گوشیهای سری P هوآوی میزبان پرچمداران این کمپانی هستند. معمولا این خانواده دارای سه عضو است. نسخه لایت، ورژن معمولی و مدل پرو. در این نوبت قصد داریم به دلایلی برای نخریدن P20 بپردازیم. پس در ادامه با ما همراه باشید.
صفحهنمایش
نمایشگر قطعهای است که کاربر بیشترین تعامل را با آن دارد. همچنین این بخش در تمام مدت میزبان چشمهای کاربر است و باید از جدیدترین تکنولوژیها سود ببرد. البته طبیعیست این انتظارات در گوشیهای اقتصادی و میانرده برآورده نشوند. ولی در مدلهای بالارده وجود بهترین فنآوریها ضروری است. ولی هوآوی به این موضوع توجه نکرده و صفحهنمایشی با تکنولوژی ساخت السیدی را تدارک دیده است. این نمونهها برخلاف اولدها روشنایی کمی دارند، از کنتراست به مراتب پایینتر بهره میبرند و رنگها را بهصورت خیرهکننده نشان نمیدهند. از طرفی منابع سیستم در خانواده اولدها بهینهتر مصرف میشوند. چراکه هر پیکسل میتواند خاموش و روشن شود و در عین تجربه کردن رنگ مشکی عمیق، تبعا عمر باتری افزایش مییابد. برای مثال در زمان فعال بودن قابلیت نمایشگر-همیشه-روشن (AOD) السیدیها، تمام پنل مجبور است روشن بماند و به این ترتیب باتری موبایل سریعتر خالی میشود. ولی در اولدها فقط پیکسلهای مربوط به المانها روشن میگردند.
در بخش دیزاین نمایشگر هم ضعفها و کمکاریهایی به چشم میخورد. در حالی که شاهد موبایلهایی با نسبت صفحهنمایش به بدنه بالای ۸۵ درصد هستیم، استفاده از نسبت تقریبا ۸۰ درصد کمی ناامیدکننده است. در حال حاضر برخی از میانردههای خود هوآوی دارای دیزاین جذابتری هستند و باید این موضوع را در نظر گرفت که P20 یک مدل گرانقیمت و بالارده است. هوآوی عقیده دارد که نباید تا وقتی یک تکنولوژی نیازهای کاربر را برآورده میکند، دست به تعویض آن زد. بر همین اساس شاهد یک نمایشگر با رزولوشن فول اچدی پلاس هستیم که برای پرچمدار سال ۲۰۱۸ شرکت اصلا قابل توجیه نیست. با اینکه کاربر قادر به دیدن پیکسلها (حتی در فواصل نزدیک) نخواهد بود، ولی اگر این پنل را با نمایشگری با کیفیت کوآد اچدی مقایسه نمایید، فورا متوجه تفاوتها خواهید شد.
در سالهای پیش تولیدکنندگان در قید و بند استانداردهای صفحهنمایش نبودند. اما حالا قضیه فرق میکند. کاربران میخواهند در ازای مبلغی که میپردازند، کیفیت بیش از انتظار دریافت کنند. سازندگان هم چنین خواستهای را با استانداردهایی مثل HDR10 و دالبی ویژن برآورده مینمایند. بعضی از موبایلها از هر دوی این تکنولوژیها بهره میبرند تا تجربهای خاص و دلپذیر را ارایه دهند. ولی هوآوی حتی زحمت استفاده از فنآوریهای مذکور را به خود نداده و شاهد صفحهای معمولی هستیم. پس اگر میخواهید فیلمهای اچدیآر را تجربه کنید و از تماشای محتواها لذت ببرید، باید فکر خرید P20 را از سرتان بیرون کنید!
مموری و نبود Qi
در کنار وجود پردازندهای قدرتمند و نرمافزاری بهینه، ضرورت حافظهای فراوان حس میشود. بیشتر بالاردهها و مخصوصا پرچمدارها در چند نسخه رونمایی میگردند. بهعنوان مثال در ورژن ارزان ۶۴ گیگابایت حافظه داخلی دریافت میکنید که همراه ۴ گیگابایت رم است و در گرانقیمتترین نسخه ۲۵۶ گیگابایت فضای داخلی و ۶ یا ۸ گیگابایت رم نصیبتان میشود. ضمنا بعضی از مدلها به درگاه میکرو اسدی نیز مجهز هستند تا در صورت پر شدن مموری، ظرفیت را چند صد گیگابایت افزایش دهید. ولی هوآوی مثل رقیبان خود عمل نکرده و تنها از یک ورژن P20 پرده برداشته است. با خرید این ورژن ۱۲۸ گیگابایت حافظه داخلی دریافت میکنید که در کنار ۴ گیگابایت رم حضور دارد. شاید در نگاه اول کافی به نظر برسد، ولی جالب است بدانید قادر به استفاده از میکرو اسدی آنهم در این موبایل گرانقیمت نیستید! حتی مقدار رم هم بعضی از کاربران را راضی نمیکند. امسال و حتی سال پیش شاهد گوشیهایی بودیم که مجهز به رم ۸ گیگابایتی بودند. در نتیجه قرار دادن رم ۴ گیگابایتی در P20، برای گیمرها یا علاقهمندان به عمل مالتیتسکینگ زیاد قابل قبول نیست و پیشنهاد میشود گزینههای دیگر را بررسی کنند.
وقتی از یک پرچمدار صحبت میکنیم، تصویر یک اسمارت فون تمام و کمال با تکنولوژیهای برتر در ذهنمان نقش میبندد. اما در صورت خرید هوآوی P20 باید با این تصور خداحافظی کنید. برای مثال از قابلیت Qi نام میبریم که در این موبایل به کار نرفته است. در این صورت باید با سیمها سروکله بزنید که مدام جلوی چشم شما میآیند و دستوپاگیر هستند. ولی با بهرهگیری از تکنولوژی شارژ وایرلس از شر سیمها خلاص خواهید شد و به آسانی میتوانید به تماشای فیلمی در حین شارژ شدن گوشی بپردازید. لازم به ذکر است در وقتتان نیز صرفهجویی میشود. دیگر لزومی ندارد مدام آداپتور را به برق وصل کرده و سپس سوکت را درون درگاه فرو ببرید. تنها باید دیوایس را روی پنل گذاشته تا شارژ شود.
نبود برخی از قابلیتها
در حال حاضر اکثر اسمارت فونهای گرانقیمت و حتی میانرده گواهینامه IP را دریافت نمودهاند. به این ترتیب میتوانید در محیطهای مرطوب مثل کنار دریا با موبایل خود کار کنید. گوشیهایی با گواهی مذکور در باران برنامهها را اجرا میکنند و هیچ مشکلی برایشان پیش نمیآید. اگر خود تولیدکننده مانع نشود، حتی امکان بردن دستگاه به استخر و زیر آب وجود دارد و عکسهای جذابی ثبت خواهید کرد. اما با خرید هوآوی P20 هیچکدام از این اعمال را نمیتوان انجام داد. در اصل پرچمدار چینی مقاومت بسیار کمی در برابر آب شیرین دارد که برای یک مدل گران اصلا قابل توجیه نیست.
انگار تولیدکننده بدون هیچ بررسی و تحقیقی از اپل کپی کرده و مثل آیفونها، جک دوست داشتنی هدفون دیده نمیشود. در نتیجه دو راهحل پیش رویتان قرار دارد. باید قید هدست سیمی خود را بزنید و یک گجت بیسیم خریداری نمایید یا از رابطها بهره ببرید. اگر راه دوم را انتخاب کردید، باید بدانید تبدیلکنندهها مایه دردسر هستند و شاید لذت شنیدن موسیقی را کاهش دهند. صحبت از موزیک شد. با اینکه باید قیمت زیادی را برای خرید P20 بپردازید، اما اسپیکرهای استریو نصیبتان نمیشود. در حقیقت باید با بلندگوی مونو بسوزید و بسازید! تکنولوژی استریو کیفیت موسیقی را افزایش داده و باس بالایی را برای آن به ارمغان میآورد. گذشته از این موضوع، تولیدکننده از استانداردهای موجود در صنعت صدا مثل دالبی اتموس یا DTS-X نیز استفاده نکرده است. در نتیجه (برخلاف برخی از مدلهای بازار) نمیتوانید شنیدن موسیقی را بهصورت لذتبخش و جذاب تجربه نمایید. ما پیشنهاد میدهیم اگر خوره موزیک هستید، این مدل هوآوی را نادیده بگیرید.
اصلا جنس چینی نباید بخریم
هواوی ، فِیک سامسونگ و اپله
حالا p20 کجا بود که بخریم؟!