنظر قرار دهیم، بدون شک A8 یکی از بهترین‌هاست. سامسونگ در این گوشی تلاش زیادی کرده تا حاشیه‌های نمایشگر را تا حداقل ممکن کاهش دهد و به همین خاطر عرض دستگاه نسبت به گلکسی A7 که اتفاقا آن هم ابعاد به نسبت مناسبی داشت، تنها ۰.۶ میلی‌متر افزایش داشته است و رقم ۷۶.۸ میلی‌متر برای یک گوشی با نمایشگر ۵.۷ اینچی، بسیار قابل قبول است. برای آنکه بتوانید این عملکرد خوب سامسونگ را با رقبایش مقایسه کنید، نگاهی به سایرین می‌اندازیم. جدیدترین گوشی کمپانی اپل یعنی 6s پلاس، با آنکه نمایشگرش ۵.۵ اینچ هم است، باز عرضی بیشتر از A8‌ داشته و ۱.۱ میلی‌متر کشیده‌تر است و به همین میزان بددست‌تر! یا G4 ال‌جی تنها ۰.۷ میلی‌متر عرض کم‌تری دارد با توجه به آنکه نمایشگرش ۵.۵ اینچ است. البته سامسونگ برخلاف عرض، در طول دستگاه چندان عالی کار نکرده و همین امر موجب می‌شود که گوشی ارتفاع به نسبت زیادی داشته و در این بین، حرف چندانی در مقابل رقبا نداشته باشد.

هنگامی‌که A8 را در دست می‌گیرید، ضخامت کم ۵.۹ میلی‌متری تا حدی شما را به وجد می‌آورد. فریم دستگاه فلزی است و برخلاف بالا و پایین گوشی که سطحی صاف دارد، در کناره‌ها با یک شیار قوس دار، حالت متفاوتی به خود گرفته که تا حدی بر شکیل بودن آن می‌افزاید. کلیدها نیز در همین شیار قرار گرفته‌اند و فقط در بخش چپ، به دلیل آنکه ارتفاع گوشی زیاد است، دسترسی به دکمه‌های صدا کمی سخت به نظر می‌رسد. دو اسلات سیم کارت و کارت حافظه جانبی نیز در سمت چپ تعبیه شده‌اند که برای دسترسی به آن‌ها، نیاز به پین دارید. در نسخه دو سیم‌کارته A8، اسلات دوم به صورت مشترک متعلق به سیم‌کارت یا حافظه جانبی است و بسته به سلیقه خودتان، یا بایستی قید سیم‌کارت دوم را بزنید و یا داشتن کارت حافظه! زمانی که گوشی را برمی‌گردانید، مطابق معمول گوشی‌های امروزی، دوربین بیشتر از همه جلب توجه می‌کند که در دو طرف با تک فلاش LED و اسپیکر مونو احاطه شده است. لوگوی سامسونگ نیز در زیر لنز به چشم می‌خورد. با توجه به ابعاد بزرگ گوشی، به نظر می‌رسید که سامسونگ می‌توانست سطح لنز دوربین را بزرگ‌تر ساخته و حتی لوگوی خودش را به شکل بهتری قرار دهد تا اینچنین پشت این گوشی، خلوت به نظر نرسد؛ اگرچه نمی‌توان به این بخش ایراد چندانی گرفت زیرا بسیاری از افراد، زیبایی را در سادگی می‌دانند!

همیشه حاشیه باریک خوب نیست!

یکی از قسمت‌های طلایی در طراحی این گوشی، به همان Bezzle بسیار باریک و یا حاشیه دور نمایشگر باز می‌گردد که فاصله کمی با کناره‌ها داشته و همین امر سبب جمع و جور شدن آن نسبت به رقبا می‌شود. اما آیا این امر، در همه حال یک مزیت است؟ گلکسی A8‌ دارای یک نمایشگر Super AMOLED با سایز ۵.۷ اینچ و وضوح تصویر فول اچ‌دی است که سبب می‌شود تا چگالی پیکسلی ۳۸۶ به ارمغان آورده شود و علی‌رغم وجود سیستم PenTile در چیدمان پیکسل‌ها، شما مشکلی در مشاهده تصاویر نخواهید داشت. حاشیه بسیار باریک دور نمایشگر، در بسیاری از موارد سبب می‌شود تا به صورت ناخودآگاه بخشی از دست شما بر روی نمایشگر قرار گرفته و همین امر موجب خطا در استفاده از دستگاه می‌شود و به همین خاطر مجبور هستید تا محل قرارگیری دستان خودتان را با دقت بیشتری در نظر بگیرید. از سوی دیگر، به خاطر وجود کلیدهای فیزیکی در زیر نمایشگر، برای من بارها پیش آمد که به اشتباه دستم بر روی یک از آن‌ها خورده و بالطبع با عملی ناخواسته روبه‌رو شدم.

از سوی دیگر، رنگ‌ها در پنل AMOLED تا حدی غلیظ نشان داده می‌شود و احساس می‌کنید آن میزان از بهینه شدن که در مدلی چون S6 وجود دارد، در اینجا به خوبی رعایت نشده است. این امر در بازی‌های موبایل، مشهودتر است. میزان خوانایی نمایشگر در زیر نور آفتاب و محیط‌های روشن بسیار خوب است و به لطف استفاده از شیشه محافظ گوریلا گلس۴، بازتاب نور در پایین‌ترین حد خود قرار دارد.

همچنین حساسیت تاچ در گلکسی A8 به قدری بالاست که گاهی اوقات قبل از اینکه انگشت شما، نمایشگر را لمس کرده باشد، دستگاه عمل می‌کند و این امر به نوبه خود در برخی مواقع و به خصوص انجام بازی‌ها یا تایپ سریع، می‌تواند دردسرساز باشد.

در تصاویر پایین، گلکسی A8 در کنار گلکسی S6 قرار داده شده که هر دو از یک فناوری مشابه در نمایشگرشان استفاده می‌کنند.

سخت‌افزاری که خوب است اما عالی نیست!

بگذارید دوباره یک نگاه به نخستین محصول از سری A سامسونگ بیندازیم. گلکسی A3 از چیپست اسنپدراگون ۴۱۰ که برای گوشی‌های پایین رده استفاده می‌شود، بهره می‌گیرد. پس از آن به A5 می‌رسیم که دقیقا از همان چیپست استفاده می‌کند و در A7 به اسنپدراگون ۶۱۰ برخورد می‌کنیم، چیپستی که برای گوشی‌های میان رده بهینه شده و یک نسخه ۶۴ بیتی با ۸ هسته است (دو دسته چهار تایی)  البته سامسونگ چیپست Exynos 5 Octa 5430 را نیز برای این دستگاه ارایه داده که اتفاقا برای منطقه خاورمیانه و ایران، از اگزینوس استفاده می‌شود؛ پردازنده‌ای ۸ هسته‌ای که مانند نسخه اسنپدراگون از دو دسته ۴ هسته‌ای تشکیل شده است که همگی A53 بوده اما فرکانس ۴هسته بر روی ۱.۵ گیگاهرتز و ۴تای دیگر بر روی ۱ گیگاهرتز تنظیم شده است. گلکسی A8 در واقع از همان مشخصات سخت‌افزاری A7 بهره می‌گیرد، یعنی اگزینوس ۵ که واحد گرافیکی آن MALI T628 بوده و مجهز به ۲ گیگابایت رم است. از نظر امتیازات بنچمارک‌گیری، عملکرد گلکسی A8 بسیار به برادر بزرگ‌تر خودش یعنی A7‌ شبیه است، چرا که علاوه بر چیپست و رم یکسان، دارای وضوح تصویر مشابه بوده و به همین خاطر انتظار نتایج چندان متفاوتی را از آن نداریم (بررسی گلکسی A7 را بخوانید).

حال سوالی که در اینجا مطرح می‌شود، این است که چرا سامسونگ نخواسته پردازنده بهتری را برای A8 در نظر بگیرد، در صورتی‌که بهای آن نزدیک به گوشی‌های پرچم‌دار بوده و حتی تفاوت چندانی با گلکسی S6 همین کمپانی نیز ندارد!

عکاسی خوب اما نه به اندازه پرچم‌دارن!

به طور حتم گلکسی A8 نسبت به دیگر برادران این سری خود، از عکاسی بهتری برخوردار است، چه در زمینه نرم‌افزاری و چه سخت‌افزاری. حتی مشخصات لنز با F/1.9 و سنسور ۱۶ مگاپیکسلی، بسیار شبیه به نوت ۵ و گلکسی S6 است اما تفاوت‌هایی دیده می‌شود. در واقع با یک مقایسه ساده بین اندازه دوربین این گوشی با S6 می‌توان متوجه شد که بایستی بین این دو، تفاوت‌هایی قائل شد. اگرچه دوربین کارش را همچنان به خوبی انجام می‌دهد و با آنکه کمی اندازه پیکسل‌های گرفته شده توسط دوربین کوچک‌تر است اما همچنان لقب یکی از خوب‌های بازار را برای خود به یدک خواهد کشید. میزان F/1.9‌ سبب می‌شود تا در فضاهای تاریک، عملکرد گلکسی A8 از بسیاری هم‌قطاران خود بهتر باشد، اگرچه عدم وجود لرز‌شگیر اپتیکال، کمی بر روی تار شدن تصاویر تاثیر منفی خواهد گذاشت.

در ادامه نمونه تصاویری که با این دوربین گرفته شده را با یکدیگر مشاهده می‌کنیم.

دوربین سلفی یک نمونه ۵ مگاپیکسلی است که شاید انتظار داشتن یک مدل ۸ مگاپیکسلی، آن هم زمانی‌که سه مدل قبل‌تر یعنی A3‌ و A5 و A7 هم از همین وضوح بهره می‌گیرند، چندان هم بیراه نبود اما خب سامسونگ ظاهرا گیر داده که حداقل در یک فاکتور،‌ همه گوشی‌های سری A یکی باشند و آن هم مگاپیکسل دوربین سلفی است که خوشبختانه لنزی واید داشته و از پس گرفتن تصاویر سلفی به خوبی برمی‌آید.

دوربین فیلم‌برداری، قادر به ضبط تصاویر در حداکثر وضوح فول اچ‌دی است و برخلاف قسمت عکاسی که امکانات گوناگونی در اختیار داشتید، در اینجا محدودیت‌ها بیشتر به چشم می‌آید، اما کیفیت ضبط تصاویر در حد راضی کننده‌ای قرار می‌گیرد.

همه‌چیز ایده‌آل می‌شود!

از آنجایی که گوشی‌های زیاد از سازنده‌های مختلف را تا به حال استفاده کرده و مصرف نسبتا زیادی نیز از تلفن همراه خودم دارم، طبق عادت انتظار داشتم که وقتی گوشی را با باتری پر در صبح در دستانم می‌گیرم، قبل از خواب و حتی گاهی زودتر، نیاز به شارژ مجدد پیدا کنم اما انگار گلکسی A8 قصد داشت با باتری۳۰۵۰ میلی‌آمپری خودش من را تا حدی سورپرایز کند! ضمن اینکه تجربه‌های قبلی‌ام نشان داده بود که هرچه گوشی نازک‌تر باشد، باتری ضعیف‌تری خواهد داشت اما محصول جدید سامسونگ، خلاف این قضیه را به من نشان داد و به طور معمول تا ۱.۵ و حتی ۲ روز هم به خوبی شارژ خود را در استفاده‌های روزمره (که کمی درباره من سنگین است)،‌ حفظ نمود تا نشان دهد که نبایستی تنها از روی ظاهر بر روی توانایی باتری یک گوشی قضاوت کرد.

آمارها به خوبی نشان می‌دهد که گلکسی A8 قادر است تا بیش از ۱۲ ساعت در پخش فیلم و همچنین وب‌گردی دوام بیاورد و حتی اگر کاربر پر مصرفی نباشید، می‌توانید تا ۳ و یا ۴ روز هم از گزند شارژر در امان بمانید! فوق‌العاده هست، نه؟

البته باید یک نکته را در این بین یادآور شد و آن چیپست اگزینوس است که با استفاده از فناوری ۲۰ نانومتری ساخته شده و سهم به سزایی در این مصرف بهینه دارد. حدس من این است که مدل‌های اسنپدراگون ۶۱۵ که با فناوری ۲۸ نانومتری تولید شده‌اند، چنین سطحی از توانایی را در باتری نشان ندهند.

از استریو بیزارم!

سامسونگ در محصولات خودش اثبات کرده که چه گوشی پرچم‌دار بسازد،‌ چه میان رده یا ارزان قیمت، اعتقادی به استفاده از اسپیکر استریو ندارد! زور هم که نیست،‌این همه گفتیم و همچنان مونو می‌زند، پس برای چه باز هم بگوییم؟ البته بماند که این طراحی‌های جدید، شاید بخشی از آن مدیون اعتراضات به نمونه‌های قبلی بود و خدا را چه دیدید، شاید از سال دیگر اسپیکرهای استریو را هم توانستیم بر روی اسمارت‌فون‌های سامسونگ ببینیم اما الان هرچه هست،‌ مونوست! به خصوص وقتی که یک گوشی به باریکی ۵.۹ میلی‌متر در اختیار دارید، این اسپیکر تا حد زیادی هم از تواناییش کاسته خواهد شد و بیشتر از هرچیزی بر روی شنیدن صدای زنگ از آن حساب باز کنید. البته صدا در هدفون‌ها، همچون اکثر گوشی‌های امروزی کیفیت قابل قبولی دارد و از این جهت بر ابروی خودتان خم نیندازید.

از سوی دیگر، لذت دیدن فیلم بر روی یک نمایشگر فول اچ‌دی آن هم با سایز ۵.۷ اینچ به راستی بالاست! همه چیز در بهترین حالت خود قرار دارد و اگر از نشان ندادن حروف فارسی به عنوان زیرنویس در فیلم‌ها رضایت ندارید، می‌توانید با نصب یک پلیر جداگانه، لذت دیدن فیلم را دوچندان کنید.

پردازنده اگزینوس هم به هیچ تصویری «نه» نخواهد گفت و به خوبی و خوشی همه چیز را پخش می‌کند تا A8 به لطف کیفیت بالای نمایشگر و توان مناسب باتری، یکی از خوب‌ها در پخش فیلم و کلیپ باشد.

یکی بر نعل و دیگری بر میخ!

به شخصه انتظار دیدن امکانات کاملی را در گلکسی A8‌ داشتم و با دیدن سنسور اثر انگشت که یکی از محبوب‌های من است، بسیار خوشحال شدم. عملکرد این سنسور پس از گکسی S6 و عدم نیاز به کشیده شدن انگشت، بسیار عالی شده و تقریبا گوشی بدون خطا کار می‌کند. در ابتدا چند باری انگشت خودتان را از زوایای مختلف بر روی سنسور تنظیم کرده و از آن به بعد با سرعت وارد گوشی خواهید شد. حتی احساس کردم که عملکرد این سنسور نسبت به S6 باز بهبود یافته و خطای خاصی در تشخیص اثر انگشت شما دیده نمی‌شود. در این بین برخی همچنان معتقدند که این سنسور در آی‌فون عمکرد خیلی بهتری دارد، در صورتی‌که به نظر من این‌گونه نیست (البته آی‌فون 6s را هنوز ندیدم که مقایسه داشته باشم) و شاید این احساس بیشتر از هر چیزی (فارغ از نام برندها) بر روی شکل کلید فیزیکی زیر نمایشگر معطوف شده باشد. در آی‌فون شما انگشت خودتان را بر روی یک کلید گرد که کمی هم فرورفتگی دارد، قرار می‌دهید اما در اینجا با کلیدی برآمده و مستطیلی شکل رو‌به‌رو هستید که به اندازه دکمه قبلی، انگشت شما را در بر نمی‌گیرد و همین تفاوت احساس هست که می‌تواند موجب ایجاد چنین مقایسه‌ای در احساس کاربران شود (اگرچه در کل کلید گرد برای سنسور اثر انگشت، گزینه مناسب‌تری به نظر می‌رسد).

اما هرچقدر از دیدن سنسور اثر انگشت در A8‌ خوشحال شدم، از فقدان پورت مادون قرمز ناراحت گشتم؛ موردی که سامسونگ در گلکسی نوت ۵ هم آن را حذف کرده و این نشان می‌دهد که ظاهرا قصدی جدی برای برداشتن این گزینه محبوب (حداقل برای من) از روی گوشی‌هایش دارد. به همین خاطر A8‌ دیگر نمی‌توانست کنترل تلویزیون و ستاپ‌باکس من باشد و مجبور بودم دایما در خانه، به دنبال ریموت‌ها بگردم! (وای که چقدر کار سختی است)

گلکسی A8 با ۳۲ گیگابایت حافظه داخلی عرضه می‌شود که نسخه دو سیم‌کارت آن برای ایران عرضه می‌شود و البته در صورت استفاده از سیم کارت دوم، از استفاده کارت حافظه محروم خواهید بود (اسلات دوم بایستی یا سیم‌کارت باشد یا کارت حافظه) اما چون شما یک گوشی ۳۲ گیگابایتی دارید،‌ پس نگرانی چندانی از این موضوع نباید داشته باشید؛ اگرچه این فضا آن‌قدرها هم رویایی نیست (بیچاره آی‌فون‌دارهایی که در آستانه سال ۲۰۱۶ هنوز مجبور هستند 6s‌ و 6s‌ پلاس را با حافظه ۱۶ گیگابایت بخرند، آن‌ها دیگر چه می‌کشند!).

برخلاف سری‌های قبلی گلکسی A که با اندروید نسخه ۴.۴ عرضه شده بودند، گلکسی A8 با تجهیز به آخرین نسخه اندروید یعنی ۵.۱.۱ نشان داد که در این بخش یکی از پیش‌گامان سازنده‌اش است و با استفاده از رابط کاربری تاچ ویز، ساعات خوبی را برایتان در کار کردن با سیستم عامل محبوب گوگل رقم خواهد زد.

گلکسی A8 در سه رنگ سفید، مشکی و طلایی به بازار عرضه شده است و قابلیت کار کردن در شبکه پر سرعت LTE را نیز به‌خوبی داراست.

به پایان آمد این دفتر…

البته حکایت چندانی هنوز باقی نیست! در این بین فقط باید به یک مساله بسیار مهم اشاره کرد و آن قیمت است، مبحثی که می‌تواند تبدیل به پاشنه آشیل گلکسی A8‌حداقل در ابتدای ورودش به بازار بشود. البته الان چند وقتی از ورود آخرین گوشی سری A به بازار می‌گذرد و در طی همین مدت، کاهشی در حدود ۱۰ درصد را تجربه کرده است اما پرداخت پولی نزدیک به ۱.۵ میلیون تومان برای دستگاهی که حتی سازنده‌اش هم چندان به پرچم‌دار بودن آن اعتقادی ندارد، شاید کمی دور از انصاف باشد؛ به خصوص وقتی که ببینیم با کمی افزایش بودجه، می‌توان پرچم‌دار توانمندی چون گلکسی S6 را از همین کمپانی خرید.

اما با گذشت زمان، به طور حتم قیمت این مدل به نوار منطق بازخواهد گشت و بنابراین کسانی که به صفحه نمایشی بزرگ در دل دستگاهی خوش ساخت، ظریف و با کیفیت هستند، می‌توانند با آسودگی خیال به سراغ گلکسی A8 رفته و با آن یک تجربه ایده‌آل از هم‌زیستی با دستگاهی هوشمند را به‌دست بیاورند.