اگر اینترنت وصل نشود، چه اتفاقی خواهد افتاد؟

قطع شدن سراسری اینترنت در چند روز اخیر، سبب ایجاد مشکلاتی شده که شاید تا پیش از این بسیاری از کاربران تجربه نکرده بودند. با آنکه همچنان برخی سایت‌های داخلی و اپلیکیشن‌های خدماتی در دسترس هستند، اما قطع ارتباطات بین المللی، سبب ساز مشکلات بسیار زیادی شده که ساده‌ترین آن‌ها در عدم دسترسی به گوگل، ایمیل، پیام رسان‌، مسیریاب، بازی آنلاین و… خلاصه می‌شود.

با توجه به آنکه روند قطعی اینترنت بیشتر از حد انتظار شده و هنوز هم همچنان ادامه دارد، شاید این سوال به ذهن بسیاری رسیده باشد که اگر این قطعی اینترنت بین‌المللی برای مدت طولانی ادامه یابد، چه اتفاقی خواهد افتاد؟ اصلا اگر اینترنت دیگر وصل نشود، چگونه باید زندگی را ادامه دهیم؟

کسب و کارهای مجازی از صفر شروع می‌شوند!

در طی سالیان اخیر و به‌خصوص با رشد بسیار زیاد شبکه‌های اجتماعی، بسیاری از کسب و کارها بر بستر این شبکه‌ها شکل گرفته که مهم‌ترین آن‌ها اینستاگرام و تلگرام هستند. با آنکه تلگرام سال گذشته در کشور فیلتر شد، اما همچنان یکی از این پلتفرم‌های فعال محسوب شده و بسیاری از افراد با کمک گروه‌ها و کانال‌های آن، به درآمدزایی می‌پردازند. اینستاگرام هم وضعیت مشابهی دارد و با توجه به تصویر محور بودنش، تعداد بی شماری از فروشگاه‌های کوچک اقدام به راه اندازی و عرضه محصولات و خدمات‌شان کرده‌اند.

حال باید پرسید آیا امکان انتقال این بیزینس‌ها به پلتفرم‌های داخلی وجود دارد؟ در حالت تئوری بایستی گفت بله! امکانات موجود بر روی تلگرام و حتی اینستاگرام را می‌توان بر روی نمونه‌های داخلی چون گپ، بله، سروش، ایتا، آی‌گپ، لنزور و… پیاده کرد، به‌شرط آنکه ظرفیت فنی لازم هم وجود داشته باشد. امری که در طی چند روز اخیر و با هجوم کاربران داخلی به استفاده از آن‌ها، به‌خوبی مشخص شده کندی سرویس‌ها و اختلالات به‌وجود آمده در عملکردشان، همچنان چنین ظرفیتی را متصور نمی‌داند. چه بسا که وام‌ها و مبالغی که در طی این مدت گرفته‌اند، همچنان جوابگوی ارتقای فنی آن‌ها نیست.

البته این مسایل همگی جدا از مواردی چون اعتماد صاحبان مشاغل به این ابزارهاست و البته قطع شدن ارتباط با خارج از کشور، خود به منزله کوچک‌تر شدن حوزه فعالیت این بیزینس‌ها بوده که باعث ضرر رساندن به بانیانش خواهد شد. از سوی دیگر تصور آنکه اکثر این بیزینس‌ها مجبور هستند تا دوباره از نقطه صفر شروع به فعالیت و بازاریابی برای کار خود کنند، خودش یک ضرر بزرگ دیگر خواهد بود. با توجه به تعدد این اپلیکیشن‌ها و ظرفیت پایین موتورهای جستجوی فارسی، شاید بهتر باشد که از پخش تراکت و بازاریابی با بلندگو شروع کنند!

جستجو دیگر معنا ندارد!

تاملی در رفتار کاربران نشان می‌دهد که هر فرد برای یافتن تاپیک مورد علاقه خودش، بیش از هر چیزی روی به جستجو در اینترنت می‌آورد و کجا بهتر از گوگل؟ حتی اگر گوگل هم نباشد، مکان‌هایی چون بینگ، یاندکس، یاهو و… در رتبه‌‌های بعدی قرار می‌گیرند که به طور معمول سرویس‌های خوبی را هم ارایه می‌کنند، اما وقتی این گزینه‌ها که همگی خارجی هستند، در دسترس قرار ندارند، چه بایستی کرد؟

فقط کافی است سری به موتورهای جستجوی فارسی همچون پارسی‌جو و یا یوز بزنید! تفاوت عملکرد آن‌ها با موتوری چون گوگل در سرچ به‌قدری فاحش است که احساس می‌کنید اگر با گوگل پیش از این دارای دوربین جستجوگری با وضوح ۱۰۰ مگاپیکسل و انواع و اقسام امکانات بودید، این بار یک سنسور ۱ مگاپیکسلی ساده هم نصیب‌تان نشده است! تازه اگر دکمه شاتر کار کند، چرا که در بررسی ما با موتور جستجوگر یوز، صفحه ارور داده و حتی همان عکس یک مگاپیکسلی را هم تحویل نمی‌داد!

نامه جای ایمیل را می‌گیرد!

تقریبا اکثریت قاطع مردم در کشورمان، از بسترهای خارجی برای ساخت ایمیل استفاده می‌کنند که معتبرترین آن‌ها جیمیل بوده و پس از آن یاهو، اوت‌لوک و… قرار دارند. البته در طی سالیان اخیر، برخی سرویس‌های بومی ایمیل نیز راه اندازی شد که هیچ‌کدام نتوانستند به توفیق خاصی دست یافته و تعداد کاربران‌شان در حد بسیار کمی باقی ماند.

حال اگر قرار باشد که ارتباط بین‌المللی اینترنت هم قطع شود، حتی همان سرویس‌های داخلی نیز امکانی برای ارسال ایمیل به خارج از کشور نخواهند داشت و دیگر برای ارتباط داخلی چه نیازی به ایمیل است؟ می‌توان از همان روش نوستالژیک ارسال نامه استفاده کرد. خوشبختانه سیستم پست هم نسبت به گذشته دارای کیفیت بالاتری شده و نامه‌های‌تان با سرعت بیشتری به مقصد می‌رسد. تازه چیزی هم وارد اسپم نشده و نامه‌ها را می‌توانید به یادگار، در زونکن خاطرات‌تان طبقه‌بندی کنید.

بازی‌های آفلاین رونق خواهند یافت!

یکی از سرگرمی‌های روزمره برای تعداد زیادی از علاقه‌مندان به بازی، انجام عناوین آنلاین و مشهور چون کلش آو کلنز، ساکر استار، کلش رویال، هیل کلایمب و… است که با قطع ارتباطات بین‌المللی، صرفا می‌توانند به انجام بازی‌های محدود آنلاین داخلی و یا آفلاین خارجی بپردازند، تقریبا مشابه روزگاری که نه گوشی‌ها چندان هوشمند بودند و نه اینترنت به آسانی امروز در دسترس عموم قرار داشت.

قاعدتا این خیل گسترده از گیمرها که اکثرا در دسته سنی نوجوان و جوان قرار دارند، از چنین امری آزرده خاطر خواهند شد، چرا که لذت یک بازی آنلاین را نمی‌توان با یک نمونه آفلاین سنجید و شاید مقایسه آن‌ها، مانند اختلاف رانندگی لامبورگینی با فولکس واگن قورباغه‌ای باشد! البته یک راه حل دیگر هم وجود دارد، این دسته از کاربران می‌توانند گوشی را به کناری نهاده و به بازی هفت سنگ یا بالا و بلندی روی بیاورند!

دیگر نیازی به دانش انگلیسی نیست!

از آنجایی که بسیاری از افراد برای یافتن منابع علمی و حتی خبری خود به سایت‌های خارجی رجوع می‌کنند، با بسته شدن اینترنت بین المللی، دیگر نیازی به این سورس‌ها نداشته و قادر هستند تا به جای استفاده از هزاران منبع بین المللی، به چند عدد داخلی اکتفا کرده و اگر هم چیزی نیافتند، به کتب علمی و کتابخانه‌ها مراجعه نمایند. اگر هم باز مقاله و مطلب به‌روزی نبود، به ذهن و دانش خودشان اکتفا کرده و اقدام به تولید تفکرات و مقالات بومی کنند و حتی اگر نیاز شد، چرخ را از اول اختراع کرده و سبب رونق گرفتن صنایع پیشرفته داخلی شوند.

با گسترش این امر علاوه بر آنکه بر میزان تحرک افراد هم افزوده و از میزان چاقی کاسته می‌شود (به‌خاطر حضور در کتابخانه‌ها و یا رفتن به میدان انقلاب برای خرید پایان نامه‌های دیگران!)، دیگر نیازی به استفاده از زبان‌های بیگانه و به خصوص انگلیسی نخواهد بود، چرا که دیگر اکثر منابع به فارسی بوده و همگی می‌توانیم در کنار یکدیگر، فارسی را بیشتر پاس بداریم!

حسرت خوردن به پایان می‌رسد!

اگر شما سوار ماشین زمان شوید و به ۵۰ سال پیش بازگردید، متوجه خواهید شد که وسیله نقلیه آن دوران، خودروهایی پر مصرف و کم امکانات بوده که از نظر توانایی و طراحی ظاهری، با پراید و پژو 405 امروزی به‌خوبی برابری کرده و حتی ضعیف‌تر هستند! حال با بسته شدن درب‌های ورود اطلاعات، ما دیگر خبری از خودروهای با امکانات آن چنانی و ظاهر رویایی نخواهیم دید و تصور می‌کنیم همین چیزی که سوار هستیم، بهترین است! دیگر خبری از گوشی‌های مدرن نخواهیم داشت، لپ‌تاپ‌های چند هزار دلاری را ندیده و رویای خریدن دوربین جدید و پهپاد پیشرفته نیز به ذهن‌مان خطور نمی‌کند!

پس با این بی‌اطلاعی از وضعیت دنیای بیرونی، به همین داشته‌های خودمان قناعت کرده و حسرت خوردن‌مان نیز به پایان می‌رسد؛ چرا که تا همین چند روز پیش که می‌دانستیم این وسایل هستند، مگر چند نفر قادر به تهیه کردن‌شان بودند؟ صرفا جز حسرت خوردن کاری نمی‌توانستیم بکنیم که با قطع شدن ارتباط، این امر منفی نیز از ما دور خواهد شد و برای همین کم‌تر غر غر کرده و به سفره‌هایی که کوچک‌تر از قبل شده‌اند، این بار با لبخند می‌نگریم!